1/-೧ರ ಗಿ | ಗಿಿ/ ಓ() ೦೬. 19865 4೬ಆ'ಗಆ೮|1 '[ಆಆವಗಿ|[(] ಗಾಂಗೇಯ ಜಿ.ಪಿ. ರಾಜರತ್ತ್ಮ ೦ ಪಾಲಿಯಿಂದ ಕನ್ನ ಡಿಸಿದುದು ಕಂಕರೆ ಮುದ್ರಣಾಲಯ ೧೯೫೩ ಎಲ್ಲಾಹಕ್ಳುಗಳು ಮಾರುತಿ ಬುಕ್‌ ಡಿಪೊ ಮಾಲಿಕರಾದ ಕೆ. ಎನ್‌, ನಂಜುಂಡಯ್ಯಶೆಟ್ಟರಿಗೆ ಸೇರಿದೆ. ೀಮ ಹಿ ಮೈಸೂರು ಸಂಸ್ಥಾ ನದ ರ್ರ್‌ ಮುಹಾರಾಜರವರಾದ ೧ ಡಿ ಸೃಷ್ಣ ರಾಜ ಒಡೆಯರ್‌ ಬಹದ್ದೂರ್‌ ಜಿ.ಬಿ.ಜ,, ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಯನವಗೆ. ಈ ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಅಪ್ಪಣೆ ಸಡೆದು ಒಪ್ಪಿಸಿದೆ ಕಿ ಬಿನ್ನಹ 4 ಲೋಕಪೂಜ್ಯನಾದ ಭಗವಂತ ಗೌತಮಬುದ್ಧ ದ ತೊಟ್ಟನೆ ಸಮ್ಯಕ್‌ ಕ್‌ ಸಂಬುದ್ಧನಾಗಲಿಲ್ಲ. ಜು ಬುದ್ಧ ನಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಅನೇಕ ಕಲ್ಪ ಗಳ ಹಿಂದೆ ದೀಪಂಕರನೆಂಬ ಬುದ್ಧನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಜು ಸುಮೇಧ ನೆಂಬ ಬ್ರಾ ಹ್ಮೆಣನಾಗಿದ್ದನು. ದೀಪಂಕರನ ದರ್ಶನದಿಂದ ಪ್ರೇರಿತನಾಗಿ, ತಾನೂ ಮುಂದೆ ಬುದ್ಧನಾಗಬೇಕೆಂಬ ಸಂಕಲ್ಪ ತೊಟ್ಟು, ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿದನು. ಅಂದಿನಿಂದ ಮುಂದ್ಳೆ ಶಿರ್ಯಗ ತಿಯಿಂದ ಮಾನುಷ ದೇವಗತಿಗಳ ವರೆಗಿನ ಮೂರೂ ಗತಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಹು ಬಾರಿ ಬಂದನು. ಆವಾವ ಗತಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ದಾನ, ಶೀಲ್ಕ ನೈಷ್ಟ್ಪ್ರಮ್ಯ ಪ್ರಜ್ಞಾ, ವೀರ, ಕ್ಪಾಂತ್ಕಿ ಸತ್ಯ್ಯ ಅಧಿಷ್ಠಾನ, ಮೈತ್ರಿ, ಉಪೇಕ್ಸಾ ಎಂಬ ದರ ಪಾರಮಿತೆಗಳನ್ನು ಎಂದರೆ ಅಮಿತಪಾರವಾದ್ಕ ಅಪಾರವಾದ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುಣಗಳನ್ನು. ಭಾವಿಸಿಕೊಂಡು, ಕಡೆಯ ಭವದಲ್ಲಿ ಕಪಿಲವಸ್ತು ನಿನ ಶಾಕ್ಯವಂದದ[ೆ ಅವತರಿಸಿ, ತನ್ನೆ ಇಪ್ಪ ತ್ತೊಂಬತ್ತನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗೃಹೆತ್ಯಾಗಮಾಡಿ ಪರಿನಿಷ್ಟ್ರ್ರಮಣ ವನ್ನು ಆಚರಿಸ್ಕಿ ಆರು ವತ್ಸರಗಳ ತೀವ್ರ ತತ್ವಾನ್ಸೇಷಣೆಯ ತುದಿಗೆ ಸಮ್ಯಕ ತ್‌ ಸಂಬುದ್ದ ನಾದನು. ಆಗ್ಕಿ ತನ್ನ ಚತತ ಕ್ರಪ್ರವರ್ತನದಿಂದ ಬ್ರಹತ್‌ ಬೌದ್ಧ ಸಂಘವನ್ನು ಸ್ರಪಿಸಿದನು. ಆಗಾಗ್ಕ ಸಂಘಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿ ಜೋಧಿಸಬೇಕಾಗಿ ಬಂದ ೨ ಸರದಕ್ಲಿ, ದೃಷ್ಟಾ ೦ತರೂಪನಾಗಿ ತನ್ನ ಪೂರ್ವಜನ್ಮ ವೃತ್ತಾಂತವನ್ನು. ಕಥಿಸುತ್ತಿದ್ದನು ; ಆ ಜನ್ಮದಿಂದ ್ರ ಜನ್ಮದ ವರಗೆ ತನ್ನೊಡನೆ ಜನ್ಮಜನ್ಮಕ್ಕೂೂ ಬಂಧಿಸಿ ಬಂದ ಸಾಂಘಿಕರ ಕತೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದನು » ಎಂದು ಬೌದ್ಧರು. -ಹೀನಯಾನದವರಾಗಲಿ, ಮಹಾಯಾನದವರಾಗಲಿ. ನಂಬುತ್ತಾರೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಬುದ್ಧ ನ ಪೂರ್ವಜನ್ಮದ ಕತೆಗಳಿಗೆ “ ಜಾತಕ ? ವೆಂದೂ ಬುದ್ದನ ಶಿಷ್ಯ ರಾದ ಬಕ ಭಿಕ್ಷುಣಿಯರ. ಪೂರ್ವಕಕತೆಗಳಿಗೆ “ ಅವದಾನ ? ನೆಂದೂ ಹೆಸ ಸರಬ್ಟದ್ದಾರೆ. ಬುದ್ಧವಚನ ವೆಂದು ಪ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿ ಪಾಲೀ ಸ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿರುವ ಬೌದ್ದ ಧರ್ಮಸಾಹಿತ್ಯಕೆ ಬೌದ್ದ ರು. ಲಕ್ಷಣವೆಂದು ಕೊಡುವ ಒಂಭತ್ತು ಅಂಗಗಳಲ್ಲಿ " ಜಾತಕ ? ವೆಂಬುದು ನಿಳನೆಯದು. ಇದೇ “ ಬುದ್ಧವಚನ ಕ್ರ ಕ ತಿಪಿಟಕ ' (ತ್ರಿಪಿಟಿಕ) ಹಂಜುದು ಮ ಸರಿ ಚಿತವಾದ ಹೆಸರು. ಎರಡನೆಯ ಪಿಟಿಕವಾದ " ಸುತ್ತಪಿಟಿಕ 'ದ ಒಳ ಗಿನ ಐದು " ನಿಕಾಯ 'ಗಳಲ್ಲಿ ಕಡೆಯದು “ ಖುದ್ದಕ ನಿಕಾಯ ? (ಕ್ಷದ್ರಕ ನಿಕಾಯ). ಈ " ಖುದ್ದಕನಿಕಾಯದ "ಹ ಹದಿನೈದು ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಹತ್ತ ನೆಯದಾದ. 4 ಜಾತಕಟ್ಕ ಕಥಾವಣ್ಣನಾ 2. (ಜಾತಕಾರ್ಥ ಕಥಾ ವರ್ಣನಾ) ಎಂಬುದು ೫೪೭ ಜಾತಕಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡದ್ದು ; ಹದಿ ಮೂರನೆಯ ಪುಸ್ತಕವೇ “ ಅವದಾನ , ಕೊನೆಯಾದಾದ “ ಚರಿಯಾ ಫಿಟಿಕ? (ಚರ್ಯಾಪಿಟಿಕ)ವೆಂಬ ಹದಿನೈದನೆಯ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ, ಬುದ್ಧನ ನು ಹಿಂದಿನ ಜನ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಿದ ಪಾರಮಿಶೆಗಳನ್ನು ಜಾತಕಗಳೊದ ಸದ್ಯರೂಪವಾಗಿ ತೋರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ವಿದ್ದು, ಅದು ಅಪೂರ್ಣವಾಗಿದೆ. ತಾನು. ಮುಂದೆ. ಬುದ್ದನಾಗಬೇಕೆಂದು ಅಂದು ಸಂಕಲ್ಪಿಸಿ, ಅನೇಕ ಭವಗಳಲ್ಲಿ ತ ಸುಮೇಧನು ಆ ಆ ವಿವಿಧ ಜನ ಒಗಳಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಪಾರಮಿತೆಗಳನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಪಗೊಳಿಸು: ತಿದ್ದನಪ್ಟೆ. ಹೀಗ್ಕೆ ಮುಂದೆ ಬುದ ಸನಾಗುವುದಕ್ಕೆ ೫% ಸತ ವನ್ನು ಆತನು ಪ್ರತಿಜನ್ಮದಲ್ಲಿಯೂ ಸಂಪಾನಿಸಿಕೊಳ್ಳು ಕ್ರಿದ್ದನಾದ್ದ ರಿಂದ | ಆ ಜನ್ಮಗಳನ್ನೆ ತ್ತಿದ್ದ ಅವನನ್ನು ಫೆ ಭೋಧಿಸತ್ತ ನೆಂದು ಕರೆಯುವುದು ಇ ಈ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಬ 0 1093180 ಭತರ ಈಜೀ ಹಿಂದಿನ ಜನ್ಮ ದ ಕತೆಗಳನ್ನು ಗೌತಮಬುದ್ರನ ನು ತನ್ನ “ ಇಂದಿನ ಜನ್ಮ ) ದಲ್ಲಿ ದೃಷಷ್ಯಾಂತವಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸುತ್ತ ದ್ದುದರಿಂದ ಪ್ರತಿ ಜಾತಕಕತಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಎರಡು ಭಾಗಗಳಿರಬೇಕಾಗಿಿ, ಇವೆ. ಪ್ರತಿ ತು (೧) “ ಭಗವಂತ ನಾದ ಬುದ್ದ ನು ಇಂತಹೆ ಕಡೆ ಬಸ ತಂಗಿರುವಾಗ,್ಯ ಇಂತಹ ಶಿಷ್ಯರು ಬಂದು ಹೀಗೆ ಹೀಗೆ ನಡೆಯಿತೆಂದು ಗುರುವಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು. ಆಗ ಗುರು « ಈಗ ಮಾತ್ರ ಹೀಗಾದುದಲ್ಲ, ಹಿಂದೆಯೂ ಹೀಗೇ ನಡೆಯಿತು ' ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಹಿಂದಿನ ಕತೆಯನ್ನು ತಿಳಿಸಿದನು ” ಎಂದು ಮೊದಲಾಗಿ ; (೨) « ಬಂದೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ್ರ ಬೋಧಿ 1] ಸತ್ತನು ಇಂತಹ ಕಡೆ ಈ ರೂಪಿರಿಂದ ಹುಟ್ಟಿ ಬಂದಾಗ, ಹೀಗೆ ಹೀಗೆ ನಡೆ ಯಿತು? ಎಂದು ಪೂರ್ವಕತೆಯಿಂದ ಮುಂದುವರಿಯುವುದು. ಕೊನೆಗೆ " ಭಿಕ್ಷುಗಳೆ, ಆ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಇವನಾಗಿದ್ದವನೇ ಘು ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಇವನಾಗಿ ದ್ದಾನೆ... ಆ ಜನ್ಮದ ಆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಇಂದು ಇವರಿವರಾಗಿದ್ದುರೆ. ಹಿಂದೆ ಹೀಗೆ ನುಡಿದು ಹೀಗೆ ನಡೆದುದು ನಾನೇ ಎಂದು ಬುದ್ಧನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಪ್ರತಿ ಜಾತಕ ಮುಗಿಯುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿ ಜಾತಕದ ಈ ಎರಡು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೆಯದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಪ್ಸೆ, ಎರಡ ನಿಯದರ ನೆರಳು ಮಾತ್ರ ; ಎರಡನೆಯ ಭಾಗವೇ ನಿಜವಾದ್ಕ ಸತ್ವಪೂರ್ಣ ಳ ಜಾತಕ 3, ಆದ್ದರಿಂದ ಈ ಎರಡನೆಯ ಭಾಗವಾದ ಜಾತಕಗಳನ್ನು | ಬುದ್ಧನು ಹೇಳಿದ ಬೋಧಿಸತ್ತನ ಕತೆಗಳು ? ಎನ್ನಬಹುದು. ಅಥವಾ ಸಣ್ಣ ದಾಗಿರಲೆಂದು ಆ ಬುದ್ಧನ ಕಶೆಗಳು ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು. ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ. “ ಜಾತಕ ? ದ ಉಗಮವನ್ನು ಕುರಿತು ಬೌದ್ಧರು ಹೇಳುವುದನ್ನು. ಸಂಶೋಧಕರು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ; ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ ದೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಬುದ್ಧನ ಮಾತುಕತೆ ಅವನ ಕಾಲದಲ್ಲಾಗಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಅನಿದೂರಕಾಲದಲ್ಲಾಗಲಿ ಗ್ರಂಥಸ್ಪವಾಗಲಿಲ್ಲ; ಕೇವಲ ಮುಖಪಾಠ ವಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಗ್ರಂಥಸ್ಪವಾದುದು ಕ್ರಿ. ಪೂ. ೧ನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, | ರು ಓಿಂಹಳದಲ್ಲಿ ; ಆದರೆ ಬುದ್ಧ ನಿದ್ದುದು ಕ್ರಿ. ಪೂ. ಆರನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯ ಹಿಂದೂದೇಶದಲ್ಲಿ. ಈಗ ನಮಗೆ ದೊರಕಿರುವ * ಜಾತಕ:ವು ಮೂಲಮಾತೃಕಯಲ್ಲ; ಮೂಲದ ಮೇಲಿನ. * ಅರ್ಥಕಥೆ' ಅಥವಾ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ... ಈ ಗದ್ಯಪದ್ಯ ಮಿಶ್ರವಾಗಿ ದೊರಕಿರುವ * ಜಾತಕ ಕಥಾವಣ್ಣನಾ ” ಗ್ರಂಥದ ಗದ್ಯ ಸದ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಅತಿ ಈಚಿನದು. ಸದ್ಯದ ರೂಪು ಭಾಷಗಳನ್ನಲ್ಲದೆಹೋದರೂ ಅದರ ಭಾವವನನ್ನಾ ದರೂ ಬುದ್ಧನ ಸಮಕಾಲಿಕವೆಂದು ಒಪ್ಪಬಹುದು ; ಆದರೆ ಗದ್ಯಕ್ಕೆ ಅಷು ಪ್ರಾ ಚೇನಶೆ ಕೊಡಲಾರರು. ಅಲ್ಲದೆ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಚ್ಚಕಸಗಳ ಜೊತೆಗೆ " ರಸಘಟ್ಟಿ ' ಗಳೂ ಸಭ್ಯವೂ ಉದಾತ್ತವೂ ಆದವುಗಳ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅಸಭ್ಯಗಳೂ ಅನುದಾತ್ಮಗಳೂ ಆದ ಕತೆಗಳೂ ದೊರಕುತ್ತವೆ. ಅಲ್ಲದೆ, ಈ “ ಜಾತಕ ? 1] ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ತರೆದೋರುವ ಅನೇಕ ಕತೆಗಳಿಗೆ ಬೀಜವಾಗಲಿ ಸಾಮ್ಯ ವಾಗಲಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಿಕ್ಫುತ್ತದೆ. -ಸ್ವಯಂ ಬೌದ್ಧರ ನಟಕದೆ. ಇತರ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ; ಭಾರತದ ಜತರ ಕಥಾಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಆಕರ ಗಳಾದ ತಂತ್ರಾಖ್ಯಾಯಿಕ್ಕಾ ಪಂಚತಂತ್ರ, ಹಿತೋಪದೇಶ್ವ ಕಥಾಸರಿ ತ್ಸಾಗರ ಮುಂತಾದವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡ. ಹಿಂದುಗಳ ರಾಮಾಯಣ ಭಾರತ ಗಳ ಕೆಲವ್ರು ಉಪಾಖ್ಯಾನಗಳನ್ನೂ ಜೈನಪುರಾಣಗಳ ಹಲನ್ರ ಕತೆ ಗಳನ್ನೂ ಈ ಜಾತಕಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಹೋಲುತ್ತವೆ. ಇದೂ ಅಬ್ಬದೆ, ಕಸ ಸಂನ್ಯಾಸಿಯಾಗಿ ಇಲಿಗಳನ್ನು ಕೊಂದ ಬೆಕ್ಕ್ಳು ಗೂಳಿಯೊಡನೆ ಮಾಡಿದ ಸ್ನೇಹ ಮುರಿದು ಅದನ್ನು ಕೊಂದ ಸಿಂಹ ಮೊಸಳೆಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡಿದೆ ಮಂಗ್ಳ್ಕ ಸಿಂಹ ಚರ್ಮುದ ಕತ್ತೈ ಮಾನುಗಳನ್ನು ವಂಚಿಸಿ ತಿಂದು ನಡಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸತ್ತ ಕೊಕ್ಕರೆ, ಕಾಗೆಯನ್ನು ಮೋಸಮಾಡಲು ಯತ್ನಿಸಿದ ನರಿ. ಮುಂತಾಗಿ " ಜಾಶಕ ' ದಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಹಲನ್ರ ಕತೆಗಳು ಒಂದೂದೇಶದ ಕಥಾಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಅನ್ಯದೇಶದವುಗಳ್ಲೂ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳೊಡನೆ ಮೈದೋರುತ್ತವೆ. ಇಂತಹೆ ಕಡೆ ಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರಿಂದ ಯಾರು ಯಾನಾಗ ಎರವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆಂದು ಸ್ಪರ್ಹಿಸುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲಾ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಕಂಡು “ ಈ « ಜಾತಕ ' ಪುಸ್ತ ಕದಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಕತೆಗಳ ವಿಷಯಗಳು ಬುದ್ದನ ಬಾಯಿಂದಲೂ ಅವನ ಶಿಷ್ಯರ ಮುಖದಿಂದಲೂ ಬಂದಿರಬೇಕೆಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ... ಆದತೆ. ಈಗಿ ರುವ ಪುಸ್ತಕವಸ್ಟನ್ನೂ ಬುದ್ಧನ ಕಾಲಕ್ಕೈ ತಗುಲಿಸಲು ಆಗುವುದಿಬ್ಲ. ಈ ಪುಸ್ತಕವು ಒಬ್ಬನು ಹೇಳಿ ಬರೆದು ಆದುದಲ್ಲ ; ಅನೇಕ ಕಡೆ ಅನೇಕ ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಚಾರವಾಗಿದ್ದ ಕತೆಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಆದುದು, ಈ ಪುಸ್ತಕ, ಇದನ್ನು ಸಂಕಲನ ಮಾಡಿದ ; ಸಂಷಾದಕನು ಯಾರೆಂದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಸಂಕಲನಮಾಡಿದ ಕಾಲವೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಸಂಶೋಧಕರು ಅಭಿ ಪ್ರಾಯಪಡುತ್ತಾರೆ, ಈ ಅಭಿಪ್ರಾಯನನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರೂ ಈ * ಜಾತಕ ' ಪುಸ್ತಕದ ಬೆಲೆಗೆ ಏನೂ ಕೊರೆಯಿಲ್ಲ. ಕತೆಗಳ ರಮ್ಯತೆಗಾಗಿ ಮಾತ್ರನಲ್ಲ; ಅವು 111] " ಸುಲಿದ ಬಾಳೆಯ ಹೆಣ್ಣಿನಂದದಿ ' ನೀಡುವ ಧರ್ಮದ ಸಾರಸರ್ವಸ್ವಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ; ಅಲ್ಲಿ ತಿಳದು ಬರುವ ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅರ್ಥಿಕ್ಕ ರಾಜಕೀಯ, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ. ಮುಂತಾದ ನಾನಾಮುಖವಾದ ಸಂಸ್ಕಾರವುಯ ಜೀವನದ ಸಾಕ್ಸಾತ್ಕ್ಮಾರಕ್ಕಾಗಿಯೂ ಈ “ ಜಾತಕ? ಗಳನ್ನು ಜಗತ್ತಿನ ಮೂಲೆಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಜನ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. 6. ಬರ್ಹೆತ್‌ ಮತ್ತು ಸಾಂಚಿ (ಕ್ರಿ. ಪೂ. ೨, ೩ನೆಯ ಶತಮಾನ) ಎಂಬೆಡೆಯ ಸ್ಕೂಪಗಳಲ್ಲೂ ಅಮರಾವತಿ (ಕ್ರಿ, ಶ.,೨ನೆಯ ಶತಮಾನ) ಅಜಂತಗಳಲ್ಲೂ ಜಾವಾದ್ವೀಪದ ಜಬೊರೊಬುದೂರ್‌ (ಕ್ರಿ, ಶ. ೯ನೇ ಶತಕ), ಬರ್ಮಾದೇಶದ ಪಗಣ (೧೩ನೇ ಶತಕ), ಸಯಾಂದೇಶದ ಸುಖೋದಯ (೧೪ನೇ ಶತಕ)- ಎಂಬಲ್ಲಿನ ಬೃಹೆದ್ದೇನಾಗಾರಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಚತುರ ರೂವಾರಿಗಳು ಅನೇಕ ಜಾತಕ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕಲ್ಜಿನ ಬಾಯಿಂದ ಹೇಳಿಸಿ ಕ ೈತಾರ್ಥರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹ ಜಾತಕ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಾಗವನ್ನೂ ಅದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿ ಲ ನ 05ಧ್ರಂ ಇಂ ಎ ಎ ಗುಡಿ ಇವ ಇತ ಸಿದ ಶಿಲಾಶಿಲ್ಪದ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಾಗವನ್ನೂ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತಂದ ಸಯ್ತ್ರ ನನ್ನದು ಗ ಲ ಡ್‌ ಲ -ಖಿಂಬುದಸ್ಸ ನನ್ನ್ನ ತೃಪ್ತಿ ಜ್ರ ಡ್ರಾ ಡು ಈ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಲು ಬೇಕಾಗಿದ್ದ “ ಜಾತಕ ”ದ ಪಾಲೀ ಮೂಲ ಮತ್ತು ಆಂಗ್ಲ ಅನುವಾದಗಳ ಉಪ ಸಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ ರಾಜಕಾರ್ಯ ಇ ( ಪ್ರವೀಣ ಶ್ರೀ ಎನ್‌. ಎಸ್‌. ಸುಬ್ಬರಾವ್‌ ಎಂ. ಎ, (ಕ್ಯಾಂಟರ್‌). ಬಾರ್‌ -ಆಟ”-ಲಾ ಅವರಿಗೂ ಮೈ ಸೂರಿನ ಓರಿಯೆಂಟಲ್‌ ಲೈಬ್ರರಿ, ಯೂ ನಿವರ್ಸಿಟಿ ಲೈಬ್ರರಿ ಮತ್ತು -ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಸೆಂಟ್ರಲ್‌ ಕಾಲೇಜು ರಿಯ ೮ ಜು 1೫ ನಾನು ಖುಣಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ, 13 ಈ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಉಚಿತವಾದ ಚಿತ್ರಗಳಿಂದ ಆಲಂಕರಿಸಲು ಅಪ್ಪಣೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿ 6೮ 50೮1೧೮7660, 110128 %0/1180017, 6೦ ೩೮೦1೧೦10೩1 5೮೧೭1೦೫, (.81001(೩. 110೮ 0೩೧೯, ಲಿಂ ೧೩1 11080003, 1.೩110೦೫೮. ಇನರಿಗೂ ಬೊರೊಬುದೂರ್‌ ದೇವಾಗಾರದ ಶಿಲ್ಪಗಳ ಚಿತ್ರಸ್ವಾಮ್ಯ ತಮ್ಮದಾದ 1110 1217000071, ಓ.೯೮1೩೮೦1೦॥10೩1 50೪1೦೮ 1 71೮ ೮11೩105, 1701೩. ಇವರಿಂದ ಬೇಕಾದುದನ್ನು ದೊರಕಿಸಿಕೊಟ್ಟ 72/೯. 6... 77೮0121೩801101418, ೋಿ/.ಗಿ., 01. 1). 1.1,. 1., 1115016. ಇವರಿಗ್ಳೂ ಬಳ್ಳಿ ಗಾವೆಯ ದೇವಾಲಯದಿಂದ ಚಿತ್ರ ತೆಗೆದುಕೊಟ್ಟಿ 2. 511111೩35೩ 1೩೩೦, 850-, ಶಿ1.50., 08.47 ೩1೦೮: ಇವರಿಗೂ ನನ್ನ ಶುದ್ಧ ಕೃತಜ್ಞತೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತೇನೆ. ೧-೧-೪೦ ಮಲ್ಲೇಶ್ವರ, ಜೆಂಗಳೂರು. ಜಿ. ಸಿ. ರಾಜರತ್ನಂ. ಡ್‌ ಎ2) ಟೌ ತಂ ಭಂ ಜಂ ಉಂ ಗ್ಯ (|1| ಬ್ರಾ ಸತಗಳ ಭಿಔಿಶ್ರ ನತ ೪) ಅ ಬಕ ೆ ವಾನರೇಂದ್ರ ಬಿಡಾಲ ಸುಹನು ನಂಹಚರ್ಮ ಗಾಂಗೇಯ ಕುರಂಗಮೃ್ಚಗ ಶಿಂಶುಮಾರ ಗ ಕರ್ಕರ ಸ ಬ . ಕಂದಗಲಕ ಪ್ಪ ಕಚ್ಛಸ , ಗರ್ಜ್ಶಿತ ಹರಿತಮಾತ ಮಹಾಪಿಂಗಲ . ದೂತ , ಆರಾಮದೂಷ , ಉಲೂಕ . ಲೋಲ . ಜವಶಕುನ , ಚರ್ಮಶಾಟಕ ಚರು , ಸಂಧಿಭೇದಕ ಕುಕ್ಳುಟ . ವರ್ತಕ . ದರ್ಭಪುಪ್ಪ . ದೀಹಿ ಪುಟ ಗಣ ೫ ಎ ಕ್ಲ ೪೧೦ ೪.೨ ೪೪ ೪೫% ಲಉಹ್ರಿ ೪€$ ಇಲ್ಲೈ ಜಂ ಇಂ ಜ್ರ ಸಂ ಸ್ಯ ಫಪೂತಕಿಮಾಂಸ ರಾಜೋವಾದ ಗಿರಿದಂತೆ ಸಾಧುಶೀಲ ಕ್ಸಾಂತಿವಾದಿ ಸ್ಟ ಮಾಂಸ ದ ಸುಜಾತ ಉರಗ ಬಿಸಪುಪ್ಪೆ ಧೂನುಕಾರಿ ಕಾತ್ಯಾಯನಿ ಚಿತ್ರಗಳ ಓವರ ಧ್ಯಾನಿಬುದ್ದ ಕೆ ಬಿಡಾಲ ಜಾತಕ ಚ ಕುರುಂಗನ್ಭುಗ ಚಾತಕ ಸ ಶಿಂಿಶುಮಾರ ಜಾತಕ ತ ಶಿಂಶುಮಾರ ಜಾತಕ. ಬ್ಸ್ಪ ಕಚ್ಛ್ಚಸ ಜಾತಕ ಚ ಕಚ ಸ ಜಾತಕ ತ ಆರಾಮದೂಸ ಚಾತಕ ಬಾ ಲೋಲ ಜಾತಕ ಇ ಸಂಧಿಭೇದ ಜಾತಕ ಬ ಕುಕ್ಳುಟಿ ಜಾತಕ ಸ ದರ್ಭಪುಪ್ಪ ಜಾತಕ ಚ ಸುಜಾತ ಜಾತಕ ಹ ಉರಗ ಜಾತಕ ಕ ಪುಟಿ ಟೂ ೫೬ ಜು 1 1. ಯುಕೆ (೮೦)71[181 : ಲಿಟ1೩೦೯, ೧7/(721 1106013, 1.೩13೦7೮ ೨ ಜು ಅವೆ ಅಸ್ಪತ್ತೆಂಬು ಕತೆ ಸಾಲೀ “ ಜಾತಕ ' ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿರುವ ಕತೆಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಬುದ್ದನ ಪೂರ್ವಜನ್ಮ ವೃತ್ತಾಂತನನ್ನು ಯಥಾವತ್ಮಾಗಿ ಶಿಳಿಸುವುವೆಂಬ ಮಾತಿ ನಲ್ಲಿ ಸಂಜಕೆಯಡತ, ಇಡದಿರಲಿ; ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿನ ಬಹುನುಟ್ಟಿನ ಕತೆಗಳನ್ನು, ಜನರಿಗೆ ಧರ್ಮೋಹದೇರ ಮಾಡುವಾಗ್ಯ ನೀತಿಯನ್ನು ಕಲಿಸು ವಾಗ, ಬುದ್ದನಾಗಲಿ ಅವನ ಶಿಷ್ನರಾಗಲಿ.. ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡಿರ ಹಿ ಬೇಕೆಂದು ಧಾ 'ರಾಳವಾಗಿ ನಂಬಬಹುದು. ಇಂತಹ ಇಸ್ಪತ್ರೆಂಟು ಕತೆಗಳನ್ನು ಆಯ್ದು ನೆಳಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದೆ ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕಾದ 8 ಸಾಮಾನ್ಯನಾಗಿ ಗಾಹೆಗಳೆಂಬ ಸದ್ಯದ ತ ದಬ್ಲಿದೆ. ಈ ಪದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದೆ ನೀತಿಯನ್ನು ಗದ್ಯದ ಕತೆಯ ರೂಸ ದಲ್ಲಿ ರಸ ತ ನಿವರಿಸುವುದು " ಜಾತಕ 'ದ ಸದೃತ್ಯಿ ಇಂತಹ ಕಡೆ ನವುರಾದ, ನಸುವಾದ್ಕ ಸಭ್ಯೈೆವಾದ, ಹರಿತವಾದ ಹಾಸ್ಯದೆ ಬಳಕೆಯನ್ನು ವಾನರೇಂದ್ರ, ಗಾಂಗೇಯ್ಕ ಗರ್ಜಿತ್ಕ ಮಹಾಹಿಂಗಲ್ಯ ಕ ಜ್‌) ದೂಷಕ, ರೋಟ್‌ ಮೊದಲಾದ ಕೆಲವು. ಜಾತಕಗಳಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸ ಬಹುದು. ನೃತ್ತ ಜಾತಕ (೩೨) ಹಿಂದೆ. ಪ್ರಥಮ ಕಲ್ಪದಲ್ಲಿ, ಚತುಷ್ಪಾದಗಳು ಸಿಂಹವನ್ನೂ ಮತ್ತ ಗಳು ಆನಂದಮತ್ಸ ನನ್ನೂ ಪಕ್ಷಿಗಳು ಸುವರ್ಣಹಂಸವನ್ನೂ ರಾಜನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದನ್ರೆ. ಆ ಸುನರ್ಣಹೆಂಸರಾಜನ ಮಗಳಾದ ಮರಿಹಂಸದ ರೂಪ ಬಹು ಚೆನ್ಬಾ ಗಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಅವನು ಒಂದು ವರ ಕೊಟ್ಟ ನು. ಅದು ತನಗೆ ಎ ಇಷ್ಟವಾದ ಗಂಡ ಬೇಕೆಂದು ವರಿಸಿತು. ಹಂಸರಾಜನು ಅದಕ್ಕೆ ಆ ವರೆ ಕೊಟ್ಟು, ಜಮನಂತದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಸಕ್ತಿಗ ನ್ಸ್ಪೂ ಕೂಡಿನಿದನು. ಹಂಸ ನವಿಲು ವೊದಲಾದ ಹ ಪ್ರ ಕಾರದ ಸಗಳ -ಗಕಂಖಪು ಬರು ಒಜತವು ದೊಡ್ಮ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ನೆ ಇತ ಇ “ ಹೆಂಸರಾಜನು “ ಚಃ ಚಿತ್ತಕ್ಕೆ ರುಚಿಸಿದ ಸ್ವಾನಿಯನ್ನುು ಬಂದು ಆರಿಸಿಕೊ ” ಎಂದು ಮಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿ ಕಳಿಸಿದರನ್ನು ಅದು ಪಕ್ಷಿಗಳ ಗುಂಪನ್ನು ಕುರಿತು ನೋಡುತ್ತ ಮಣಿಯ ಬಣ್ಣದ ಕತ್ತೂ ಚಿತ್ರ ಸಾಡ ಗರಿಯೂ ಉಳ್ಳ ನನಿಲನ್ನು ಕಂಡು “ಇದು ನನ್ನ ನ್ವಾಮಿಯಾಗಲಿ ಚ ಎಂದು ಬಯಸಿತು. ಆಗ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಗುಂಪು ನವಿಲಿನ ಬಳಿಸಾರ್ಕಿ ಕ ಅಯ್ಯ ನವಿಜ್ಕೆ ಈ ರಾಜನ ಮಗಳು ಗಂಡನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ, ಇಷ್ಟು ಹೆಕ್ಕಿಗಳ ನಡುವೆ ನಿನ್ನನ್ನು. ಬಯಸಿರುವಳು ? ಎಂದು ಜಳಕ” ನವಿಲು. “ ಇದುವರೆಗೆ ನೀವು ನನ್ನ ಬಲವನ್ನು ಕಂಡಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಅತಿ ಯಾದ ತೃಪಿ ಯಿಂದ ಲಜ್ಜೆಯ ಕಟ್ಟನ್ನು ಮರಿದ್ಳು ಆಗಲೇ ಆ ದೊಡ್ಡ ಹಕ್ಕಿಯ 2೫೫ ನಡುವೆ ಕಕ್ಸಿಗಳನ್ನು ಹರಡಿ ಕುಣಿಯತೊಡಗಿತು. ಕುಣಿಯುತ್ತ ಮುಚ್ಚು ಮರೆಯಿಲ್ಲದಾಯಿತು. ಸುವರ್ಣಹಂಸರಾಜನು ಲಜ್ಜೆ ಗೊಂಡು 4 ಇದಕ್ಕ ಹೈ ದಯದಲ್ಲಿ ಆ ಹೊರಗಡೆ ಸಭ್ಯನಾದ ನಡತೆಯಿಲ್ಲ. ಲಜ್ಛ-ಯನ್ನೂ ಭ್ಯತೆಯನ್ನೂ ಮುರಿದೆ ಕತ ನಾನು ಮಗಳನ್ನು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ 2 ೫. ಹ ಕ್ಸಿಗಳ ಗುಂಪಿನ ನಿಡುವೆ ಈ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು: «ಇದರ ಕೂಗು ಮನೋಜ್ಞವಾಗಿದೆ; ಹಂಭಾಗ ಮೆಚ್ಚುವಂತಿದೆ, ಕತ್ತು ವೈ ಹೂರ್ಯ ವರ್ಣಕ್ಕೆ ಸಮನಾಗಿದೆ; ಬಿಚ್ಚಿದ ಬಾಲ ಒಂದು ವ್ಯಾಮವ ಅಳತೆಯಿದೆ, ಆದರೊ ಕುಣಿವ ನಿನಗೆ ಮಗಳನ್ನು ಕೊಡವೊಲ್ಲೆ. ? ಬಗೆಂದು, ಬೆಂಸರಾಜನು, ಅದೇ ಪರಿಸೆಯ ನಡುವೆ ತನ್ನ್ನ ಅಕ್ಕನ ಮಗನಾದ ಒಂದು ಮರಿಹಂಸಕ್ಟೆ ಮಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು. ನವಿಲ್ಫು ಶ್ರ ಹೆಂಸೆಯ ಮಗಳನ್ನು ಪಡೆಯದೆ ಲಜ್ಜೆಗೊ ಡು. ಆಗಲೇ ಮೇಲೆದ್ದು ಓಡಿತು. ಹೆಂಸ೦ಾಜನು ಕೂಡ ತನ್ನ ವಾಸಸ ನಕ್ರ ಹೋದನು. ಬಕಜಾತಕ (೩೮) ಹಂದೆ ಬೋಧಿಸತ್ತನು, ಒಂದಾನೊಂದು. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿದ್ದ. ಪದ್ಮ ಸರಸ್ಸನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿ ನಿಂತಿದ್ದ ವೃಕ್ಷದಲ್ಲಿ ವೃಕ್ಷ ದೇವತೆಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿ ದನು. ಆಗ ಇನ್ನೊಂದು ಅತಿ ದೊಡ್ಮದಲ್ಲದ ಸರಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬೇಸಗೆಯ ಕಾಲಕ್ಕೆ ನೀರು ಕಡಮೆಯಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಬಹೆಳ ಮಿಾನುಗಳಿದ್ದವು. ಆಗ ಒಂದು ಬಕ ಆ ಮಾನುಗಳನ್ನು ಕಂಡು “ ಒಂದಾನೊಂದು ಉಪಾಯದಿಂದ ಈ ಮಾನುಗಳನ್ನು ಮೋಸಮಾಡಿ ತಿನ್ನುದೆ ಕ್ಷ ವರು ಹೋಗಿ ಥೀರಿನ ಬಳಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತಿತು. ಬಾ ಗಳು ಅದನ್ನು ಕಂಡು * ಏಕೆ ಆರ್ನ? ಚಿಂತಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತಿರುವೆ ? * ಎಂದು ಕೇಳಿದುವು. ು ನ್‌ನಿಥ ಎ ೧ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕುರಿತು ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿ ಸಸಸಾ? ನಮ್ಮನ ನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಏನು ಚೆಂತಿಸುವೈೆ ಅಯ್ಯ ಗ 4 ಈ ಸರೋನರದಲ್ಲಿ ನೀರು ಕಡಮೆ. ಆಹಾರ ಕಡಮೆ, ಬಿಸಿಕೋ ಬಹಳ. ಇದಕ್ಕೆ. ಈ ಮಾನುಗಳು ಏನು ಮಾಡಿಯಾವು ?' ಎಂದು ನಿಮಗಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತಿರುವೆನು. « ಹಾಗಾದರೆ, ಏನುಮಾಡೋಣ್ಕ ಅಯ್ಯ 14 “ ನೀವು ನನ್ನ್ನ ಮಾತಿನಂತೆ ಮಾಡುವುದಾದರೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರನ್ನಾಗಿ ಕೊಕ್ಕಿನಿಂದ ಹಿಣಿದು. ಐದುಬಣ್ಣದ ನದ್ಮಗಳಿಂದ ಮುಚ್ಚಿದ ಒಂದು ಮಹಾಸರೋನರಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದು ಬಿಡೆನು “ ಅಯ್ಯ, ಮೊದಲ ಕಲ್ಪದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮಾನುಗಳಿಗೋಸ್ಕರ ಬಕ ಚಿಂತಿಸಿದುದಿಲ್ಲ. ನೀನು "ನಮ್ಮನೆ ನ್ಸ್ನು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರನ್ನಾಗಿ ತಿನ್ನಲು ಬಯಸುನನನು. ? ಲು ಲ ನನ್ನನ್ನು ನಂಬಿದೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನಾನು ತಿನ್ನುವುದಿಐ್ಲ. ಸರೋವರೆ ನಿದೆಯೆಂದು ನನ್ನನ್ನು ನಂಬದಿದ್ದರೆ, ನನ್ನೊಡರೆ ಒಂದು ಮಿಾಸಾನನ್ನು ಸರೋವರ ನೋಡಲು ಕಳುಹಿಸಿರಿ, * ವಿಾಾನುಗಳು ಅದನ್ನು ನಂಬಿ “ ಇದು ನೀರಿನ ಮೇಲೂ ನೆಲದ ಮೇಲೂ ಸಮರ್ಥವಾದುದು * ಎಂದು ಒಂದು ಒಕ್ಕಣ್ಣಿನ ಮಹಾಮತ್ಸ್ಯ ವನ್ನು ಆಯ್ದು ಇವನನ್ನು ಕೊಂಡುಹೋಗು? ಎಂದು ಕಳಿಸಿದವು. ಬಕವು ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕೊಂಡೊಯ್ದು ಸರೋವರದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು, ಸರೋನರ ವನ್ಫೆಲ್ಲ ಕಾಣಿಸಿ, ಪುನಃ ಕೊಂಡು ಬಂದು ಆ ಮಿಾನುಗಳ ಬಳಿ ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿತು. ಅದು ಆ ಮಿಾನುಗಳಿಗೆ ಸರೋನರದ ಸಂಸತ್ತನ್ನು ವರ್ಣಿಸಿತು. ಅವ್ರ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಹೋಗಲು ಬಯಸ, " ಒಳ್ಳೆಯದಸ್ಯು, ನಮ್ಮನ್ನೂ ಕೊಂಡು ಹೋಗು ? ಎಂದವು... ಬಕವು ಮೊದಲು ಆ ಒಕ್ಕಣ್ಣಿನ ಮತ್ಸ್ಯವನ್ನೇ ಬಡಿದು ಸರೋವರದ ತೀರಕ್ಕೆ ಒಯ್ದು ಸರೋವರನನ್ನು ಕಾಣಿಸಿ, ಅದರ ತೀರದಲ್ಲಿದ್ದ ವರಣವೃಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಇಳಿದು ಅದರ ಕನಲು ಕೊಂಬೆಯಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಎಸೆದು ಕೊಕ್ಕಿ ನಿಂದ ಸೀಳಿ ಸಾಯಿಸ್ಕಿ ಮಾಂಸ ವನ್ನು ಶಿಂದ್ಕು ಮೂಳೆಗಳನ್ನು ವೃಕ್ತಮೂಲದಲ್ಲಿ ಬೀಳಿಸ್ಕಿ, ಪುನಃ ಹೋಗಿ. “ ಆ ಮಿಾನನ್ನು ಬಿಟ್ಟೆ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಬನ್ನಿ” ಎಂದ್ಕು ಈ ಉಪಾಯದಿಂದ ಒಂದೊಂದನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ಎಲ್ಲಾ ಮಾನುಗಳನ್ನೂ ತಿಂದು ಪುನಃ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ಒಂದು ವಿಸಾನೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಏಡಿ ಉಳಿದಿತ್ತು. ಬಕವು ಅದನ್ನೂ ತಿನ್ನಲು ಬಯಸಿ, “ ಅಯ್ಯ ಏಡಿ, ನಾನು ಆ ಎಲ್ಲಾ ಮಾನುಗಳನಣ್ನೂ ಒಯ್ದು ಪದ್ಮಗಳಿಂದ ಮುಚ್ಚಿಹೋದ ಮಹಾಸರೋನರದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟಿ. ಬಾ ನಿನ್ನನ್ನೂ ಒಯ್ಯುವೆನು » ಎಂದಿತು. “ ನನ್ನನ್ನು ಬಡಿದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದಾದರೆ. ಹೇಗೆ ಹಿಡಿ ಯತ್ತೀಯೆ ? ? €( ಕಚ್ಚಿ ಒಡಿಯುವೆನು, ? ೫ «4 ನೀನು ಹಾನೆ ಹಿಡಿದು ಹೋಗುತ್ತ ನನ್ನನ್ನು ಬೀಳಿಸಿಬಿಡು ಶ್ರ್ರೀಯೆ, ನಾನು ನಿನ್ನೊಡನೆ ಬರವೊಲ್ಸೆ. '' «£ ಹೆದರಬೇಡ್ಮ.. ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಚೆನ್ನುಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವೆನು. '' ಏಡಿಯ. ೯ ಇದು ನಾತುಗಳನ್ನು ಒಯ್ದು ಸರೋವರದನ್ನಿ ಬಿಟ್ಟಿ ಲ್ಲ, ಆದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಸರೋನರದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟರೆ. ಒಳ್ಳೆ ಯದು. ಬಡನಿದ್ದರೆ ಇದರ ಕತ್ತನ್ನು ಸಕ್ರಿ ಜೀಕ್‌ ತಿಗೆಜುಚೆತ್ತು ಬಾಡ] ಚಿಂತಿಸಿ "ಅಯ್ಯ ಬಕ್ಕ ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಚಿನ್ನಾಗಿ ಒಬಡಿಯಲಾಶತೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಹಿಡಿತ ಬಿಗಿಯಾದುದು. ನಾನು ನನ್ನ್ನ ಕೊಂಡಿಗಳಿಂದ ನಿನ್ನ ಕತ್ತನ್ನು ಬಸಿಯುನ್ರದಾದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ್ನ ಕತ್ತನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ನಡಿದು ನಿನ್ನೊಡನೆ ಹೂರಡುವೆನು '' ಎಂದಿತು. ಬಕವು ಅದು ತನ್ನತ್ತ. ಪಂಚಿಸಬಯಸುವುದೆಂದು. ತಿಳಿಯದ ಒಳ್ಳೆ ಯದೆಂದ ಒಪ್ಪಿತು. ಏಡಿಯು ತನ್ಸ್ನ್ನ ಕೊಂಡಿಗಳಿಂದ ಕಮಾ ಬ್‌ ಐಕೃಳದಂತೆ. 3ದರ ಸತ್ತನ್ನು ಚಾಟು " ಇನ್ನು ಹೊರಡು ' ಎಂದಿತು. ಬಕ ಅದನ್ನು ಒಯು ಸರೋಪವರನ ನ್ನು ಕಾಣಿಸಿ ಜೆ ವೃತ್ತದ ಕನ್ನೆಗೆ ಜೂರಬಿತು. ಏಡಿಯು «" ಮಾನ್ಕ ಈ ಸರೋವರ, ಇತ್ತ. ನೀನು ಮತ್ತಿ ಆಕಡಿ ಒಯ್ಯುವೆ 1 '' ಎಂದಿತು. ಬಕವು "" ಸಾನು ಪ್ರಿಯ ಸೊ:ದರ ಇಸ ಮಾವ, ನೀನು ಅತಿ ಸೋದರಳಿಯ !'' ಎಂದು ಹೇಳ್ಳಿ 4 ನ್ನು ಎತ್ತಿ ಕೊಂಡು ತಿರುಗುವ ದಂತಸನೆಂದು ನನ್ನನ್ನು ಕಿಳಿನೆಯೇನ ನು? ಈನ ವೃಕ್ಷದಡಿಯಲ್ಲರುವ ಮೂಳೆಯ ರಾಶಿ ನೋಡು... ಈ ಎಲ್ಲಾ . ಗಳನ್ನೂ ತಿಂದಂತೆಯೆ ನಿನ್ನನ್ನೂ ಶಿನ್ನುವೆನು ? ಎಂದಿತು. ಗ ಏಡಿಯು "" ಈ ವಿಾಸಾನುಗಳ ಮೂಢತ್ತದಿಂದ ನೀನು ಅವುಗಳನ್ನು ತಿಂಡಿ. ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ತಿನ್ನಲು ನಾನು ಬಿದಪೊತ್ಸೆ... ನನು ನಿನ್ನಕ್ಟೇ ಇಶಮಾಡುವೆನು... ನೀನು. ಕೂಡ ಮಾಡ್ಯದಿಂದ ನನಗೆ ಮೋಸ ಹೋದುದನ್ನು ತಿಳಿಯ್ಗ್ದೆ. ಸತ್ತರೆ, ಇಬ್ಬರೂ ಸಾಖೆಇ,ಣ. ನಿನ್ನೆ ತರೆಯನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಬೀಸಿಸುವೆನು ' ಎಂದು ಹೇಳ್ಳ್ಕೆ ಚ್ಮ ೧ ಇಕ್ಸಳದಂಶದೆ ಕೊಂಡಿಗಳಿಂದ ದರ ಕತ್ತನ್ನು ಹಒಂಡಿತು. ಅದು ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಕನ್ನಲ್ಲಿ ನೀರು ಸುರಿಸಿ ಮರಣಭಯದಿಂದ ನಡುಗಿ ಆ ಡಿಎ ಇದ್ನ ಳ್ಳಿ ದ್‌ೆ ಳಿ ಜೀವತುಉಿಸು 2) ಎಂದಿತು. ರ್ಯ ಇಲ್ಲ ದೃ ೨) ಆ? 44 ಸ್ಟಾಮಿು ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ನೂಲ. ನಿನ್ನಿ ಜ ನಿಡಿಯು "" ಹಾಗಾದರೆ ಹೀಗೆಯೇ ಇಳಿದು. ನನ್ನನ್ನು ಸರೋವರದಲ್ಲಿ ಬಿಡು ೃ'' ಎಂದಿತು. ಬಕವು ಸರೋವರದ ಮೇಲೆ ಇಳಿದು ಬಳಿಯ ಕೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಏಡಿಯನ್ನು ಇಟ್ಲಿತು. ಏಡಿಯ ಕತ್ತರಿಯಿಂದ. ಕುಮುದ ನ ನಾಳನನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುವಂತೆ, ಅದರ ಕತ್ತನ್ನು ಕತ್ತಂಸಿ ಕೊಳದ ನೀರನ್ನು ಬಿಕೆ ಹೊಕ್ತಿತು. ಡೆ ಕ್‌ ಐ ದ ಎಗಣೂಎ ಇಗ ಇ್ಲಿಮುತ್ತಿ ದ. ಆ ಆಶ್ರಯ ಎನ್ನು ಕಂಡು ನರಣವೃಕ್ಷದಲ್ಲಿ ವಾಸಿ ನಿತ್ತಿದ್ದ )ು ಆ ಸು 6 ದೇನತೆಯು ಮೆಚ್ಚುತ್ತ್ಮ ವನವು ಧ್ವನಿ ಕೊಡುವಂತೆ ಮಧುರ ಸ್ವರದಿಂದ ಈ ಗಾಖೆಿ ಹೇಳಿತು; 4 ಕೆಟ್ಟಿಬುದ್ದಿಯ ಬಕಪು ಏಡಿಯಿಂದ ಸಾನು ಪಡೆದಂತೆ ಆತಿ ಟ್ಟಿ ಬುದ್ಧಿಯವರಿಗೆ ಕಟ್ಟಿ ತನದಿಂದ ಸುಖವಾಗದು. ೫ ೧ಗಿ ಬ್ರೂ ಟ್ರೂ" ಇ ಬೋದಧಿಸತ್ವನು ಕನಿಯಾಗಿ ಹುಬ್ಬ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಕುದುರೆಮರಿ ೨ ಯಹು, ದೊಡ ವನಾಗಿ ಕಪ್ಪಸಹಿಷ್ಣುವಾಗಿ ಒಂಬಿಯ ಸಂಚರಿಸುತ್ತ ವಿ ಕ್ರಾ 2ಎ ನದೀತೀರದಲ್ಲಿ ವಿಹೆರಿಕುತ್ತಿದ್ದನು. . ಆ ನದಿಯ ನಡುವೆ. ನಾನಾಪ್ರಕಾರ ನನ ಣು 0 ಇಲ್ನಡಿ 11112) ಜಣ್ಣು ತುಂಬಿದೆ ಮರಗಳ ಒಂದು ದ್ವೀನ ವಿತ್ತು. ಆನೆಯ ಬಲಪುಳ್ಳವನಾಗಿ ಕನ್ಟ್‌ ಸಹಿಷ್ಣುವುಷವ. ಬೋಧಿಸತ್ವನು ನದಿಯ ಈಜಿ ದಡದಿಂದ ಹಾರಿ. -ದ್ವೀನದ ಈ ಕಡೆ ನದಿಯ ನಡುವೆ ಒಂದು ಕಲ್ಲಿನ ಕೋಡುಂಟು- ಆದರಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು, ಆಲ್ಲಿಂದ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ ದುಮುಕುವನು, ಅಲ್ಲಿ ನಾನಂಪ್ರಕಾರವಾದ ದಣ್ಣುಗಳನ್ನು [೨ ತಿಂದ್ಳು ಸಾಯಂಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅಹೇ ಉಪಾಯದಿಂದ ಮರಳಿಬಂದ್ಕು ತನ ವಾಸಸ್ಟಾನದಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡಿ, ಮರುದಿನವೂ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡುವನು. ಈ ರೀ 'ಯನ್ಸಿ ಅವನು ೯ ಅಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನು, ಮಡದಿಯೆ ಇಡನೆ ಆ ನನಿಯಲ್ಲಿ ಔ.ಸ್ಸ್‌ ವು ಲ್ಲಿ ೨) ಸತ್ತನು ಅಚೆ ಈಚೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು 2) ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೊಸಳೆ ತ ವಾಸಮಾಡಿಕೊಂಡಿತು. ಬೊ ವೆೊಸಳೆಯ ಹೆಂಡತಿ ಕಂಡ ಬೋದಿಸತ್ತನ ಬ್ಸೈದಯಮಾಂಸದಲ್ಲಿ ಆ. 3. ಪ್ರ ಭಿ ಬಯಕೆ ತಾಳಿ “ ಅಯ್ಕೆ, ಈ ವಾವರೇಂದ್ರನ ಪ್ರೈವಯ: ನಸಿಂಸನನ್ನು ನಾನು ಬಮುಸುತ್ತೇನೆ ? ಎಂದು ನೆೊಸಳೆಗೆ ಹೇಳಿತು. ಮೊಸಳೆ “ ಒಳ್ಳೆ ಯತು. ನಡೆಯುನೆಯಂತೆ " ಎಂದು ಹೆನ್ಕಿ * ಇಂದು ಸಂಜೆ ದ್ವೀಸನಿದೆ. ಬರು ಕ ಶತ ಲ್ಲ ವ ಸಟ ಮುಸು ಸಗ ಹೊಳೆಯ ನಡುವಿನ ಬೋಧಿಸತ್ತನು. ಹೆಗಲೆಬ್ಸಿ ತಿರುಗಾಡಿ ಸಾಯಂಕಾಲಕಾಲದಲ್ಲಿ ುತಾತೊಂಡಂತೆಯೇ ಆ. ಕನ್ಬನ್ನು ಕುಂತು ನೋಡಿ “ಈ ಲು ಹೆಚ್ಚು ಎತ್ತರವಾದುತೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ಏನು ಕಾರಣ ? ? ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿದನು. ತನು ಯಾನಾಗಲೂ ನೀರಿನ ಅಳತೆ ಯನ್ನೂ ಕ್ಸಿನ ಅಳತೆಯನ್ನೂ ತಿಳಿದು ಕೊಳ್ಳು ಸಿದ್ದು ದರಿಂದ “ಇಂದು ಈ ನದಿಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಕಡಮೆ ಯಾಗಿಲ್ಲ ಚ ಯೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೂ ಈ ಕಲು ದೊಡ್ಮ ದಾಗಿ ತೋರುತ್ತದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಅಜ ॥ ಯಾವುದಾದರೂ ಮೊಸಳೆ. ಮಲಗಿರಬೇಕು? ಎಂದುಕೂಂಡ್ಕು “ ಇದನ್ನು ತಾವ ಎ ಮಾಡೋಣ 7? ಎಂದು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಿಂತ್ಕು ಕಲ್ಲಿನೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುನಂತಿ "ಓ್ರ, ಕಲ್ಲೆ! ಎಂದು ಕೂಗಿ, ಮಾರುತ್ತರ ಬರದಿರಲ್ಕು ಮೂರುಸಲ ಹಾಗೆಯೇ ಕೂಗಿದನು. “ ಈ ಕಲ್ಲೇಕ ಉತ್ತರ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ? ” ಎಂದು ಆ ನಾನರವು ಪುನಃ “ ಏ, ಕಬ್ಪೆ! ಈ ಹೊತ್ತು ಏಕೆ ಉತ್ತರ ಕೊಡುವು ದಿಲ್ಲ?” ಎಂದಿತು. ಆಗ ಮೊಸಳೆಯು “ ಓಹ್ಕೊ ನುಕ್ಟು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಕನು 2 ೧ಗಿ ಈ ವಾನರೇಂದ್ರಸಿಗೆ ಉತ್ತರ ಕೂಟ್ಬತು. ಅದರ ಉತ್ತರವನ್ನು ನಾನು ಟ್ರ ಕೊಡುವೆನು” ಎಂದು ಚಿಂತಿಸ್ಕಿ “ ಏನು ವಾನಶೇಂದ್ರ? ಎಂದಿತು. “ನೀನು ಯಾರು ?? (( ು ಎಪಿ. . ಎಲಿ )) ನಾರ ವೂಸಿಳ, ಆ ಏಕ ಮಳಲಗಿರುವೆ 9? “ನಿನ್ನ ಹ್ಲೈದಯ ಮಾಂಸವನ; ಪಬೆಯುವುದಕ್ಕೋ ಸ್ತ ಆಗ ಬೋಧಿಸತ್ಪನು, « ನನಗೆ ಹೋಗುವುದಕ್ಕೆ ಬೆ ಈನತಶ್ತು ನಾನು ಈ ವೆಎಿಸಳೆ ( ಇ! ಬಿಂಟಿಸಾ 4 ಅಯ್ಯ ಮೊಸಳೆ ನಾರು ನ ನೀನು ಬಾಯಿ ತೆರೆದು ಜಸ್ಟ ನಿನ್ಫ ಬಳಿ. ಬಂದಾಗ ತಟ? ಎಂದನು. ಮೊಸಳೆಗಳು ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟುಗ್ಗ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚು ವುವು. ಆದ್ದರಿಂದ್ರ ಆದು. ಯೋಚಿಸದೆ ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟಾಗ, ಅದರ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತು. ಹೀಗೆ ಅದು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟು, ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಮಲಗಿದೆ ಸಿ *ಯನ್ನು ಬೋಧಿಸತ್ವನು ತಿಳಿದು ದೀಪದಿಂದ ನೆಗೆದು ಹೊರಟು, ಮೊಸಳೆಯ. ತಲೆಯನ್ನು ಮಟ್ಟಿ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಹಾರಿ ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಮಿಂಚಿ ಆಜೆಸೀರದಲ್ಲಿ ನಿಂತನು. 1 ಒಪ್ಪಿಸುಪ್ತೇನೆ. 2 ಎ ಜ್ಞ ಎ ತ್ಸ ಅನ್‌ ಮೊಸಳೆ ಆ ಆಶರ್ಯವ ನನ್ನು ಜದ 6 ಪ ವಾನರೇಂದ್ರನು ಆತ್ರಿ ಸ 1 ಆರ್ರರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿದನು ” ಎಂದು ಚೆಂತಿಸ್ಕಿ 4% ಭ್ಯೋ ವಾನರೇಂದ್ರ ಈ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಈ ನಾಲ್ದು ಗುಣಗಳಿಂದ ಚ ನನು ಶ ಜಯಿಸುವನು, ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಇವೆಯೆ.0ದು. ತಿಳಿದಿದ್ದೇನೆ * ಎಂದು ಹೇಳಿ ಈ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು “ವಾನರೇಂದ್ರ ! ನಿನ್ನಂತೆ ಸತ್ಶ, ಧರ್ಮ, ಸೈತ, ತ್ಯಾಗ್ಕ ಎಂಬ ಈ ನಾಲ್ಕು ಗುಣಗಳುಳ್ಳ ನನು ಶತ್ರುವನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿ ಸುಸು ಹೀಗೆಂದು ಮೊಸಳೆಯು ಬೋಧಿಸತ್ತನನ್ನು ಪ್ರಶಂಸೆ ಮಾಡಿ ತನ್ನ ೨) ') ವಾಸಸ್ಟಾನಕ್ಸ ಹೋಯಿತು. ದಾಟ್‌ ಆನ ಪ್ರಶ 1 ೧೨3) ಬಂದೆ, ಬೃಹ್ಮದತ್ತನು ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಬ್‌ ಬಿ ಎಂ ಡು? ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಮೂಹಿಕವಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿ, ಬುದ್ಧಿವಂತನಾಗಿ, ಹೆಂದಿಯ ಮರಿಯಂತೆ. ಮಹಾರರೀರವುಳ್ಳೆ ವನಾಗಿ, ಅನೇಕ ನೂರು ಮೂಷಕ ಪರಿನಾರದೊಡರೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಿಹೆರಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಆಗ ಒಂದು ಸೃಗಾಲನು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ತಿರುಗಾಡುತ್ತ, ಆ ಇಲಿಗಳ ಗುಂಪನ್ನು ಕಂಡು «(ಈ ಇಲಿಗಳಿಗೆ ಮೋಸಮಾಡಿ ತಿನ್ನುವೆನು ಎಂದು ಚಿಂತಿಷ್ಕಿ ಮೂಹಿಕಗಳ ಮನೆಗೆ ಸಮಾಪನಾಗಿ ಸೂರ್ಯ ನಿಗೆದುರು.. ಧಿಂತ್ಕು.. ಗಾಳಿಯನ್ನು ಸುಡಿಯ: ತ್ತ ಒಂಬಿಕಾಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿತು... ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಆಹಾರಕ್ಕೆ ತಿರುಗುವಾಗ. ಅದನ್ನು ಕಂಡ್ಕ್ಕು, ಅದು ಶೀಲನಂತನಾಗಿರಬೇಕೆಂದು. ಅದರೆ. ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ « ಭನ್ತೇ, ಥಿನಗೆ ಏನು ಹೆಸರು ? ? ಎಂದು ಸ್ರಶ್ಸಿಸಿದತು. “ನನ್ನ ಹೆಸರು. -ಧರ್ಮಿಕ. ? " ನಾಲ್ಕು ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿಡದೆ. ಒಂಟಕಾಲಲ್ಲಿ ಏಕೆ ನಿಂತಿರುವೆ 9? "« ನಾನು ನಾಲ್ಕೂ ಕಾಲಿಟ್ಟು ನೆಲದಲ್ಲಿ ಥಿಂತರ್ಕೆ ಭೂಮಿ ತಾಳ ಾರದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಒಂದೇ ಕಾಲಿ ಶಿಂತಿರುವೆನು. '' ಬಾಯಿ ಏಕೆ ಶೆರೆದುಕೊಂಡು ನಿಂತಿರುವೆ ? '' « ನಾನು ಬೇರೇನೂ ತಿನು ಸುದಿಲ್ಲ ಗಾಳಿಯೇ ಆಹಾರ, '' "« ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಎದುರಾಗಿ ಏಕೆ ನಿಂತಿರುವೆ 9 '' ಆ 0 ಹಿಗೆ ನಮಸ ರಿಸುತ್ತಿರುವೆನು. '' ಹ ಬಜ ಕ ಜಂ ಇ ಹಾಸು ಭಾರ್ಯಾ ಕ 1 ತ್ಮಾ ಹ ್ಳಂಐಉೂಷಇೃ್ಲಂೂಅಯನ. ಜಬ ಹ ವಾ ಕಾ ಸ ಸಾ ತಸ “ ಈ ಜಾತಕದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿಯೂ ಮುಂದೆ ಗಾಹೆಯಲ್ಲಿಯೂ 4 ತೋ ಸುದ್ದಿ ಬರುವುದಾದರೂ ಕತೆಯಲ್ಲಿ « ಸೃಗಾಲ ? ನೆಂದಿದೆ. ಲ ಗಿಂ ಒ್‌ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಅದರೆ ಮಾತು ಕೇಳಿ. ಇದು ಶೀಲವಂತನಾಗಿರೆ ಬೇಕೆ. ದುಕೊಂಡು ಅಂದಿನಿಂದ ಇಲಿಗಳ ಗುಂಪಿನೊಡರೆ. ಹಗಲೂ ಸಂಜೆ ಆದರ ಸೇವೆಗೆ ಹೋಗುತ್ಮಿದ್ದನು. ಹೀಗೆ ಅವು ಸೇವೆಮಾಡಿ. ಸ! ಸೈಗಾಲವು ಕಟ್ಟಿ ಕಡೆಯ ಇಲಿಯನ್ನು ಹಡಿದು. ಅದರ ಮಾಂಸನನ್ನು ಶಿಂದ್ಕು ನುಂಗಿ. ಬಾಯಿ ಕುಳಿತುಬಿಡು ತ್ತು. ಕ್ರಮವಾಗಿ ಇಲಿಗಳ ಗುಂಪು ಶಿಳ್ಳ ಗಾಯಿತಶು. ಇಲಿಗಳು « ಹಿಂದೈ ನಾವು ಈ ಬಿಲದಿಂದ ಹೊರಡುವಾಗ ದಟ್ಟಿ ವಾಗಿದ್ದೆ ಪು... ಈಗ ತಿಥಿಲನಾಗಿರುವೆವ. ಈಗ ಬಿಲ ತುಂಬುಪು ದಿ ಇದೇಕೆ 1 '' ಎಂದು ಅದನ್ನು ಬೋಧಿಸತ್ವನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿ ದವು. ಬೋಧಿ ಸತ್ತನು «« ಏನು ಕಾರಣವಿಂದ ೦1೮ ತಳ್ಳ ಗಾದನು ?' ಎಂದು ಚಿಂತಿ ಸುತ್ತ ಸೃಗಾಲದಲ್ಲಿ ಶಂಕಸಟ್ಟು, (ಇದನ್ನು ವಿರುರ್ಶಿಸಬೇಕು ' ಎಂದು ಸೇವೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಿ.ಕ್ಟ ಇಲಿಗಳನ್ನು ಮುಂದೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಾನು ಕಡೆಗಾದನು. ಎತ ಅಸನ ಮೇಲೆ ಹಾರಿತು. ಬೋಧಿ ಸತ್ತನು ಸೃಗಾಲವು ತನ್ನತ ಸ್ಸ ಹಿದಿಯೆಲು. ಹಾರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಛೋ ಸಗಾಲ,್ಯ ಈ ನಿನ್ನ ಗಾಳಿ ತೆನೆಮತೆ ಇಳ್ಳು ನಿಕೆಯು ಧರ್ಮರ್ಶ್ರಗಿ ಯಲ್ಲ. ಇತರರನ್ನು ಹಂಸಿಸುನು ್ರದತ್ಪಾಗಿ ಧನ ಸ್ನ ನನ್ನು ಧ್ಪ್ರಜ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡು ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದೀಯೆ '' ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಈ ತಿ ಹೇಳಿದನು : 4 ಧರ್ಮವನ್ನು ಧ್ವಜ ಇಸ ಗುಜ್ಪುಗಿ ಷಾಪ ವಾಚರಿಸಿ. ಲೋಕದಲ್ಲಿ 2 ಇರುವವರಫ್ಲಿ ನಿಂಖ್ಮಾಸನ್ರಂ ಬುಮಾಡುವು: ಕ್ರೈ 4 ಬಿಡಾಲವ್ರತ ? ವೆಂದು ಹೆಸರು, ? ಮೂಹಿಕರಾಜನು ಹೀಗೆ ಮಾತನುಡುತ್ತಲೇ ಅದರ ಮೇಲೆ ಎದ್ದು ಅದರ ಕಕ್ತಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ವಸಡಿನ ಶಡಿಗಂಟಿರೊಳಗಿನ ನಾಳವನ್ನು ಕಚ್ಚಿ, ಗಂಟಿಲನಾಳವನ್ನು ಸೀಳಿ ಸಾಯಿಸಿತು.. ಇಲಿಗಳ ಗುಂಪು ಹಒಂದಿರುಗಿ ಸೃಗಾಲವನ್ನು ಮುರಮುರಾಯೆಂದು ಶಿಂದು ಹೋದನು. ಮೊದಲು ಬಂದನಕ್ಕೆ ಮಾಂಸ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು, ಬಳಿಕ ಬಂದನಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಲಿಲ್ಲ. ಅಂದಿನಿಂದ ಇಲಿಗಳ ಗುಂಪಿಗೆ ನಿರ್ಭಯ ನಾಯಿತು. ಹಿಂದಿ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರದ್ಮೆದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ೧ಗಿ ಸ ಸ ಅಯ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಅನನ ಸರ್ವಾರ್ಥಕನೂಾ ಅರ್ಥಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಅನು ಶ್ವಾಸ ಅಚಾಡಿಕಕೆ ಅಮಾತ್ಮನೂ ಆಗಿದ್ದರು. ಆ ಜಾ ಹ ತುಂಟಿ ಕುದುರೆಬಿತ್ತು. ಆಗೃ ಉತ್ತರ-ಸಥದ ಹ ಗಳು ಬಂದುದನ್ನು ರ ರಾಜನಿಗೆ ಶಿಳಿಸಿದರು ಅದಕ್ಕೆನ ನೊದಲು ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಕುದುರೆಗಳಿಗೆ ಬೆರೆಕಟ್ಟಿ, ಬೆಲೆಯನ್ನು ಕಡಮೆಸೂಡದೆ ಕೊಡಿಸು3 ದ್ದನು... ರಾಜನು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವನನ್ನು ಸಹಿಸಷ್ಕೆ ಬೇರೆ ಅಮಾತ್ಯನಕ್ನು ಕರದು. * ಅಯ್ಯ್ಯಾ ಸುದುರೆ ಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆಸಟ್ಟು.. ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟೆ, ಮೊದಲು ಮಹಾಕೋಣನನ್ನು ಆ ಕ ಕುದುರೆಗಳೆ ನಡುವೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಬಿಡು ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಕಡಿಯಿ2 ಗಾಯಗೊಳಸ್ಕಿ, ಅವು. ದುರ್ಬಲನಾದಾಗ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಇಳಿಸಿಬಿದು ? ಗೆ ) ಎಂದನು. ಅನನು ಒಳ್ಳೆಯದೆಂದು ಒಪ್ಪಿ ಕುದುರೆಯ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಖಿನ್ನರಾಗಿ ಅನನು ಮಾಡಿದ ಕಾರ್ಯ ವನ್ನು ಬೋಧಿಸತ್ತ್ವ ನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು. ಬೋಧಿಸಕ್ವನು “ ನಿಮ್ಮ ನಗರದಲ್ಲಿ ತುಂಟಿ ಕುದ:ರೆಯಿ ತೆ ? ಎಂದು ಕೇಳಿದನು. * ಸುಖೆನ.ವೆಂಬ ತುಂಟಿ ಕುದುರೈ ಚಂಡವಾದದ್ದು, ಸರುಷವಾದದ್ದು, ಉಂಟು ಸ್ವಾಮಿ ” ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಲು “ ಹಾಗಾದರೆ ಪುನಃ ಬರುವಾಗ ಆ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಕರೆತನ್ನಿರಿ ? ಎಂದು ಬೋದಿಸತ್ತನು ಹೇಳಿದುದಕ್ಕೆ ಅವರು ಸಮ್ಮತಿಸಿ ಬರುವಾಗ ಆ ತುಂಟಿ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಒಡಿದುಕೊಂಡು ಬಂದರು. ಕುದುರೆಯ ವ್ಯಾಸಾರಿಗಳು ಬಂದುದನ್ನು ಕೇಳಿ ರಾಜನು ಸಿಂಹ ಪಂಜರ(*ಿಟಕಿ)ವನ್ನು ಬಿಚ್ಚೆ, ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಕುರಿತು... ನೋಡಿ ಮಹಾಶೋಣನನ್ನು ಬಿಡಿಸಿದರು. ವ್ಯಾಪಾ ರಿಗಳ್ಳು ಮಹಾಶೋಣ ಬರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಸುಹೆನುವನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿ ರು. ಅವ್ರು ಒಂದನ್ನೊಂದು ಬಳಿಸಾರಿ, ಪರಸ್ಪರ ಮೈನೆಕ್ಟುತ್ತ ನಿಂತವು. ೨ ಈರಾ ೧೨ ಜಾ ರಾಜನು ಬೋಧಿಶತ್ತನನ್ನು ಕುರಿತು. * ಗೆಳೆಯ್ಕ. ಈ ಎರಡು ತುಂಟಿ ಕುದುರೆಗಳು ಇತರರೊಡನೆ ಚಂಡವಾಗಿ ಪರುಷವಾಗಿ ಸಾಹಸ ದೊಡನೆ ವ್ಯನಹರಿಸುವುವು. ಇತರ ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ತಚ್ಚ ಗಾಯನುಂಟಿ ಮಾಡುವುವು... ಆದತೆ ಒಂದರೊಡನೊಂದು ಮೈನೆಕ್ಶುತ್ತ ಒಕ್ಕ ನಿಂದ ರಿಂತಿನೆ. ಇದು ಏಕೆ? ? ಎಂದನು. ಬೋಧಿಸತ್ವನು “ ಇವುಗಳ ಶೀಲ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಲ್ಲ ಮಹಾರಾಜ. ಇನು ಶೀಲದಲ್ಲೂ ಸ್ನಭಾಸದಲ್ಲೂ ಒಂದೇ ಆಗಿವೆ? ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತ ಈ ಎರಡು ಗಾಹೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದನು ; « ಶೋಣ ಸುಹನುಗಳ ಶೀಲ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಲ್ಲ. ಸುಹನುನಿನಂಶೆಯೇ ಶೋಣ. ವಎರೆಡರೆ ಗಮನವೂ ಒಂದೇ, _ ಒರಿಬುತನದಿಂದ, ಕೆಚ್ಚಿ ಬುದ್ದಿಯಿಂದ, ಸದಾ *ಕಟ್ಟಿನ್ನು ಕಡಿ ವುನ್ತು. (ಆದರೆ) ಷಾಸದಿಂದ ಹಾಷವೂ, *ೆಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ ಕೆಟ್ಟಿಷ್ಟೂ ಶಮನವಾಗುವದು. ? ಹೀಗೆ ಹೇಳ್ಕಿ, ಬೋಧಿಸತ್ವನು “ ರಾಜನೆಂಬವನು ಅಭಿಲುಬ್ಬ ನಾಗು ವ್ರದು ತಕ್ಕುದಲ್ಲ; ಇತರರ ಸ್ವತ್ತನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವುದು. ಸರಿಯಲ್ಲ? ಎಂದು ರಾಜಸಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಿ, ಕುದುರೆಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟಿಸಿ, ಮೊದಲಿ ನಂತೆ ಬೆಲೆ ಕೊಡಿಸಿದನು. ಕುದುರೆಯ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಎಂದಿನಂತೆ ಬೆಲೆ ಪಡೆದು... ಹರ್ಷ ತಪ್ರಿಗಳಿಂದ ಹೋದರು. ರಾಜನು ಕೂಡ ಬೋಧಿಸತ್ತನ ಬುದ್ದಿ ವಾದ ಫಿ ದಲ್ಲಿ ಠಿಂತ್ಕು ತನ್ನ ಕರ್ಮಕ್ರೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಹೋದನು. ೭. ಹಚರ್ಮ ಜಾತಕ (೧೮೯) ೨೨ ಹಿಂದ್ಕೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಕೃಹಿಕಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ, ವಯಸ್ಸು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಕೃಷಿ ಕರ್ಮದಿಂದ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. (2೫ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಾಪಾರಿಯು ಕತ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಭುರೆ ಹೊರಿಸಿ ವ್ಯವಹಾರ ಮಾಡುತ್ತ ತಿರುಗಾಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನು ಹೋದ ಹೋದ ಕಡೆ ಕತ್ತೆಯ ಬೆನ್ಸಿಥಿಂದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಇಳಿಸಿ ಕತ್ತೆಗೆ ಸಿಂಬೆ ಚರ್ಮ ಹೊದಿಸ್ಕಿ ಬತ್ತ ಜನೆಗಳ ಗದ್ದೆಗೆ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಗದ್ದೆಯ ಡಾ ಹ ನ್‌ ಕಾ7ವಲವರು ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಸಿಂಬೆವೆಂದು ಶಿಳಿದು ಹಕ್ಕಿರ ಬರುತ್ತಿರ ಲಿಲ. ೧೧ ಆಗೃ. ಒಂದು. ದಿನವ ಆ ವ್ರಾಸಾರಿಯೆತಿ ಒಂದಾನೆಇಂದು ಗ್ರಾನುದ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ತಂಗ್ಳ್ಲಿ ಬೆಳಗಿನ ಊಟನನ್ನು ಬೇಯಿಸುತ್ತಿರು ವಾಗ್ಕ ಕತ್ತೆಗೆ ಸಿಂಹೆ ಚರ್ಮ ಹೊದಿಸಿ ಜನವೆಯ ಗದ್ದೆಗೆ ಬಿಟ್ಟನು. ಗದ್ದೆಯ ಕಾನಲಿನವರು ಅದು ಸಿಂಹನೆಂದು ಶಿಳಿದ್ಳು ಹತ್ತಿರೆ ಹೋಗ ಲಾರದೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ತಿಳಿಸಿದರು... ಗ್ರಾಮದ: ಬರೂ ಆಯುಧ ಸ ಣಾ ಗಿ ಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ರಂಖಗಳನ್ನು ಮುತ್ತ ಭಃರಿಗಳನ್ನು ಬಡಿಯುತ್ತ ಗದ್ದೆಯ ಬಳಿ ಯೋಗಿ ಕೂಗಾಡಿದರು. ಕತ್ತಿ ಮರಣ ಭಯವಂದ ಹೆ] ವಿ ಕತೆ ಕೂಗು ಸೊ ಓತ, ತಪ ಆಗ್ಕ ಅದ: ಕತ್ರೆತನನನ್ನು ಸಿಂದು ಬೋಧಿಸತ್ತನು «4 ಇದು ಸಿಂಹನ ಕೂಲ ಸುಲಿಯನನ್ಲು ಚರಶತೆಯು:3ಲ, ಸಿಂಹ ಚರ್ಮ ಹೊವದ ಸುನಿ ಕತ್ತಿ ಕೂಗುವ ಳೂಸನು? ಎಂದು ಮೊದಲ ಗುಖೆ ಹೇಳಿದನು. ಗ್ರಾನುದವರು ಕೂಡ ಅದರ ಶಕತ್ತೆತನನನ್ನು ತಿಳಿದ್ಕು. ಮೂಳೆ ಮುರಿಯ ಬಡಿದು ಸಿಂಹಚರ್ಮವ ನ್ನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು... ಹೋದರು, ಆಗ ಆ ವ್ಯಾಪಾರಿಯು ಬಂದು ಆ ವ್ಯಸನಗೊಂಡ ಕತ್ತೆಯನ್ನು ಕಂಡು 4 ಕತ್ತೈಯು ಸಿಂಹಚರ್ಮವನ್ನುು ಹೊದೆಬು. ಹಸುರು ಜಜಭೆ ಯನ್ನು ಜಿರಕಾಲ ತಿನ್ನಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕೂಗಿ ಶಕೆಬ್ಬಿತು. ? ಎಂದು ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದರು... ಅವನು ವಾಗಲೇ ಕತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಸತ್ತುಬಿದ್ದಿತು. ಬ್ಯಾಸಾರಿಯು ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟು ಹೋದನು. ಚ ಗಂಗೆ ೫ಲಚತ್ಶಾ ಸುಗನುಸ್ಸಾಕದ ಗಾಂಗೇಯ ಮತು ಯಾಮುನೇಹು . ಎಕಿಚ ಇರಡು ಮಾನುಗಳು ನೀನು ಚಿನ್ನಾಗಿದ್ದೀಯೆ ? ಎಂದು ತಮ್ಮು ತಮ್ಮ ರೂಸನನ್ನು *ುರಿತು ನಿವಾದಮಾಡುತ್ತ, ಕೊಂಚ ದೂರದನ್ಸಿ ಗಯ ಬೆಹದಲ್ಲಿ ಆಮೆ ಮಲಗಿ ರುಪುದನ್ನು ಕಂಡು * ನಾವು ಚಿನ್ನಾಗಿರು ರೂ. ಭನ್ನಾಗಿಲ್ಬದಿರುವುದೂ ಇದಕ್ಕು ಗೊತ್ತು ” ಎಂದು ಅದರ ಬಳಿ ಹೊ. * ನಮ್ಯ ೫ ಅಮೆ 9 ಗಾಂಗೇಯನು ಜಿನ್ನಾ ಗಿರುನನ್ಕೆ ಅಥವಾ ಉಯುಂಮುನೇಯರೆ ? * ಎಂದು ಕೇಳಿದವು. ಆಮೆಯು “ ಗಇಂಗೇಯನೂ ಟೆತ್ತಾಗಿದ ನ ಯಾನುನೇಯನ. ಚೆನ್ನಾಗಿಬ್ಬಾನೆ. ಅದರೆ ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬ ಜೇ ನಾನೇ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಜಿನ್ನಾ ದೇನ” ಎಂದು ಈ ಅರ್ಥನಸವು ಬಗ 2 4 ಗಂಗೆಯ ವಿಣಸುಗಳು ಟತ್ಮಾಗಿವೆ. ಯಯುಮುಸನೆಯವೂ ಚನ್ನ ಗಿವ್ನ, ಆಡತೆ ನುಶ್ಯು ಉಲಿದ 2ವಸು, ಹತಡವ ನೈಗ್ರೋಧ ನಂಡಲನಂತವನು, ಬೋಲಿ ಸಂತಿ ಉದ್ದ ಉಕ್ಕಿನ, ಎಲ್ಲರಿ ನ ಹೆಚ್ಚು ಬಿನ್ನುಗಿದ್ದಾಣ? ಛಃ ಎಂದು ಇ ಗಜ ಹೆ. ಚು? ಗಾ ಕ ಹ್‌ ದೃ ಎ ಇದು 2 ಎಲಿ ಇಲ್ಲ ನಾತು ಕೇಳಿ ಎಲ್ಲಾ ಹಾನಿ ಆಮೆ | ನಾವು (ಳಿದುದಕ್ನು ಕುಸಿ ಬಟ ಯೂ ಹಳು 11 ಎಂದು ಹಶಿ, 4 ಕೇಳಿಮಡಕ್ತೈ ಹೆುಳಲಿಲ. . ಇೇಳಿದಳೆ ಬೇಟಿ ಣೇಳುತ್ತದೆ. ೪ ತನ್ನನ್ನ ಹೊಗಳಿ ಸೊಳ್ಳುವ ಇದು ನಮುಗಿ ಸರಿಬರುವುದಿಲ್ಲ? ಎಂದು ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದುವು. ಕುರುಂಗನ್ಳುಗ ಜಾತಕ (೨೦೬) (0717160 : 11/60€107, ಗಿ₹೦॥೫೦೧॥10೩! 601೪0) 17 7266813765, 17613) (('0॥68) : 11. ೩. 1೧821850011, ೫! &., ೫8.7, 7೩.೫.) ೧೫ ಕುಮುನನೈು ಸ ಜಾತಕ (೨೦೬) ಬಂದ್ಕೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರವ್ಮೆದತ್ತನು ರಾಜ್ಯ; ನಾಳುತ್ತಿ ದ್ದಾಗ್ಕ ಬೋಧಿಸತ್ವ ತ ಕುರಂಗ ಮ್ಭ ಗವಾಗಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಳದ ಜು ಸೊಡೆಯಲ್ಲಿರ ವಾಸವಾಗಿದ್ದ ತೆ ಅದೇ ಕೊಳೆದ ಬಳಿ ಒಂದು ಮಂದೆ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ರತಪತ್ರವೆ ನೆಂಬ ಹೆಕ್ಸಿ ಕುಳಿತಿತ್ತು, ಕೂಳದ್ಲಿ ಒಂದು ಅಮೆ ವಾಸವಾಗಿತ್ತು, ಗೆ ಅವು ಮೂರೂ ಸಂಗಡಿಗರಾಗಿ ಒಂದರೊಡ ನೊಂದು ಪ್ರಿಯವಾಗಿ ಕೂಡಿ ವಾಸಿಸುಗ್ತಿ ದ್ದೆ ಪ್ರೆ. ಆಗ ಜಿಂಕಗಳನ್ನು ಬವಿಯುವ. | ಬೇ(ಡನೊಬ್ಬನು ಕಾವಿನಲ್ಲಿ ಶಿರುಗುತ್ತ, ನೀರಿಗೆ ಇಳಿಯುವ ಕಡೆ ಬೋಧಿಕತ್ವನ ಹೆಜ್ಜೆಗುರುತನ್ನು ಕಂಡ್ಕು ಲೋಪದ ಸಂಕೋಮಪೆಗೆ ಸಮನಾದ ಚಕ್ಕಳದ ಪಾರನನ್ನು ಒಡ್ಡಿ ಹೋದನು. ಬೋಧಿಸತ್ಸನು. ಫೀರು ಕುಡಿಯಲು ಬಂದು, ಮೊದಲ ಜಾನದಲಿಯೇ ಹಾಶಕೆ ೩ ಓಬಿದ ಕ್ರೊಣಗನು ಕೂಗಿದನು. ಆ - ಕ್ಷ ಕ್ಟ ಪತ್ತ ಶಬ ನನ್ನು ಶೇಳಿ ನುರದಿಂದೆ ಶತಹಣ್ಣು ಣೂ ರೀರಿನಿಂದೆ ಆನೆಯೂ ಬಂ ೧ ೧ ಟು ಆಸ್ಕಿ ಸ್ರ ಜೈ ೨ ಅನು ನಾಡಕತುನೇದಡಾ ಜತ ಕೋಕ ನಿ ಭಾಡಿದದು. ಟ್‌ ಹೆ ಬಾಲೆ ಆಗ ಶತಸತ್ರಪ್ರು ತಮೆಯನ್ನು ಶಕೆದು. ( ಇತಮ್ಯ್ಯು ಥಿನಗೆ ಹೆಬ ಗಳಿವೆ... ನೀನು ಈ ಪಾರವದ್ನು ಕತ್ರರಿಸು. ನಾನು ಹೋಗಿ ಅವನು ಬಾರದಂತೆ. ಮಾಡುವೆನು... ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಸರಾಕ್ರಮದಿಂದ ಈ ಗೆಳೆಯನ ಜೀವ ಉಳಯುನುದು ? ಎಂಡು ಈ ಅರ್ಥವನ್ನು ಬೆಳಗಲು ಮೊದಲ ಗಾಹಖೆ ಹೇಳಿತು. 4 ಬಾ, ಆಮೆ, ಚೆಕ್ಕೆಳೆದ ಪಾಠವನ್ನು ಹನಿಂಡ ಕಕ್ತರಿಸು. ಬೇಡೆನು ಬರದೆ ನಿನ್ಲುಸಂಶಿ ನಾನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ಆಮೆಯು ಚರ್ಮದ ಬೆಗ್ಗವನ್ನು ಕಡಿಯತೊಡಗಿತು. ಶತಪತ್ರವು ಬೇಡನ ವಾಸದ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೊಯಿತು. ಸ ಬೇಡನು ಬೆಳಗಿನ ಜವನಲ್ಲಿ ದೇ ಸ್ರ್ಯಾಯುರು ನನ್ನು ಬದಿದು ಹೊರಹೊರಟನು. ಹಕ್ಕಿಯು ೨ ಅನನ ಕ್ತ | ತಿಳಿದು ೧೬ ಕಿರಿಜಿಕೊಂಡು ರೆಕ್ಸೈ ಬಡಿದು, ಅವನು ಮುಂಜಾಗಿಲಿರಿಂದ ಹೊರೆಡುನಾಗ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಹೊದೆಯಿತು. ಬೇಡನು. « ಈ ಅನಿಷ್ಟದ ಹೆಕ್ಕಿ ನನ್ನನ್ನು ಹೊಡೆಯಿಶು ? ಎಂದು ಹಿಂದಿರುಗಿ, ಕೂಂಚ ಮಲಗಿ ಪುನಃ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಎದ್ದನು, ಹಕ್ಕಿಯು (« ಇವನು... ಮೊದಲು ಮುಂಬಾಗಿಲಿರಿಂದ ಹೊರಟನು. ಈಗ ಒಂಬಾಗಿಲಿರಿಂದ ಹೊರಡುವನು ? ಎಂದು ಶಿಳಿದ್ಕು ಹೋಗಿ ಮನೆಯ ಹಿಂದೆ ಕುಳಿತಿತು. ಬೇಡನು ಕೂಡ "« ಮುಂಬಾಗಿ ಲಿನಿಂದ ಹೊರಟು ನಾನು ಅನಿಸ್ಟದ ಹೆಸ್ಟಿಯನ್ನು ಕಂಡೆ: ಈಗ ಹಿಂಚಾಗಿಲಿನಿಂದೆ.. ಹೋಗುವೆತು ?. ಎಂದು ಹಿಂಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಹೊರಟನು. ಹಕ್ಕಿ ಪುನಃ ಕಿರಿಚಿಕೊಂಡ್ಕು ಹೋಗಿ ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆಯಿತು. ಬೇಡನು ಪುನಃ ದರಿಂದ ಏಸು ತಿಂದ್ಕು ಅದು ತನ್ನನ್ನು ಹೋಗಗೊಡದೆಂದು ತಿಳಿದ್ಕು ದಿವಿರುಗಿ ಬುದು ಅರುಣನು ಬರುವನರೆಗೂ ಮಲಗಿ, ಅರುಣೋದ ಯದಲ್ಲಿ ರಕ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಹೊರಬಿನು. ಆಗ ಹಕ್ಕಿಯು ಬೇಗ ಹೋಗಿ ಬೇಡನು ಬಂದುಬಿಡುವನೆಂದು ಬೋಧಿಸತ್ನನಿಗೆ ಹೇಳಿತು. ಆ ವೇಳೆಗೆ ಒಂದು ಎಳೆ ಹೊರತು ಉಳಿದ ಹಗ್ಗಃ ನ್ನು ಅನು ಕಚ್ಚಿತ್ತು. ಅದೆರ ಪಬ್ಗುಗಳು ಬಿದ್ದು ಹೋಗುವ ಹಾಗಾಗಿತ್ತು, ಬಾಯಿ ರತಸ್ತಮಯವಾಗಿತ್ತು. ಬೇಡನು ಶಕ್ತಿಸಿಡಿದು ಮಿಂಚಿನ ವೇಗದಿಂದ ಬರುಸನುದನ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಕಂಡು ಆ ಎಳೆಯನ್ನು ಶಿಕ್ತು ಪಕಸಕ್ನ್ನು. ಹೊಕ್ಳೆನು.. ಪಕ್ಕಿ, ಮರದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿತು. ಆಮೆ. ಬಲವಿಲ್ಲದೆ ಅಲ್ಲಿಯೆ ಮಲಗಿತು... ಬೇಡನು ಅಮೆ ಯನ್ನು ಹೆಸುಬೆಯಲ್ಲಿ ಎಸೆದು ಒ೦ದು ಮರದ ಬುಡಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಸಿದನು. ಬೋಧಿಸಕ್ತನು ಹಿಂದಿರುಗಿ. ನೋಡ್ಕಿ ಬೇಡನು ಆಮೆಯನ್ನು ಏಡಿದುದು ಕಂಡು. " ನನ್ನ್ನ ಸಂಗಡಿಗಫಿಗೆ ಜೀನದಾನಮಾಡುತ್ತೇನೆ ? ಎಂದ್ಳು ದುರ್ಬಲನಂಶಾಗಿ ಬೇಡನ ಕಣಿಗೆಬಿದ್ದಿತು. ಅನನು «" ಇದು ಡುಕ್ಷಲಕಕಗಿಜ: ಇದನ್ನು ಸಸಗುರುನಿತ್ತಾಕ. ಭೂ ಶ್ರ ಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದರು. ಬೆ ;ಧಿಳತ್ನನು ಅವಧಿಗೆ ಬಹು ದೂರವಾಗದೈೆ, ಬಹು ಹಸ್ಮಿರವೂ ಆಗದೆ ನಡೆದು ಅನನನ್ನೂ ಕೊಂಡು 11] " 1 4 " 1 ॥ '॥[॥100080101[2/ '೪ '1(] : 191110) (॥[00] '6/01[19112]॥ 01 10121 [213/08[21% 10121 : [31/60 ೧0೧ ೫೮) 0೮2% ಗಿ ಕಾಡನ್ನು ಹೊಕ್ಕನು. ದೂರ ಬಂದಿರುವುದನ್ನು ತಿನಿದು ದಾರಿತಸ್ಪಿಸಿ, ಬೇರೆ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯವೇಗದಿಂದೆ ಗ ಕೆೊಂಬಿನಿಂದೆ ಹನುಜಿ ಯನ್ನು ಕ್ವಿ "ಬಿಸುಟು ನೆಲದಲ್ಲಿ ಬೀಳಿಸಿ, ಹರಿದು ಆಮೆಯನ್ನು ಹೊರಗೆ ಬಿಟ್ಟಿ ನು. ಶತಪತ್ರವೂ ಮರದಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿಯಿತು. ಬೋಧಿಸತ್ವ ನು ಎರಡಕ್ಕೂ ಬುದ್ದಿ ವಾದ ಕೊಡುತ್ತ. * ನಾನು ನಿನ್ನುನ್ನು ಅರಯಿಸಿ ಬದುಕಿದೆ. ನೀವು. ನನಗೆ ಗೆಳೆಯರ ಕರ್ತವ್ಯ ನನ್ನು ಚ ಈಗ ಬೇಡನು ಬಂದು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹಿಡಿದಾನು. ಆದ್ದರಿಂದ ತಯ್ಯಾಶ ಶ್ರ ಸತ್ರ, ನೀನು ನಿನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೊಂಡು ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗು. ನೀನು ಅಯ್ಯಾ ಆಮೆ ನೀರಿನೊಳಗೆ ಹೋಗು? ಎಂದನು. ಅವು ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡಿದವು. ಗುರು ಅಭಿಸಂಬುದ್ಧನಾಗಿ ಎರದನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : « ಆಮೆ ನೀರನ್ನು ಹೊಕ್ಕಿತು, ಕುರಂಗನವು ಕಾಡನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿತು. ಶತಪಶ್ರನ್ರ ಮರದ ತುದಿಯಿಂದ ದೂರವಾಗಿ ಮಕ್‌ ಳನ್ನು “ಓಯ್ದಿತು ಎಂದು. ಬೇಡನು ಆ ಸ್ಥಳಕ್ಸೆ ಬಂದ್ಳು ಏನನ್ನೂ ಕಾಣದೆ ಹರಿದ ಹಸುಖೆಿ ಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಖಿನ್ನನಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಟಾಟ ಆ ಮೂವರು ಸಂಗಡಿ ಗರು ಜೀನವಿರುವವರೆಗೂ ನಿಶ್ವಾಸನನ್ನು ಮುರಿಯದೆ, ಅನಂತರ ತಮ್ಮ ಕರ್ಮಕ್ರೆ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ಹೋದರು. (೧ ಶಿಂಶುಮಾರ ಜಾತ ತಕ (೨೦೮) ಹಿಂದೆ, ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮೆದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗೆ, ಬೋಧಿಸತ್ತನು.. ಹಿಮನಂತಸಪ್ರ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಪಿಸಾಗಿ ಹೆಟ್ಟಿದ್ದನು. ಅವನಿಗೆ ಆನೆಯ ಬಲನಿತ್ತು. ಕಸ್ಟ ಸಹಿಷ್ಣುವಾಗ್ಮಿ ಮಹಾಶರೀರನಾಗ್ಯ್ಮಿ ಸೌಭಾಗ್ಯವಂತನಾಗಿ ಆತನು ಗಂಗೆಯು ತಿರುಗುವ ಕಡೆಯ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಇಸಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನು, ೪ ಗಿ ಆಗ ಗಂಗೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೊಸಳೆ ವಾಸವಾಗಿತ್ತು. ಅದರೆ ಹೆಂಡತಿ ಬೋಧಿಸತ್ತನ ಶರೀರವನ್ನು ಕಂಡು ಅದರ ಹೃದಯಮಾಂಸ ಬಯಸಿ (ನ 1 ನಾನು ಈ ಕಪಿರಾಜನ ಬ್ರೈದಯಮಾಂಸ ತಿನ್ನ ಬಯಸುವೆಕು * ಎಂದು ಮೊಸಳೆಗೆ ಹೇಳಿತ್ತು... ಭಸ್ರೆ, ನಾನು ಜಲದಲ್ಲಿರುವವನು, ಅದು. ನೆಲದಲ್ಲಿರುವದು ಅದನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಹಿಡಿಯಲಾದೀತು 9?” ಎಂದಿತು ಮೊಸಜೆ,. 4 ಏನಾದರೂ ಉಪಾಯ ದಿಂದ ಹಿಡಿ. ಅದು ಸಿಕ ಕೈದಿದ್ದ ರೆ ನನನು ಸಾಯುನವೆನು, » « ಹಾಗಾದರೆ ಹೆದರಬೇಡ. ಸ 2೫ 0೫001 ಅದರ ಹೈದ ಮಾಂಸ ವನ್ನು ನಿನಗೆ ತಿನ್ಚಿಸುವೆನು ? ಎಂದು ಹೆಣ್ಣು ವೆಣಸಳೆಯನ್ನು ಸ:ಬಾಧಾನ ಪಡಿಸಿ, ಬೋಧಿನತ್ತನು ತ ನೀರು ಸಳ; ಕುಳಿತ ಕಾಲ ದಲ್ಲಿ ಅದರ ಹ ಹೊ “ ವಾನರೇಂದ್ರ, ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಸು ಗಾಯಿಗಳನ್ನು ತ್ರ ಟಾ ಸ ಳದಲ್ಲಯೇ ಏಕೆ. ತಿರುಗುವೆ ? ಗಂಗೆಯ ಆಜೆ ಕಡೆ ಮಾವು ಲಟುಜ್‌ ಮೊದಲಾದ ಮಧುರಫಲಗಳಿಗೆ ಕೊನೆಯಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿಗೇಕೆ ಹೋಗಿ ಫಲ`ಫಲಗಳನ್ನು ತಿನ್ನಲು ತೊಡಗ (ಗಿ ( ಮೊಲ್ಲೆ ? ? ಎಂದಿತು. ದ ತರ ಜು ತಿನ 4 ಕುಂಭೀಲರಾಜ್ಯಾ, ಗಂಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಹಾಸೀರು, ನಿಸ್ತ್ರೀರ್ಣ ಹೆಚು. ಹೇಗೆ ಅಬಿ ಹೋಗಲಾವನೀತು ? ? ಳು ೧ಣಿ " ಹೋಗುವುದಾದರೈೆ, ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನನ್ನ ಬೆನ್ಸ್ನ ಮೇಲೇರಿಸಿ ಕೊಂಡು ಓಯ್ಯುವೆನು. | ಅದು ಅದರ ಮಾತನ್ನು ನಂಬಿ ಒಳ್ಳೆಯದೆಂದು ಒಪ್ಪಲು, “ ಹಾಗಾದರೆ ಬಾ. ನನ್ನ್ನ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೇರು' ಎಂದು. ಮೊಸಳೆ ಯೆಂದಿತು. ಕಹಿ ಅದರ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೇರಿತು. ಮೊಸಳೆ ಕೊಂಚ ದೂರ ಲ್ನ ಒಯ್ದು ಅದನ್ನು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸಿತು. ಬೋಧಿಸತ್ತನು. “ ಅಯ್ಯ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತತ್ರ ಮುಳಗಿಸುವೆ. ಇದೇಕೆ ? ” ಎಂದನು. ೧೯ ನ ಣ್‌ ' ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಧರ್ಮದಿಂದ ಧರ್ಮಕ್ಕಾಗಿ ಕೊಂಡುಹೋಗು ಶ್ರಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ನಿನ್ನ ಕೃದಯಮಾಂಸದ ಮೇಲೆ ಬಯಕೆ ಯೆನ್ಚಿವೆ... ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ನಿನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು ತಿನಿಸಬಯಸ ಎವೆ... ) ವಿ. (6 ಈ ೨ ಗಾ ಜಾ ಧ್‌ ದಕ ೨ ಎಲೆ ಆಯ್ಯ್ಯಾ ಹೇಳಿದುದು ಜೆನ್ನೂಗಿ ಹೇಳಿದ. ನಮ್ಮ ಹೃದಯಗಳು ೧ ಒಳಗಿದ್ದರೆ ಕೊಂಬೆಯ ತುದಿಗಳಫ್ಲು ತಿರುಗುವಾಗ. ಅವು. ಚೂರು ಆ ದ ಬೊಧಿಸತ್ವನು ಕೊಂಚ ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅತ್ತಿಯ ಗಿಡದ ಚಲನು,.. ಕಾಣಿಸಿ... ನೋಡ್ಕು ನಮ್ಮ ಪಕ್ವವಾದ ಹಣ್ಣು ಗಳೆ ಗೊಂ ಹದ%ಯಗಳು ಆ ಅತ್ತಿಯ ಮರದಲ್ಲಿ ನೇತಾಡುತ್ಮಿವೈ? ಎಂದನು. ಕತಿ ಹ ಣೆ ಎಂ ಕೊಟ್ಟರೆ ನಾನು. ನಿನ್ನನ್ನು ಡಿ 6. “ ಕಾಗಾದರೆ, ನನ್ನನ್ನು ಅಭಿಗೆ ಒಯ್ಯು. ನಿನಗೆ ಆ ವೃಕ್ಷ ಜೋಲಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕೂಡುವೆರು. ? ಮೊಸಳೆ ೨ದನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕೊಂಡುಹೋಯಿತು. ಓಬೋಧಿಸಶ್ವನ ಅದರ ಬೆಸ್ಸಿ ನಿಂದ ಹಾರಿ ಅತ್ತಿಯಮರದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ಕು “ ಅಯ್ಯಾ, ಖೆ ಮೊಸಳೆ, ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಹೃದಯಗಳು ಮರದ ತುದಿಯಲ್ಲ ಇರುವುವೆ ತಿಳಿದೆಯಲ್ಲ! ನೀನು ಅಜ್ಞಾನಿ. ನಾನು ನಿನಗೆ ಮೋಸಮಾಡಿದೆ. ನಿನ್ನ ಫಲಾಫಲಗಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇರಲಿ ನಿನ್ನ ಶರೀರ ದೊಡ್ಡದೇ ಹೊರತು, ಪ್ರಜ್ಞೆ ನಿನಗಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಆ ಅರ್ಥನನ್ನು ಜೆಳಗುತ್ತ ಈ ಗಾಹೆ ಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದರು : « ನೀರಿನ ಆಜೆ ಇರುನ ಮಾಸು ಸೇರಿಳೆ ಹಲಸುಗಳು. ಸಾಕು, ನನಗೆ ಈ ಆತ್ತಿಯಹಣ್ಣೇ ಮೇಲು. ನಿನ್ನ ಮೈ ದೊಡ್ಡದು ಪ್ರಜ್ಞೆ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತಿಲ್ಲ. ಮೋಸ ರೋದೈೆ ಮೊಸಳೆ ಸುಖನಿರುವ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗು. ? ೨ ಠಿ ಟಿ ಓಗಿ ೦ದು ಇಲ ೧೨ ಬ್ರ ಈ ಸೆೊಸಳೆಜಟ ಹಾಡಿಕೆ ಹೆಣವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ ದುಃಖಿಸುತ್ತ ಮನಸ್ಸು ಕೆಟ್ಟು ಗೋಳಾಡುತ್ತ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹೋಯಿತು. ಕರ್ತರ ಜಾತಕ (೨೦೯) ಹಿಂದೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮೆದತ್ತನು ರಾಜ್ಯನಾಳುತ್ತಿರುವಾಗ ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಒಂದು ದಟ್ಟಿ ಡನಿಯಲ್ಲಿ ವೃಕ್ಷದೇವತೆಯಾಗಿದ್ದನು. ಆಗ ಒಬ್ಬ ಹೆಕ್ಕಿ ಬೇಡನು ಒಂದು ದೀವದ ಹೆಕ್ಕಿಯನ್ನು ತಂದ್ಳು ಕೂದಲಿನಿಂದ ಮಾಡಿದ ಹೆಗ್ಗೆವನ್ನೂ ಕೋಲುಗಳನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಜಕ್ಕ ಕಾಡು ಕೋಳಿಯನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಹೋದನು. ಆಗ ಒಂದು ಮುದಿ ಕೋಳಿ ಓಡಿಹೋಗಿ ಕಾಡನ್ನು ಹೊಕ್ಳಿತು. ಅದು ಅನನ ಕೂದಲಿನ ಪಾಶಕ್ಟೆ ಸಿಗವೊಬ್ಬಜೆ, ಕುಶುಲಕೆಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಎದ್ದು ಎದ್ದು ಕೂರುತ್ಮಿತ್ತು. ಬೇಡನು ಚಿಗುರು ತುಂಬಿದ ಕೊಂಬೆಗಳಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಕೊಂಡು, ಪುನಃ ಪುನಃ ಕೋಲನ್ನೂ ಪಾಶನನ್ನೂ ಒಡ್ಡಿ ದನು. ಕೋಳಿಯು ಅವನನ್ನು ಲಜ್ಜೆ ಗೊಳಿಸ ಬಯಸ್ಕಿ ಮನುಷ್ಯರಂತೆ ಮಾತ ನಾಡುತ್ತ “ ಅಶ್ಚಕರ್ಣ, ನಿಭೀತಕ ಮುಂತಾದ ವೃಕ್ಷಗಳನ್ನು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ, ಮರವೆ, ನೀನು ನಡೆಯುವಂತೆ ಅವ್ರು ನಡೆ ಯಲಾರವು ? ಎಂದು ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು. ಹೀಗೆಂದು ಪುನಃ ಆ ಕೋಳಿಯು ಬೇರೆ ಕಡೆ ಓಡಿಹೋಯಿತು. ಅದು ಓಡಿಹೋಗುವಾಗ್ಯ ಬೇಡನು 4 ಈ ಹಳೆಯ ಕೋಳಿ ಸಂಜರವನ್ನು ಮುರಿದು ಬಂದದ್ದು. ಕುಕಲಿಯಾಗಿ ಕೂದಲಿನ ಪಾಠದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಮಾತನಾಡು ವ್ರದು? ಎಂದು ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು. ಹೀಗೆಂದು, ಬೇಡನು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತಿರಗಿ ಸಿಕ್ಕಿದಷ್ಟನ್ನು ಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಹೋದನು. ೨೧ ಕಂದಗಲಕ ಜಾತಕ (೨೧೦) ಒಂ ಇ ವಾರಣಾಸಿ ನವಿ ಬ್ರಹ ದತ್ತ ನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿ ದ್ದು ಗ ಬೋಧಿ ತ್ವನು ಹನುನಂತನ್ರ ನೇಶವಲ್ಲಿ' ನುರಕುಟಕ ಹೆಕ್ಕಿ ಗಿ ಹುಚ್ಚಿ, ದನು 4 ನನದಸ್ಸಿಯೇ ಆಹಾರ ಹಿಡಿಯುತಿ ಬೈಕು ಬಜ ಅನ ಬ ದಿರವಸನಿಕನೆಂದು. ಹೆಸರಾಯಿತು. ಅವನಿಗೆ ಕಂದಗಲಕನೆಂಬ ಹಸ್ಕ ಸಂಗಡಿಗನಾಯಿತು. ಆ ಹಕ್ಕಿ ಹಣ್ಣು ತುಂಬಿದ ವನದಲ್ಸಿ ಆಹಾರ ಾ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅಡು ಒಂದು ದಿನ ಖದಿರವನಿಕನ ಬಳಿ ಹೋಯಿತು. ಖದಿರನನಿಕನು.. ಸಂಗಡಿಗನು. ಬಂದನೆಂದು... ಕಂದಗಲಕನನ್ನು ಕೊಂಡು ಖದಿರವನನನ್ನು ಹೊಕ್ಟು ಖದಿರಮರಗಳ ಮೈಯನ್ನು ಕೊಕ್ಕಿ ನಿಂದ ಹೊಡೆದು ಮರದಿಂದ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಹೊರಗೆಳೆದು ಕಂದ ಗಲಕನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟನು. ಕೊಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟಂತೆ ಕಂದಗಲಕನು ಅವನ್ನು ಸಿಹಿ ಯಾದ ಕಜ್ಜುಯದೂತೆ ಮುರಿದು. ತಿಂನಿತು. ಹಾಗೆ ತಿನ್ನುತ್ತ “ ಇದು ಮರಕುಟಕನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದತ್ತೆ ನಾನೂ ಹಾಗೆಯೆ. ಇದು. ಕೊಡುವ ಆಹಾರ ನನಗೇಕ ? ನಾನೇ ಖದಿರವನದಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಕೂಳ್ಳುವೆನು? ಎಂದು ಅದಕ್ಕ ಅಭಿಮಾನ ಹುಟ್ಟಿ ತ್ನು ಆಗ ಅದು “ ಅಯ್ಯಾ, ನಿನಗೆ ಕಸ್ಟ ಬೇಡ. ಖದಿರವನದಲ್ಲಿ ನಾನೇ ಆಹಾರ ಕೂಳ್ಳು ನೆನು ಎಂದು ಖದಿರವನಿಕರಿಗೆಂದಿತು. ಆಗ “ ಅಯ್ಯಾ, ನೀನು ಬಿ ಸರಿಭದ್ರಕ ಮೊದಲಾದ ನಿಸ್ಸುರವಾದ ಮರಗಳ ವನದಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಹಿಡಿಯುವ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ದವನು, ಆದರೆ ಖದಿರವೆಂಬುದು. ಸಾರವತ್ತಾದುಮ್ಮ ಗಟ್ಟಿ ಯಾದುದು ” ಎಂದು ಹೇಳಿ, " ಹಾಗೆ ಮಾಡಬೇಡ ? ವೆಂದರೂ 6 ನನು, ನಾನೂ ಮಕುಟಿಕರ ಹೊಟ್ಟೆ ಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಲ್ಲವೆ 7? ಎಂದು ಅದರ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳದೆ ನೇಗದಿಂದ ಹೆ " ಖವಿರಸ್ರಕ್ಷನನ್ನು ಕೂಕ್ಳಿನಿಂದ ಹೊಡೆಯಿತು. ಆಗಲೇ ಅದರ ಕೊಕ್ಳು ಮುರಿಯಿತು. ಕಣ್ಣುಗಳು ಹೊರಹೊರಟು ಬೀಳುವಂತಾದವು.. ಅದರ ಶಶೆ ಒದೆಯಿತು. ಅದು ಮರದಲ್ಲಿ ಶಿಲ್ಪಲಾರದೆ, ನೆಲದಲ್ಲಿಬಿದ್ದು, ಹು « ಈ ಮರದ ಎಲೆ ತಣ್ಣ ಗಿದೆ. ಇದನ ಮುಖಜ, ಒಂಬೇ ಬಿಗೆ ನನ್ನ ಕ್ಲೆ ತೊತ್ತು ಗಳನ್ನು ಗಭ ಲ ಎಂದು ವೆಣದಲ ಗಾಸೆ ಘ್‌ ಚು ಅದನ್ನು ಬೇಳಿ ಬದಿರವೆನಿಕನು ಹ ಸಾಲೆ ಡ್ಠ ವ್ವ ಸ್ಪಷ್ಟ “ಹೆ ಗ ಆ ಇದು ಸಾರವಿಲ್ಲದ ನೃಸ್ಸಗಳನ್ನು 'ಮುರಿಯುತ್ತ ತಿರುಗುತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೆ ಸಾರವಶ್ಕಾಡ ಖದಿರವನ್ನು ಸವಿಾಸಿಸಿದಾಗ, ಅಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಹಕ್ಕಿಯ ತಲೆಯೊಡೆಯಿತು ? ಎಂದು ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿ " ಭೋ ಕಂಡಗಲಕ, ನಿನ್ನ ತಲೆ ಎಲ್ಲಿ ಒದೆಯಿತೋ ಅದೇ ಮಖುದಿರವೆಂಬ ಸಾರವತ್ತಾದ ವ ಭ್‌ ಎಂದನು. ಲ ಡ್‌ ಇಸ್ಯದ ೧್ರ ಸ ಗ್ಗ ಕಂದಗಲಕನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಾಣ ಬಿ ತು, ಒಂದೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮೆದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುಕ್ಮಿದ್ದಾಗ, ಬೋಧಿಸಕ್ತನು ಅಮಾತೃ್ಮಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ವಯಸ್ಸು ಬಂದಮೇಲೆ ಲ್ಲಾ ಗೆ ಕ ಅವನಿಗೆ ಆರ್ಥ ಭರ್ಮಗಳನ್ನು ಅನುಶಾಸಿಸುವನನಾದನು. ಆ ರಾಜನು ಬಹು ಮಾತನಾದುತ್ಶಿದ್ದನು. ಸನ್ನು ಫಾಕ್‌ ಜತಕಕ ಮಾತಿಗೆ ಅಪಕಾಶವೆಂಬುದೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಬೋಧಿಸತ್ತನು. ಅವನ ಆ ಆ ಬಡುಮಾತುಗಾರಿಳೆಯನ್ನು ಹೊಗಲಾಡಿಸಬಯೆಸಿ. ಒಂದು ಉಪಾಯ ಶ್ಸುಗಿ ಕಾಯುತಿ ್ವಿದ್ದನು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಮವಂತಸ್ರದೇಶದ ಬಳ) ಸರಸ್ಸಿನಶ್ಲಿ ಒಂದು ಆವೆ:ಯಿತ್ತು. . ಎರಡು. ಮರಿಹೆಂಸಗಳು ಆಹಾರಣ್ಟಗಿ ತಿರುಗಾಡುತ್ತ ಆದರೊಡರೆ ನಿಶ್ವಾಸ ಮಾಡಿದವು. ಅವುಗಳ ವಿಶಾ ಸ ದೃಢ ಸವಾಗಲ್ಕು ಆನ್ರ ಒಂದು ದಿನ ಆಮೆಯನ್ನು ಸುರಿತು 4 ಅಯ್ಯಾ ದು ನಾವು ಹಿಮ ನಂಜದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರ ಕೂಟಿಸರ್ವತತಲದೆ. ಕಾಂಚನ ಗುಹೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಸ್ಟಾನವು ತಾಜ ಪ್ರದೇಶ. ನನ್ಮೊಡನೆ ಬರುವೆಯಾ ? ೫ ಎಂದವು. ) ("೫ 71% ""ಆ'ಬ್ಛಷ "ಇ 36 "ಲೃ ಲಲ171580329%0ಎ,ಸ ಇ 3] : ಗ5233೧00) (೫1[]. "5[02]220್ಟ32)್ಶ ಆ ೨೦1೩3೦ಲ್ರ. [ಅ೦[30[೦೫ಟ ೦೩೪7 "4032211([ : 3೬31400) (ಂಬ೦ಜಐವಂ ಅಟಿ ಎ) (66ಲ4) ಏನು ಣೂ ಒಂ (`25:೫ "0೫7 290%1012 9 '[ 06 : 010ರ) ್ಥಾ ) ಅಂಛೀಜಿ ಲ ಟಿ ಡೀ ಜ್‌ ಲಲ) ಗ್ರ ಹಾರ್ಸ್‌ " ನಾನು ನಿನು ಮಾವಿದತ್ಕೆ ಹೋಗಲಾದೀತು 9 ” “ ನಾವು ನಿನ್ನನ್ನು ಒದಿದ. ಕೂಂಡುಹೋಗುವೆವು. ನೀನು ಬಾಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಯಾರೊಡನೆಯೂ ಏನೂ ನಾತನಂಡವಿರ ಬಲ್ಲೆಯಾದರೆ... ಸ “ ಕಾಪಾಡುವೆನು. ನನ್ನನ್ನು ಹಡಿದು ಕೊಂಡುಹೋಗಿರಿ, ? ಅವು ಒಳ್ಳೆಯದೆಂದು ಹೇಳ್ಳಿ, ಒಂದು ಕೋಲನ್ನು ಆನೆ:ಯಿದ ಕಚಿಸಿ ಆದರ ಎರದು ನುಡಿಗಳನ್ನು ಶಾವು ಕಚ್ಚಿ ಅಕಾರದಲ್ಲಿ ನೆಗೆದನ್ರ. ಅದನ್ನು ಹಂಸಗಳು ಕಾಗೆ ಒಯ ಸಸುರ ನ್ನು ಗ್ರಾನುದ ಹುಡುಗರು ಸಂಪು “ ಎರಡು ಕಾಂಸೆಗಳು ಅನೇಸುತ್ನು ಕೋಲಿನ ಸಹಾಯವನಿಂದ ಒಯ್ಯುನಪು” ಹ ಜೆ ಕ ಇ (೪ ಎ.ಪಿ ಅ ಇ. ಎಂದರು. ಆಮೆಯು * ನನ್ನ ಸಂಗಡಿಗರು ನನ್ನನ್ನು ಒಯರೆೆ ನಿಮರ್ಗೆದು ಇಲ? 1, ದುದ್ಮಗರಿರ | 1 ನಂದು ತಳಬಹುಸ್ಕಿ ಜಾಸಗವು ಶೀನ ಸೇಗದಿಂದ. ಇರಣಾಸಿನಸಗೆಳನ ರಾನ್‌ *ಸಸುಸೆಜಯಾ ಮೇಡಿ ಇಹಿತೆ ವೇಳೆಗೆ ಹಲ್ಲುಗಳ ನಮುವಿನಿಂದ ೪ :ಲನ್ನು 2 ಬ್ಬ, ಹೊರೆ ಅಂಗಳದ ಕಾ ೩) ಬಿದ್ದು ಎರಡು ಭಾಗವಾಯಿತು. ಟಿಗೆ" ಎದು ಹೆಸರ ಅಂಗತೆದಲ್ಲಿ ಬಿ್ಟು ಆ ಒದೆಯಿತು '' ಎಂದು ಒಂದು ಕೋಲಾಹಲವಾಯಿತು. ರಾಜನು ಬೋಧಿಸತ್ತ ನನ್ನು. ಕರೆದುಕೊಂಡು. ಅಮಾತ್ಯರ ಸರಿ ವಾರದೊಡನೆ ಆ ಸೃಳಕ್ಳ್ಯು ಹೋಗಿ ಅಮೆ ಸುನು ನೋಣ್ಕ ಇದು ಏನು ಮಾಡಿ ಬತ್ತು ?'' ಎಂದು ಟೋಧಿನತ್ತನನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದನು. ಬೋಧಿಸತ್ತನು. «" ರಾಜನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿವಾದ ಹೇಳಬಯಸಿ ಬಹುಕಾಲದಿಂದ ಉಪಾಯ. ದುಡುಕುತ್ತ ಕಾನಿದ್ಛ ಈ ಆಮೆ ಹಂಸಗಳೆಇಡನೆ ನಿಶ್ವಾಸ ಬೆಳೆದಿರಬೇಕು; ಇದನ್ನು. ಹಿವ.ನಂತಕ್ಕೆ ಒಯ್ಯೋ ಣನೆಂದ; ಚ ಇದರಿಂದ ಕೋಲು ಸಚಿಸಿ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಾರಿರಬೇಕು. ಇದು ಯಾನ್ರದಾದರೂ ಮಾತು ಕೇಳ ಬಾಯಿ ತಡೆಯದೆ. ಏನೋ ಹೇಳ ಬಯಸಿ ಕೋಲು ಜಿಓ ಕ ಹೀಗೆ, ಆಕಾರದಿಂದ ಬಿದ್ದು ಸ ಸಸರ ಬೇಕು. ಇದೇ ನಜೆದಿಂ ಜ್‌ ಕ ೨೪ ಆಕಿ ಮಾತನಾಡುವವರೂ ಮಾತಿಗೆ ಮಿ`ಯಿಐದವರೂ ಇಂತಹೆ ದುಃಖ ನನ್ನೇ ಪಡೆಯುವರು '' ಎಂದು ಈ ಗಾಹೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದೆನು ಃ « ಆಮೆ ದನಿಯೆತ್ತಿ ತನ್ನನ್ನು ಜೊಂದಿತು. ಕೋಲನ್ನು ಬಿಗಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದು ಕೂಡ, ಮಾತನಾಡಿ ತನ್ನನ್ನು ಕೊಂದಿತು. ಇದನ್ನು ಇಂಡ "ನರವೀರಕ್ರೇಸ್ಕ, ಸುನು. ವೇಳೆಯರಿಕತು. ಮಾತ ನಾಡು ಬಹು ಮೂತಿಸಿಂದ ಆಮೆ ಸಕ್ತುದಸ್ನು ಕಾಣುವೆಯಲ್ಲವೆ? ? ಕಜ 6 ನನ್ನ ನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಹೇಳುವನು '' ಎಂದು ತಿಳಿದು ನನ್ನ ನ್ಮ್ಟು ಕುರಿತು ಹೇಲಿದೆ-ಕ್ನ ಪಂಡಿತ 9 '' ಎಂದನು. ಬೊೋಧಿಸತ್ತನು ಜಃ ಜ್ಯ ನೀನಾಗಲಿ ಬೇರೆ ಯಾವಾಗಲ್ಲಿ ಮಿಕಿಯನ್ನು ಮಾರಿ ಮಾತನಾಡಿದರೆ ಇಂತಹ ದುಃಖ ಪ್ರಾಸ್ತನ ಗಾಗಾ ಎಂದು ಪ್ರಶಕಟಿ ಸಸಿ ನುಡಿದನು. ಅಂದಿಸಿಂದ ರಾಜನು ತಡೆದು ನಾತು ಕಡಮೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡನು. ಗರ್ಜ್ಭ್ಬಶ ಜಾತಕ (೨೧೯) ಸಿ ಹಿಂದೆ, ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರ ಹ್ಮದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಬೋಧಿಸ ತನು ಮವಂತಸ್ರದೇರದಲ್ಲಿ ಚ ಸ್ರಶ್ಟಗ್ಗಿ ಹುಟ್ಟಿ ಇಗೆ ನನಚರನೊಬ್ಬನ ು. ಅವನನ್ನು. ಹಿಡಿದೊಯ ಕಾಜಾಗ ಕೊಟ್ಟ ನು. ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಬಹುಕಾಲ ರ%ಜಗೈಹದಲ್ಲಿ “ನಾಸನಾಡಿ, ಮಾಡತಕ್ಕ ಕಲಸಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮಾಡಿದನು ; ಮನುಷ್ಯ ಸಷ ಚ್ಯಾ ಕಾರ್ಯ ಗಳನ್ನು ಬೇಕಾದಹಾಗೆ ಕಾ ಡೌ ಜನು ಅನ ನಡತೆ" ಪ್ರಸನ್ನನಾಗಿ, ವನಚರನನ್ನು ಕರಕಳಿಸ್ಕ, "" 0, ಹಿಡಿದ ಸ್ಟ ಳದಪ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು ಬಿ ಬಿಡು '' ಎಂದು ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದನು, ಅನನು ಹಾಗೆಯೆ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಬಂದುದನ್ನು ವಾನರಗಣವು ತಿಳಿದ್ಳು ಅವನನ್ನು ಕಾಣಲೋಸುಗ "ಕೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇರೆ ಗುಂಪು ಕೂಡಿ ಆಡಬೇಕಾದ ೨೫ ಕುಶಲಶ್ರಶೆಗಳಾದ ಮೇಲೆ. * ಅಯ್ಯಾ, ಇಷ್ಟು ಕಾಲ ಎಲ್ಲಿದ್ದೆ?” ಎಂದವು. " ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ರಾಜನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ? « ನಿನಗೆ ಹೇಗೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಯಿತು ? ?” “« ರಾಜನು ನನ್ನನ್ನು ಆಟದಕೋತಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ನಡತೆಗೆ ಪ್ರಸನ್ರನಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡಿಸಿದನು. ? ಆಗ ಆ ನಾನರಗಳು “ ಮನುಪ್ಯಲೋಕದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಕಾ ಾರ್ಯ ಗಳನ್ನು ಥೀನು ಬಪ್ಚೆ.. ನನುಗೂ ಅದನ್ನು ಹೇಳು, ನಾನು ಕೇಳ ಬಯಸುವೆನ್ರ ? ಎಂದು ಅವನನ್ನು ಕೇಳಿದನು. « ಇನರೆ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಕುರಿತ: ನನ್ನನ ನ್ಸ್ಸು ಕೇಳಬೇಡಿ. « ಹೇಳು. ನಮುಗೆ ತೇಲು ಆಸೆ. ಬೋಧಿನತ್ತ ತ್ರ ತ್‌ ಮನುಷ್ಯರೆಂಬನರು. -ಕ್ಷತ್ರಿ ಯರಾಗಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮೆ ಇರಾಗಲಿ__« ನನ್ನ ಇ. ನನ್ನ ಹು. 6 ಎನ್ನು ನರು ಅನಿತ್ಯನೆಂಬುದನ್ನು ಕಾಣು. ಆ ಕಕ ಅಜ್ಜು ಿಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಕೇಳಿರಿ ? ಎಂದು ಹೇಳಿ ಈ ಗಾಹೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದನು: ಕ 4 ಬುದ್ಧಿ ಕೆಟ್ಟಿ ಮನುಸ್ಯರು ಆರೈಧರ್ಮವನ್ನು ಕಾಣನೆ, « ಈ ಹಿರಣ್ಯ ನನ್ನದು! ಈ ಸುನರ್ಣ ನನ್ನದು! ಎಂಡು ಹಗಲೂ ರಾತ್ರೆ ಕೂಗುವರು. ?» “ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಗೃಹಪತಿಗಳು. ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನಿಗೆ ಗಡ್ಡನಿಲ್ಲ.. ಆದರೆ ಉದ್ದ ನಾಜಿ ಮೊಚೆ, ಹೆಣೆಸ ಶಲೆಗೊದಲ್ಕು, ತೂತು ಕೊಕೆದ ಇವಿ. ಅನನನ್ನ ಬಹುಧನ ಕೊಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳುವರು. ಅವನು ಅಲ್ಲಿಯ ಜನರನ್ನು ಗೋಳುಗುಟ್ಟಿಸುವನು. ? ಆ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳ್ಳಿ ವಾನರಗಳೆನ್ಲಿವೂ " ಹೇಳಬೇಡ ಹೇಳಬೇಡ. ಕೇಳಲು ಯೋಗ್ಧವಲ್ಲದುದನ್ನು ಕೇಳಿದೆವು? ಎಂದು ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ಕಿವಿಗಳನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಮುಚ್ಚೆ, " ಇಂತಹ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಾವು ಅಯೋಗ್ಯ ವಾದುದನ್ನು ಕೇಳಿದೆವು? ಎಂದು ಆ ಸ್ಥಳವನ್ನು ದೂಷಿಸುತ್ತ ಬೇರೆಕಡೆಗೆ 1 ( ೨೬ ಹೋದವು... ಆ ಕಲ್ಲಿನ ತುದಿಗೆ. " ಗರ್ಜಿತಸೃಷ್ಟಪಾಷಾಣ' ವೆಂದು ಹೆಸಂಣಯಿತು, .[ ( (( ಗ €) (ಕ ಎ ಜಾತಕ (೨೩೯) ಒಂದೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮೆದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಬೋಧಿಸ ತೃನ ನೀಲಿ ಕಪ್ಸೆಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದನು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮನುಸ್ಯರು ಹಿ ೩೮. ಹಳ್ಳ ತೂತುಗಳಲ್ಲಿ ಮಾನು ಒಡಿಯುನುದಕ್ಕೋಸರ ಅಬ್ಬಲ್ಲಿ ಮಾನು ಬಲೆಗಳನ್ನು ಒಡ್ಡಿದ್ದರು, ಒಂದು ನಾನುಬಲೆ ಸನ್ನು ಬಹು ವಿಾನುಗಳು ಹೊಕ್ಕನ್ರ. ಆ ಮಾನುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನಲು ಒಂದೆ ನೀರುಹಾವು ತಾನೂ ಆ ನಿಾನುಬಲೆಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕಿ ತು. ನಾನು ಗಳು ಒಂದಾಗಿ ಅದನ್ನು ಕಚ್ಚಿ ಅದನ ಸ್ನ ರಕ ಣಗ ಮಾಡಿದವು. ಅದು ತ ತನ್ನನ್ನು ಕಾಪಾ ಡಿಕೊಳ್ಳ ಲು ಬೇಕಿ ದಾರಿ ಕಾಣದೆ ಮರಣಭಯ ದಿಂದ ನಡುಗುತ್ತ ಬಲೆಯ ಬಾಜ್‌ ಹೊರಬಿದ್ದು, ನೋವುಸತಶುತ್ತ, ನೀರಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿತು. ನೀಲಿ ಕಪ್ಪೆ ಕೂಡ ಅವೇ ಕ್ಷಣ ಮೇಲೆ ಹಾರಿ ಬಲೆಯ ಬಾಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿತ್ತು ಹಾವು ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಸ್ಟಾ ತಯ ದೊರಕದೆ, ಅಫ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಕಪ್ಪೆ ಯನ್ನು ಹುತಿಕೂ ೫ ಅಯ್ಯಾ ನೀಲಿತತ್ಸೆ, ಈ ವನಿಾನುಗಳು ಮಾಡಿದ ಕಲಸ ನಿನಗೆ ಒಪ್ಪಿಗೆಯೆ ? ” ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು ; 4 ಅಯ್ಯಾ ಹಸುರುತಾಯಿಯ ಮುಗೆನೆ, ನಾನು ಹುವಾಗಿದ್ದ ರೂ ಕೂಡ ಬಲೆಯ ಬಾಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಸಿದಾಗ ಮಿಾನುಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಕಚ್ಚಿವೆ. ಇದನ್ನು ಠೀನು ಒಸ್ಭವೆಯ 7 9೫9 ಆಗ ಆ ಹಸುರು ಕಫ್ಸೆ 4 ನಾನು ಒಪ್ಪುತ್ತೇನಯ್ಯ. ಏಕೆ? ನಿನ್ನ ಸ್ಚಳಕೆ ಬಂದ ಮಾನುಗಳನ್ನು ನೀನು ತಿಂದರೆ, ತನ್ಮು ಸ್ಪ ಛ್‌ ಬಂದೆ ನಿನ್ನ ನ್ನು ಮಾನುಗಳೂ ಶಿನು ವುವು. ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ. ಪ್ರದೇಶ ಜು ಗಳನ್ಸಿ ಆಹಾರ ಭೂಮಿಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಬಲಸೀನರಬ್ಲ ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಎರಡನೆಯ ಗಣಖೆ ಹೇಳಿತು : “4 ಲುಭವನಾಗುವ ವರೆಗೆ ಮನಸನು ಲೂಸಿ ವಾಡಿಯೇ ಮಾಡುವನು. ಇನ್ನೊಬ್ಬನು ಲೂಟಿ ಮಾಡಿದಾಗ ಮೊದಲು ಲಔ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನನಿಗೆ ಲೂಟಯಾಗುನುದು ? ಹೀಗೆಂದು ಬೋಧಿಸತ್ತನು. ತೀರ್ಪುಕೊಡಲ್ಕು ನೀರು ಹಾಃ ಬಲಹೀನವಾಗಿ ರುವುದನ್ನು. ತಿಳಿದು, ಶತ್ರುವನ್ನು ಹಿಡಿಯೆೋಣನೆಂದು ಮಾನುಗಳು ಬಶೆಯ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರ ಅದನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಸಾಯಿಸಿ, ಹೊರಟಬುಹೋದುವು. ವ ೨ ಬಿದ ್ರ ದ? ಮಹಾಪಿಂಗಲ ಜಾತಕ (೨೪೦) ಒಂದೆ ವಾರಣಾಸಿಯವಿ” ಮಹಾಪಹಿಂಗಲನೆಂಬ ರಾಜನು ಅಧರ್ಮ ) ಹ್‌ ; ಡಿದ ನಷನುತಾಗಿ ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ತನ್ನ ಇಚ್ಸೆಗೆ ವಶನ:ಗಿ ಪಾಪಕರ್ಮಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತ ಜನರಿಗೆ ದಂಡ ತೆರಿಗೆಗಳನು ಹಾಕುತ ಶ್ಶಿ ೨9 ತ ೨೨ ಅವರ ಅಂಗಾಂಗಗಳನ್ನು ಕಡಿಸುತ್ತ, ಅವರ ಹಣನನ್ನು ಸುಲಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಕಬ್ಬಿನಯಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಬ್ಬನ್ನು ಹೇಗೋ ಹಾಗೆ ಜನರನ್ನು ಪೀಡಿಸು ತ್ತಿದ್ದನು, ಅನನು ಕ್ರೂರಿಯಾಗಿ ಪರುಪನಣಗಿ ಸಾಹೆಸಿಕನಾಗಿದ್ದನು. ಇತರರಫ್ತಿ ಕೂಂಚನೂ ಅನುದಯೆ. ಅವರಿಗಿರಲಿಐ್ಲ. ಸುಕೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಂಗಸರು, ಗಂಡುನುಕ್ಕಳ್ಳು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು, ಅಮಾಶ್ಯರ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಗೃದೆಸತಿಗಳು ಮೊದಲಾಗಿ ಎಬ್ಲರಿಗೂ ಅಫ್ರಿಯನಾಗಿದ್ದನು. ಯಾರಿಗೂ ಅವನನ್ನು ಕಂಡರಾಗುತ್ತಿರಲಿಬ್ಲ. ಅನನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಕಸದಂತೆ ಅನ್ನದ ಮುಡ್ದೆಯಲ್ಲಿನ ಕಲ್ಲಿನಂತೆ, ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನು ಸೀಳಿ ಹೊಕ್ಕ ಮುಳ್ಳಿ ನಂತೆ ಇದ್ದನು, ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬೋಧಿಸತ್ತ್ವನು ಮಹಾಪಿಂಗಲನ ಮಗನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿ ದನು... ಮಹಾಪಿಂಗಲನು ಬಹುಕಾಲ ರಾಜ್ಯವಾಳಿ ಕಾಲವಾದನು. ೨೨೮ ಅನನು ಕಾಲವಾಗಲು ವಾರಣಾಸಿಯ ಜನಗಳೆಲ್ಲರೂ ಪರ್ಷಿಸಿ ತೃಪ್ತಿ ಯಿಂದ ಮಹಾಹಾಸನನ್ನು ಬೀರುತ್ತ, ಸಾನಿರ ಗಾಡಿ ಕಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ ಮಹಾಪಿಂಗಲನನ್ನು ಉರಿಸಿ, ಅನೇಕ ಸಾವಿರೆ ಗಡಿಗೆಗಳಿಂದ ಸುಡು ಗಂಡನ್ನು ಆರಸ್ಕಿ ಬೋಧಿಸತ್ತ ನಿಗೆ ರಾಜ್ಯುಭಿಸೇಕಮಾಡಿ, ಧಾರ್ಮಿಕ ನಾದ ರಾಜನು ನಮಗೆ ಮೊರಕಿದನು ' ಎಂದು ಹರ್ಷಗೊಂಡ್ಕು ತೃಪ್ತಿ ಹೊಂದಿ, ನಗರದಲ್ಲಿ ಉತ್ಸುಹಭೇರಿಯನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ, ಎತ್ತಿದ ಧ್ಸಜ ಪತಾಕೆಗಳಿಂದೆ ಆ ನಗರವನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸ್ಕಿ. ಬಾಗಿಲು ಬಾಗಿಲಿಗೂ ಮಂಟನ ಮಾದಿಸ್ಕಿ, ಅಲಂಕರಿಸಿದ ಮಂಟಿಸದಲ್ಲಿ ಕೂರುವ ಕಡೆ ಅರಳು ಹೊಗಳನ್ನು ಹೆರಡಿ ಕುಳಿತ್ಕು ತಿಂದರು, ಕುಡಿದಹು. ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಕೂಡ ಅಲಂಕೃತವಾದ ಮಹಾಸ್ಥ್ಫಲದಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿದ ಬೆಳ್ನೊಡೆ ಸರ್ಯಂಕಗಳ ನಡುವೆ. ಮಹಾಯಶಸ್ಸನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತನು. ಅನಾತ್ಯರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಗೃಹೆಸತಿಗಳುು, ರಾಸ್ಟ್ರಿಕರು, ದ್ವಾರಪಾಲಕರು ನೊದಲಾದನರು ರಾಜನ ಸುತ್ತ ಬಳಸಿ ಥಿಂತಿದ್ದರು. ಆಗ ಒಬ್ಬ ದ್ವಾರಪಾಲಕನು ಕೊಂಚ ದೂರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಉಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ಎಳೆಯುತ್ತ ಅಳುತ್ತಿದ್ದನು. ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಅವನನನ್ನು ಕಂಡ್ಕು “ ಅಯ್ಯಾ ದ್ವಾರಪಾಲಕ, ನನ್ನ್ನ ತಂದೆ ಸಾಯಲು ಸರ್ವರೂ ತೃಪ್ತಿ ಗೊಂಡು ಹೆರ್ಹಿಸುತ್ತ ಉತ್ಸವಮಾಡುತ್ತಿರುವರು. ನೀನು ಮಾತ್ರ ಬಹು ವಾಗಿ ಅಳುತ್ತ ಥಿಂತಿರುವೆ ? ಏನು, ಸಿನಗೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರಿಯನಾಗಿ ಮನ ಸ್ಸಿಗೆ ಹಿತವಾಗಿದ್ದ ನೇನು ? ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತ “ ನಿಂಗಲನು ಸರ್ವಜನರನ್ನೂ ಹಿಂಸಿಸುತ್ತಿ ದ್ದನು, ಅವನು ಸಾಯಶಾು ಎಸ್ಲರೂ ಪ್ರೀತರಾನರು. ಆ ಹಳೆದಿಕಣ್ಣೆ ನವನು ನಗೆ ಪ್ರಿಯನಾಗಿದ್ದನೇನು ) ನೀನೇಕೆ ಅಳುವೈ, ದ್ಯಾರಸು ೨)? ಎಂದು ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು. ಅವನು ಅತನ ಮಾತು ಕೇಳ್ಳಿ. “ ಪಿಂಗಲನು ಸತ್ತನೆಂದು ನಾನು ಶೋಕದಿಂದ ಅಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವನು ಹೋದುದು ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ಸುಖ ವಾಯಿತು. ಪಿಂಗಲರಾಜನು ಮಾಳಿಗೆ 8ಳಿಯುವಾಗಲೂ ಏರುವಾಗಲೂ ಎ ಕಮ್ಮಾ ರನು ಮುಸಿ ಯಿಂದ ಹೊಡೆದಂತೆ ನನ್ನ ಸಟೆಯ ಮೇಲೆ ಎಂಬೆಂಟು ಕುಟ್ಟು ಸದ್ದನು. ಅವನು ಪ ಸರಜೋಕಕೆ ಹೋದರ್ಕೂ ನನ್ನ ತೆಗೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನರಕಪಾಲಕನಾದ ಸೆ ತಶೆಯ ಮೇಲೂ ಕುಟ್ಟು ವನು. ಆಗ ಅನನು " ಇನನು ನನ್ಮುನ್ಮು ಅತಿಯಾಗಿ ಬಾಧಿಸುವನು ' ಎಂದು ಅವನನ್ನು ಪುನಃ ಇಲ್ಲಿಗೇ ಕರೆತಂದು ಬಿಡುವನು. ಆಗ ಅವನನನ ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಟ್ಟುನನು... ಎಂದು ಭಯದಿ:ದ ನಾನು ಅಳುತ್ತೇನೆ” ಎಂದು ಆ ಅರ್ಥನನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಲು ಎರಡನೆಯ ಗಾಸೆ ಹೇಳಿದನು : « ಹಳದಿಯ ಕಣ್ಣಿನನನು, ನನಸೆ ನ್ರಿಯನಾಗಿರಲಿಐ್ಲ, ಅವನು ಹಿಂದಿರುಗುವನೆಂದು ನಾನು ಹೆಸನಸುನೆಟು. ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೋಗಿ ಮೃತ್ಯುರಾಜನನ್ನು ಹಿಂಸಿಸುನನು. ಅವನು ಹಿಂಸೆಗೊಂಡು ಪುನಃ ಅವನನ್ನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ತಂದಬಿಡುನನು 7? ಆಗ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಅವನನ್ನು ಶ್ರರಿತು "ಆ ರಾಜನನ್ನು ಸಿಕ ದ ಗಾಡಿ ಕಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ ಸುಚ್ಟಿದೆ ಸಾವಿರೆ ಗಡಿಗೆ ರೀರಿನಿಂದ ಆರಿಸಿದೆ. ಅವನ ಸುಡುಗಾಡನ್ನು ಸುತ್ತಲೂ ಅಗೆದಾಗಿವೆ. ಸಹಜವಾಗಿ, ಹರೆ ರೋಕಕ್ಸೆ ಜಟಕ ನೇರೆ ಗತಿಗೆ ವರವಾಗಿ ಪುನಃ ಅದೇ ಶರೀರದಿಂದ 1 9 ಸಜ (ಟ್ಟ ಇಂ ಜೂ ಅವನನ್ನು ಸಂತೆಸ್ಕಿ,. ಈ ಗಾಹೆ ಇ) ಹೇಳಿದನು : « ಸಾನಿರೆ ಗಾಡಿಯಿಂದ ಸುಳ್ಳಾಯಿತು. ನೂರು ಗಡಿಗೆಗಳಿಂದ ನೆನೆಸಿಯಾಯಿಸು. ಆ ನೆಖವನನ್ನು ಸುತ್ತ ಅಗೆದುದಾಯಿತು. ಹೆದರ ಬೇಡ ಅವನನು ಹಿಂದಿರುಗಿಬರುವುದಿಲ್ಲ. ? ಅಂದಿನಿಂದ ದ್ವೂರಪುಲಕನು ಸಂತ್ರೈಸಲ್ಪ ನು, ಬೋದಧಿಸತ್ತನು 2 ೨ ೧ ಧರ್ಮದಿಂದ ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತ ದಾನಿಣಪಿ ಸುಜ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಕರ್ಮಕ್ಕ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ಹೋದನು. ಹಿಂದ್ಕೈೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲಿ ಬ ಹ್ಮದತ್ತನು ರಾಜ್ಯ ವಾಳುತ್ತಿ ದ್ದಾ ಗ ೧ಗಿ ನ ) ರ ನನ ಮಗನಾಗಿ ವಯಸ್ಸು ಬಂದ: ಸೇರೆ ತಕ್ಪತಿರೆ ಯಲ್ಲಿ ನಿದ್ಯೈ ಕಲಿತ್ಕು ತಂದೆ ಸತ್ತನಂತರ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ನೆಲಸಿ, ಜೋಕ್ಳ ಬಟನ್‌ -ರಟ್‌ಡ್ಯತಕಿ ದ್ದನ್ನು... ಅದರಿಂದ ಅವನಿಗೆ ಭೋಜನರುದ್ದಿಕ ರಾಜನೆಂದೇ ಹೆಸರಾಯಿತು. ಅನನು ಎಂತಹ ವಿಧಾನವಿಂದ ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ರೆಂದರೆ. ಒಂದು. ಊಟಿದ ಶಟ್ಟೆಗಾಗಿ. ನೂರುಸಾವಿರ ವ್ಯಯಮಾಡುನಡದು. ಊಜದನಾಡಿದರೂ ಮಯೊಳಗೆ ಉಣ್ಣನು. ತನ್ನ ಭೋಜನ ನಿಧಾನವನ್ನು ನೋಡುವ ಪುಣ್ಯ ಮಹಾಜನರಿಗೆ ಆಗ ಲೆಂಬ ಬಯಕೆಯಿಂದೆ ರಾ ಾಇಜಾದ್ದಾ ರದಲ್ಲಿ ರತ್ನಮಂಟಪನನ್ನು ಹಾಕಿಸಿ, ಊಟದ ವೇಳೆಯಲಿ ಅದಕೆ, ಡ್ಮೆ ೧.1 " ಜ್ರ ಚ ಕಾರಾ ಚಿನ್ನದಿಂದ ಮಾಡಿದ ಬೆಳ್ಳೊ ಡೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಸಿ ಜನರ್ಯ ೦ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ಕು ಕ್ಷಕ್ರಿಯಕನ್ಯೆ ಯರು ಸುತ್ತ ಬಳಸಿರಲ್ಕು ಅತತ ಚಿರ್ನದ ತಟ್ಟಿ] ಗಳಲ್ಲಿ ಸೂತ: ರಸಗಳ ಊಬವನ್ನು ಆನುಭವಿಸುನನು. ಆಗ ಒಬ್ಬ ಆಸೆಯುಳ್ಳೆ ನುನುಷ್ಯನು ಆ ಭೋಜನ ನಿಧೌನವನ್ನು ಕಂಡು, ಆ64 ಗ ಉಣಬಯಸ್ಸಿ ಹಸಿವನ್ನು ತಡೆಯಲಾರದೈ "ಇದು ಉಪಾಯ ' ದೆಂದು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಬಟ್ಟೆ ಆ 102 ಕೈಗಳನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತಿ “ ಮೋ, ನಿನು ದೂತ್ಕ ದೂತ ? ಎಂದು ದಥಿಯೆತ್ತಿ ಕೂಗುತ್ತ ರಾಜನಬಳಿ ಸಾರಿದನ್ನು 3 ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಜನಪದದಲ್ಲಿ "ದೂತ ನಾನು' ಎಂದವನನ್ನು ತದೆಯುತಿ ಲಬ] ಆದ್ದರಿಂದ ಮಹಾಜನರು ಐಎರಡಾಗಿ ಒಡೆದು ಅವನಿಗೆ ದಾರಿಕೊಟ್ಟಿರ ರು... ಅವನು ವೇಗದಿಂದ ಹೋಗಿ ರಾಜನ ತಟ್ಟೆಯಿಂದ ಒಂದು ಅನ್ನದ ಮುದ್ದೆಯನ್ನು ಹಡಿದು ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿ ಕೊಂಡನು, ಆಗ್ಕ ಕತ್ತಿಹಿಡಿದನನು. ಇವನ ತಲೆ ಕತ್ತರಿಸುವೆನೆಂದು ಕತ್ತಿಯನ್ನು ಹೊರಗೆಳೆದನು... ರಾಜನು ಹೊಡೆಯಬೇಡವೆಂದು ತಡೆದನು ; " ಹೆದರಬೇಡ, ತಿನ್ನು. ಎಂದನು. ತಾನು ಕೈ, ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಕಳಿತನು. ಆರಾಮದೂಷ ಜಾತಕ (೨೬೮) (00೫11318 : ಡ7೦0॥೫೦1೦॥10೩1 5/76) ೦1 187061೩) ೩೧ ಊಟವಾದನಂತರೆ ಅವನಿಗೆ ತಾನು ಕುಡಿಯುವುದನ್ನೂ ತನ್ನ ಶಂಬುಲವನ್ನೂ ಕೊಡಿಸಿ, “ ಭೋ ಪುರುಷ್ಕ ನೀನು ದೂತನೆಂದು ಹೇಳಿದೆ, ಯಾರ ದೂತ ನೀನು ? ? ಎಂದು ಶೇಳಿದನು. " ಮಹಾರಾಜ, ನಾನು ಆಸೆಯ ದೂತ್ಯ್ಕ ಹೊಟ್ಟೆಯ ದೂತ ಆಸೆಯು ನನಗೆ ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿ " ನೀನು ಹೋಗು ' ಎಂದು ದೂತನನ್ನಾಗಿ ಕಳಿಸಿತು ? ಎಂದು ಹೇಳಿ ವೊದಲನೆ ಎರಡು ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : ಆ ಯಾನುಸತ್ಕಾಗಿ ದೂನವಾದರೂ ಹೋಗುವರೋೋ, ರತ್ರು ವನ್ನಾದರೂ ಬೇಡುವರೋ ಅಂತಸ ಹೊಸ್ಚೆ ಯ ದೂತ ನಾನು. ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೋಪಬೇದೆ, ರಾಜ, 3? 4 ಮಾನವರು ಯಾನ್ರುನಕ್ಕೆ ವಶರಾಗಿ ಹಗಲೂ ರಾತ್ರಿಯೂ ಹೋಗುವತೋ ಅಂತಹ ಹೊಸ್ಚೆ ಯ ದೂತ ನುನು. ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೋಪಜಬೇಡದ, ರಾಜ. ರಾಜನು ಅವನ ಮಾತು ಕತ್ತಿ ಇದು ಸತ್ಯ. ಜೀವಿಗಳು ಹೊಟ್ಟೆಯ ದೂತರ ಆಸೆಗೆ ನಶರಾಗಿ ತಿರುಗುವನರು.. ಆಸೆ ತಾನೂ ಈ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ತಿರುಗಿಸುವುದು... ಇವನು ಹೇಳಿದುದು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಜೆನ್ನಾಗಿದೆ ! ಎಂದು ತೃಪ್ತನಾಗಿ «4 ಬ್ರಾಹ್ಮಣ. ಗೂಳಿಗಲೊಡಗೂಡಿದ ಸವಿತ ಶಕೆಂಸ್ರು ಹನು ಗಳನ್ನು ಕೊಡುವೆನು. ದೂತನು ದೂಶನಿಗೇಕೆ ಕೊಡಬುರೆದು ! ನುನು ಕೂಡ ನಿನ್ನಂತೆಯೇ ದೂತ 1? ಎಂದು ಮೂರನೆಯ ಗಾಹೆಯನ್ನು ಹೇಳಿ “ಹಿಂದೆ ಕೇಳದುದನ್ನು ಚಿಂತಿಸದುದನ್ನು, ಈ ಮಹ-ಪುರುಣನು ಹೇಳಿದುದನ್ನು. ಕೇಳಿದೆನು ' ಎಂದು ಸಂತುಸ್ಟಚಿತ ನಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ಮಹಾಯಶಸ್ಸನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು, ಎ ರ ಸಿದನು. ಅಲ್ಲಿಯ ತೋಟದ ಕಾನಲುಗಾರನು ತಾನೂ ಉತ್ಸನದಲ್ಲಿ ಆಡಬೇಕೆಂದು ಆ ಶೋಟದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕೋತಿಗಳನ್ನು ಕರೆದು “ ಈ ತೋಟದಿಂದ ನಿಮಗೆ ಬಹಳ ಉಹಕಾರವಾಗಿದೆ. ನಾನು ಏಳು ದಿವಸ ಉತ್ಸವಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ನೀವು ಏಳು ದಿವಸ ಸಸಿಗಳಿಗೆ ನೀರೆರೆಯು ವಿರ? ? ಎಂದು ಕೇಳಿದನು. ಅವು ಆಗಲೆಂದು ಒಪ್ಪಿದವು... ಅವನು ಅಸ್ಪಗಳಿಗೆ ಚರ್ಮದ ಕೊಡಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಹೊರಟನು. ಕೋತಿಗಳು ರೀರೆಳೆದು ಸಸಿಗಳಿಗೆ ಎರೆದವು, ಆಗ ಆ ಕೋಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯನಾದುದು. “ ನಡೆಯಿರಿ ! ನೀರು ; ಅದನ್ನು ಕಾಪಾಡಬೇಕು. ಸಸಿಗಳನ್ನು ತೆತ್ತೈತ್ತಿ ಬುಡದ ಅಳತೆಯನ್ನು ತಿಳಿದು ದೊಚ್ಚ ಬುಡಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ನೀರನ್ನೂ ಸಣ್ಣ ಬುಡಕ್ಕ ಸ್ನ ನೀರನ್ನೂ ಎರೆಜೋಣ ್ರ ತ ಆ ಕೋತಿ ಗಳು ಹಾಗೆಯೇ ಚಾಟು: ಒಪ್ಪಿದುತ್ರು. ಕೆಲವು. ಕೋತಿಗಳು ಸಸಿಗಳನ್ನು ತೆತ್ತು ಎತ್ತುವುವು; ಇನ್ನು ಕಲವು ಅವನ್ನು ಪುನಃ ನಟ್ಟು ನೀರಿರೆಯುವುವು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ವಾರಣಾಸಿಯ ಒಂದು ಮನೆ ಯಲ್ಲಿ ಮಗನಾಗಿ ಹುಟ್ಟ ದನು. "ವನು ಯಾವ್ರದೋ ಕಾರ ಸಶ್ಛಾಗಿ ಆ ಉದಾ 1 4 ಮಾಡುನ ಕೆಲಸ ಕಂಡು ನಿಮ್ಮಿಂದ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿಸುವನರು ಯಾರು ? * ಎಂದು ಶಈೇಳಿದನು. 1 “ ನನ್ಮು ಗುಂ ಸ ಹಯನು * ಎಂದವು. ಬೋದಧಿಸತ್ತನು ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ (“ಆ ಮ್ಮ ಹಿರಿಯನ ಪ್ರಜ್ಞಿಯೇ ಹೀಗಾದರೆ ಥಿಮ್ಮದು ಎಂತಹದಾ ದೀತು ? ? ಎಂದು ಆ ಅರ್ಥವನ್ನು ವಿಸರಿಸಲು ಸದಾ ದೊರಕುವುದಿಬ ನ್ರು ಸ್ವಲ್ಪ 4 ಈ ಎಲ್ಲ ಗುಂಸಿಸಲ್ಲಿ ಇದನ್ನೇ ಉತ್ತಮನೆನ್ನುವಗು. ಇದರೆ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೇ ಹೀಗಿಗುವಾಗ, ಇದರ, ಪ್ರಜೆಗಳದು ಹೇಗಿರಬೇಕು ? ? ಎಂದು ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು. ನೋತಿಗಳು ಆ ಮಾತು ಕೇಳಿ 5೩ 4 ಬಾಹ್ಮಣ, ನೀನು ತಿಳಿಯದೆ ಹೀಗೆಲ್ಲ ನಿಂದಿಸುವೆ! ಬುಡ ವನ್ನು ನೋಡದೆ ಮರದ ಬೆಳುವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯುನಸುದು ಹೇಗೆ ? ” ಎಂದು ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದುವು. ಅದನ್ನು ಕೇಫಿ ಬೋಧಿಸತ್ತನು 4 ಫಿನ್ಮುನ್ಭಾಗ ನನವ ಬೇರೆ ನಾನರರನ್ನಾಗಲಿ ನಾನು ನಿಂದಿಸು ವುದಿಲ್ಲ ನಿಮ್ಮಂತಹ ವನಸಾಲಕರಿಗಾಗಿ ವಿಶ ೇನನನ್ನ್ನು ನಿಂದಿಸು ವೆನು? ಎಂದು ಮೂರನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು. ಹಂದೆ, ಪ್ರಥಮಕಲ್ಪದ ಜನರು ಒಟ್ಟು ಕೂಡಿ ಒಬ್ಬ ಅಭಿಮೂಸನೂ ಸಭಾಗ್ಯಪ್ರಾಪ್ತನೂ ಬು ಬು ಸ್ರ ಸರ್ವಾಕಾರಸತಿಪೂರ್ಣನೂ "ಿ ಆದ ಪುರುಷನನ್ನು ಹಿಡಿದು ರಾಜನ ನನ್ನಾಗಿ ಸಸಿಇಗರ ಚತುಷ್ಕ ದಗಳು ಎಂಬು ಸ ಒಡ) ಸಿಂಹನನ್ನು ರಾಜನನ್ನುಗಿ ವಡ ಡದ ರ್ರ. ಶಾ ಸಮುದ್ರದ ಮತ್ಸ್ಯ್ಯಗಳು ಆನಂಡನೆಂಬ ಮತ್ಸ್ಯವನ್ನು ರಾಜನನ್ನುಗಿ ಗಟ್‌ ಆಗ್ಕ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಗುಂಪು, ಹಿಮನಂತಪ್ರದೇಶದ ಒಂದು ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಒಟ್ಟು ಸಕ್ರಿ 4 ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲಿ ರಾಜನಿರುವಂತೆಯೇ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲೂ ನಿಸಾನುಗಳಪ್ಲೂ ಉಂಟು, ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ರಾಜನೆಂಬವನಿಬ್ಲ. ಅರಾಜಕತ್ತವು ಲ್ರ್ಮೀಗಿ ನಡೆಯತಕ್ಕದ್ದಬ್ಲ. ನನಗೂ ರಳಜನಃ ಬಕ್ಕು ಕಜ ಸ್ಟಾ ನದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಯೋ; ಗೃನಾದನನನ್ನು ತಿಳಿಯಿರಿ * ಎಂದುವು. ಅವು ಅಂತಹ ಹಕ್ಕಿಗಾಗಿ ಸುತ್ತ ನೋಡುತ್ತ ಒಂದು ಗೂಬೆಯನ್ನು ಟಾ | ಇದನ್ನು ನಾನು ಒಬ್ಳು ವೆ ಎಂದವು. ಆಗ ಚ ಹಕ್ಕಿ ಎಲ್ಲರ ಅಭಿಮತ ವನ್ಸೂ ಡೆಯುನ್ರದಕ್ಕಾಗಿ ಮೂರು ಬಾರಿ ತಿಳಿಸಿತು. ಅದು ತಿಳಿಸು ವಾಗ ಕ ಸಲ ತಿಳಿಸಿದುದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕೇಳ, ಮೂರನೆಯ ಬಾರಿ ತಿಳಿಸುವಾಗ ಒಂದು ಕಾಗೆ ಎದ್ದು, "" ತಾಳಬೇಕು. ರಾಜ್ಯಾಭಿನೇಕದ 0 ಚ್‌ ೩೪ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೇ ಇದಕ್ಕೆ ಇಂತಹ ಮುಖ! ಇನ್ನು ಕೋಪಗೊಂಡಾಗ ಹೇಗಾದೀಕೋ ! ಇದು ಕೋಪಗೊಂಡು ನೋಡಿದತ್ಕೆ ಕಾದ ಓದಡಿನಲ್ಲಿ ಚಿಲ್ಲಿದ ಎಳಿ ನಂತೆ ನಾವು ಅಲ್ಲಜೇ ಚದರಿಹೋದೇವು | ಇದನ್ನು ರಾಜ ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದು ನನಗೆ ರುಚಿಕುವುದಿಲ್ಲ'' ಎಂದು ಆ ಅರ್ಥನನ್ನು ಬೆಳಗಲು ಮೊದಲು ಗಾಸೆ ಹೇಳಿತು : “ ಚ್ಹುತಿಗಳೆಲ್ಲರಲ್ಲಿ ಈ ಕೌಶಿಕನನ್ನು /ಒಡೆಯನನ್ನುಗಿ ಮಾಡು ವರಿ, ಜ್ಹಾತಿಗಳು ಅನುಚ್ಚ್ಛೆ ಕೊಟ್ಟರೆ, ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳುವೆನು. ಅದಕ್ಕೆ ಅನುಷ್ಜೆ ಕೊಡುತ್ತ ಹೆಕ್ಕಿಗಳು ಎರಡನೆಯ ಗಾಹಖೆ ಹೇಳಿದುವು : 4 ಕೇವಲ ಅರ್ಥ ಧರ್ಮಗಳುಳ್ಳೆ ಮಾತಶನ್ನು ಹೇಳಯ್ಯ, ಅನುಜ್ಞೆ ಯುಂಟುಿ. ಚಿಕ್ಕನಾದರೂ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿರುವ, ಪ್ರಕಾಶಮಾನ ನಾಡ ಪಕ್ಷಿಗಳೂ ಉಂಟು. ? ಖೀಗೆ ಅನುಜ್ಞೆ ಹೊಂದಿ, ಅದು ಮೂರನೆಯ ಗಾಖೆ ಸೇಳಿತು : 4 ನಿಮಗೆ ಮಂಗಳವುಗಲಿ ಗಣಬೆಯ ಅಭಧಭಿಸೇಕವನು ನನಗೆ ರುಚಿಸುನುದಿಲ್ಲ. ಕೋಪನಿನ್ಟದವನ ಮುಖ ನೊ2ಂಡಿ೨? ಕೋಪ ಗೊಂಡಾಗ ಏನು ಮಾಡಿಯಾನು ! » ಏೀಗೆಂದ್ಕು "" ನನಗೆ ರುಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ರುಚಿಸುವುನಿಲ್ಲ? ಎಂದು ಕೂಗುಕ್ತ ಅದು ಗಗನದಲ್ಲಿ ಹಾರಿಹೋಯಿತು... ಗೂಬೆಯೂ ಮೇಲೆದ್ದು ಅದರ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ತು. ಅಂದಿನಿಂದ ಅವು ಒಂದ ಸಂದು ವೈರ ಕಟ್ಟಕೊಂಡವು, ಹೆಕ್ಕೆಗಳು ಸುನರ್ಣಸಂಸವನ್ನು ರಾಜನಾಗಿ. ನೂತಿತೊಂಡು ಹೋದವು. ೨ ಲೋಲ ಜಾತಕ (೨೭೪) ಒಂದೆ, ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ್ಕ ವಾರಣಾಸಿಯ ಸೆಟ್ಟಿಯ ಅಡುಗೆಯ ಮನೆ ಸಲ್ಲಿ ಅಡುಗೆಯನನು ಪುಣ್ಯ ಲೋಲ ಜಾತಕ (೨೭೪) (೮೦1೫17188೭ : ಡ೦0೫೦1೦€10೩15 0೪೦7 ೦೯8೧61೩) ೩೫% ಕ್ಪಾಗಿ ಒಂದು ಹೆಕ್ಟಿ ಯ ಗೂಡನ್ನು ನಿಬ್ಬಿಸಿದನ್ನು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬೋಧಿ ಸತ್ತ ನು ಸಾರಿವಾಳದ ಹೊಟ್ಟೆ ಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡಿಕೊಂಡನು. ಆಗ ಒಂದು ಅತಿ ಚು ೂ ಆ ಅಡುಗೆಯ ಮನೆಯ ಮೇಲೆ ಹೋಗುತ್ತ, ನಾನಾ ಪ್ರಕಾರವಾದ ಮಾನು ಮಾಂಸಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಹಸಿವು ಹುಟ್ಟಿ (€ ಇದನ್ನು ತಿನ್ನಲು ಹೇಗೆ ಅವಕಾಶ ಸಾಧ್ಯ ವಾದೀತು ? '' ಎಂದು ಚೆಂತಿಸುತ್ತ, ಬೋಧಿಸತ್ವ ನನ್ನು ಕಂಡು 6 ಇದನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿದರೆ ಸ ಸಾಧ್ಯ '' ಎಂದು ಸೂಕಲ್ಲಿ? ದಸ ಅದು ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗುವುಗ ಅದರ ಹಿಂದೆ ಹಂದೆ ಚ. ಓಿಕಿಃ ಆಗ ಬೋಧಿಸತ್ತನು (« ಕುಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಆಹಾರ ಬೇರ್ಕೆ ಸಿನ್ನ ಆಹಾರ ಬೇಕೆ. ನನ್ನನ್ನೇಕೆ ಜಂಬಾಲಿಸುವೆ ? '' ಎಂದರು. ಕಾಗೆಯು 64 ನಿನ್ನ ಕೆಲಸ. ನನಗೆ ರುಚಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನಣ ನಿನ್ನಂತೆಯೇ ಆಹಾರ ತೆಗೆದು ಕೊಳ್ಳುವನನಾಗಿ ನಿನ್ನ ಸೇನೆ 1 ” ಎಂದಿತ್ತು ಬೋಧಿ ಸತ್ತನು ಒಪ್ಪಿದನು. ಕಾಗೆ ಪಾರಿನಾಳಬೊಡನೆ. ಆಹಾರ ಭೂಮಿ`ಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಅಹಾರಕ್ಕೆ ತಿರುಗುವಂತೆ ನಟಿಸ್ಕಿ ಗೋಮಯ ರಾಶಿಯನ್ನು ಒಡೆದು. ಅದರೊಳಗಿನ ಪ್ರಾ ಜಿಗಳನ್ನು ಶಿಂದ್ಕು ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಲು ಬೋಧಿಸತ್ತನ ಬಳಿಸಾರಿ ನು ಎಷ್ಟು ಹೆತ್ತು ತಿರುಗಾಡುತ್ತೀಯೆ ! ಊಟದ ಅಳತೆಯೆ ತಿಳಿಯದಲ್ಲ ! ಬ್ಯಾ ಅತಿ ಸಂಜೆಗೆ ಮೊದಲೇ ಹೋಗೋಣ '' ಎಂದಿತು. ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಅದನ್ನು ಒಡಗೊಂಡು ತನ್ನ ವಾಸಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬಂದನು. ಅಡುಗೆಯವನು ಅದನ್ನು ಕಂಡ್ಕು "" ನನ್ನು ಷಾರಿವಾಳ ಸ್ನೇಹಿತನನ್ನು ಕರೆತಂದಿದೆ '' ಎಂದು ಗಗ ಜ್‌! ಬುಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. ಶಾಗೆ ನಾಲ್ಕೈದು ದಿನ ಹಾಗೆಯೆ ವಾಸಮಾಡಿತು. ಆಗ ಒಂದು ದಿನ ಸೆಟ್ಟ್ರಿಯು ಬಹಳ ಮಾನು ಮಾಂಸ ತೆರಿಸಿದನು, ಕಾಗೆ ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಲೋಭಕ್ಕೆ ನಶವಾಗಿ ಬೆಳಗಿನಿಂದ ನರಳುತ್ತ ಮಲ ಗಿತು. ಆ ದಿನ ಬೋಧಿಸತ್ತನು « ಬಾರಯ್ಯ, ಆಹಾರಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣ?” ಎಂದನು. ಕಾಗೆ "" ನೀನು ಹೋಗು, ನನಗೆ ಅಜೀರ್ಣವಾಗಿದೆ '' ಎನ್ನಲು ಬೋಧಿಸತ್ತನು "" ಅಯ್ಯಾ, ಕಾಗೆಗಳಿಗೆ ಅಜೀರ್ಣನೆಂಬುದಿಲ್ಲ. ದೀಪದ ಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ನಿನ್ಮು ಹೊಟೆ ತೈ ಯುಲ್ಲಿ ಕೊಂಚ ಮಾತ್ರೆ ಸುಷ್ಟ ಚತಿದುಡ ಒಳಗ ತರೀ ಕಂಡೆ ಜೀರ್ಣವುಗುವುದು. ನನ್ನ ನಾತಿನಂತೆ ನಡೆ. ವಿಣನು ನಾಸ್‌ ಕಂಡು ಹೀಗೆ ಮಾಡಬೇಡ ? ಎಂದನು. ಕಾಗೆಯು “ ಮೀಗೇಕೆ ಹೇಳುವಿಲ್ಯ ಸ್ಟಾನಿಿ? ನನಗೆ ಅಜೀರ್ಣವೇ? ಎನ್ನಲು 4 ೂಗಸಿದತ್ತಿ ತಾಗರೂಕನಾಗಿರು » ಎಂದು ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಿ ಬೋಧಿನತ್ತ ನು ಹೋದನು. ಅಡುಗೆಯನನು ಸನನನಾರೀಯ ನಿಸನುನಾಂಸಗಳನ್ನು ಅಣಿ ಮಾಡಿ ಮೈಯಿಂದ ಬಿನರು ತೆಗೆಯುತ್ತ, ಅಡುಗೆಯ ಮೆ ಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದನು. ಕಈನಗೆಯು ್ಶಮಾಂಸೆ ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕ ಇದು ಸರ ವಾಡ] ಹೋಗಿ, ರಸದ ಬಟ್ಟಲ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿತು. ಅಡುಗೆಯವನು 6 ಕಿಳೀ' ಎಂಬ ಸದ್ದನ್ನು ಕೇಳ್‌ ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿ, ಕಾಗೆಯನ್ನು ಕಂಡ್ಕು ಒಳಗೆ ಬಂದು ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಸಕಲ ಶರೀರವನ್ನ ತ್ತು ತಶೆ ಚಬ್ಬಿ ಮಾತ್ರ ಜು`ಸೈೈನ್ನ್ನು ನಿಲಿಸ್ಕಿ ಕ ಬೆರೆ ಜೀರಿಗೆ ವೆೊವಲಾದನನ್ನು ಅರೆದು ಮಜ್ಚಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಸಿ, “ ನೀನು ನನ್ಮು ಸೆಟ್ಟಿ ಜು ಮಿಾನುವಾಂಸ ವನ್ನು ಎಂಜಲುಮಾಡು 3) ? ಎಂದು ಅದತ ಮೈಸೆನ್ಸ ಬಳಿದು ಎಸೆದು ಹೆತ್ಕಿಯ ಗೂಡಿನವು ಬಿಸಳಿಸಿದನು. ಅನಕ್ಕ ಬಲವಾದ ನೋವಾ ಯಿತು. ಬೋಧಿಸತ್ತನ ನು ಪ ನಾ ಬಂದು, ಅದು ನರಳುವುದನ್ನು ಕುಡು ಅದನ್ನು ಶಿಣಕಿಸಲು ಈ ವೊದಲ ಗಾಸೆ ಹೇಳಿದವರು 4 ಮೋಡದ ಮೊನ್ಮ್ಮಿಗನಾದ ಈ ಜುಟ್ಟಿನ ಕೊಕ್ಕರೆ ಯಾರು? ಹೊರೆಗೆ ಬಾ, ಕೊಕ್ಕರೆ. ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನಾದ ಕಾಗೆ ಕ್ರೂರಿ. ೫ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಕಣಗೆ ಎರಡನೆಯ ಗಣಹಖೆಿ ಹೇಳಿತು: «4 ನಾನು ಜು`್ಚಿನ ಕೊಕ್ಕರೆಯಲ್ಲ ನಾನು ಅತಿ ಆಸೆಯ ಕಾಗೆ. ನಿನ್ನ ಮಾತಿನಂತೆ ನಡೆಯದೆ ನಾನು ಬೋಳಾದೆ. ನೋಡು, ? ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಮೂರನೆಯ ಗಾಖೆ ಹೆ.ಶಿದವರು: ಜತ “ ನಿನಗೆ ಸುನಃ ಹೀಗೆಯೇ ಆಗುಸುನು. ನಿನ್ನ ನಡೆತೆಯೇ ಅಂತಹದು, ಮನುಷ್ಯರು ತಿನ್ನುವುನನ್ನು ಹಕ್ಕಿಗಳು ತಿನ್ನಬುರದು. ಸ ಮೇಲೆ ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಬೋಧಿಸತ್ವನ ೨ ಬಗೆಂದು ಕಳ್ಳ ತಥ ಕಡೆ ಹೋಯಿತು. ಕಂಣಗೆ ಯೆ ಭಕತ ಇನ. ಚ ಎರ ಚಿದ ಜಿಕ ಕ ನರಳುತ್ತ ಅಪ್ಲ್ರಿಯೇ ಸತ್ತಿತು, ಸಂತ ಶ್ರ ಜಕಿದ್‌ ೫ ತ್ರ (3೦೮) ಹಂಸ. ವಾರಣುಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರನ್ಮದತ್ತನು. ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿರಲು ಬೋಧಿಸತ್ತ ನು ಹಿಮವಂತ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮರಕುಖಬಿಕನ ಹೆಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿ ಜಿಕ ಒಂದು ಸಿಂಪಹತಪ್ರು ಮಾಂತೆ ತಿನ್ನುವಾಗ. ಅದರೆ ಗಂಬಲಲ್ಲಿ ಮೂಳೆ ಸಿಕ್ಕಿತು ; ಗಂಟಲು ಊನಿತು; ಅಹಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳ ಲಾರ ದಾಯಿತು ; ತೀವ್ರವಾದ ವೇದನೆಯಾಯಿತು. ಆಗ ಆಹಾರ ಹುಡುಕು ತ್ತಿದ್ದ ೦ ಹಕ್ಕಿಯು ಅವನ್ನ ಕುಷ್ಮು ಕೆೊಬೆಸುಳ್ಲಿ ಕುತತು * ರಿನಸೆ ನಿನಸ್ಯ ದುಃಖ ) * ಎಂದ) ಪ್ರಶ್ನಿಸಿತು. ಅವು ಇದ್ದದನ್ನು ತಿಳಿಸಿತು 4 ಅಯ್ಯಾ ನಾನು ಈ ಮಳೆಯನ್ನು ತಶೆಗೆಯಬಲ್ಲೆ. ಆದರೆ, ಆ: ಗಣ್ಣ ರಿ) ಶ್‌ ೧. ಭಯುನಿಂದ ನಿನ್ನ್ನ. ಬಾಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಲಾರೆ. ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ತಿಂದೀಯೇ ” ಎಂದಿತು ಹಕ್ಕಿ. ಸಿಂಹವು. 4 ಹೆದರಬೈೆಡಯ್ಭ, ಸಸ್ಪತ್ತ) ಇಲ್ಲು ಸ್ರ ಇಸ ಖು ದಿ ಇರ ನಿನ್ನನ್ನು ತಿನ್ನುವುದಿಬ್ಬ ನನ್ನನ್ನು ಬದುಕಿಸು ಎನ್ನಲು, ಹಕ್ಕಿ ನು ಹಾಗೆಯೇ ಆಗಲೆುದು. ಅದನ್ನು ಮಗ್ಗುಲಾಗಿ ಮಲಗಿಸಿ, * ಇದು ಬಗ್ಗ ಮಾಡುವುದೆಂದು ಯಾರು ಬಪ್ಬರು ? ಖ್‌ ಎಂದು ಚಿಂತಿಷ್ಕಿ ಅಮು ಬಜುಯಿ ಮುಚ ಲಾರದಂತೆ ಅದರೆ ಮೇಲುಕೀಳಿನ ವಸಡುಗಳ ನಡುವೆ ದೊಣ್ಟೆ ಯನ್ನು. ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಜಾಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕು, ಮೂಕೆಯ ತುದಿಯನ್ನು ಕೊಕ್ಕಿ ನಿಂದ ಬಡಿಯಿತು. ಮಳೆ ನ ಬಗೆ ಸ ಬೀಳಿಸಿ ಸಿಂಹೆವ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರಬತುತ್ತ ದೊಣ್ಣೆಯನ್ನೂ ಸಸಸತಚ್ಟ ೬) ಹೊಡೆದು ಬೀಳಿಸಿ ಹೊರಟು ಕೊಂಬೆಯ ತುದಿಯ ಶುಳಿತಿತು. ಾ ೨೮ ಸಿಂದೆನ್ರ ರೋಗವಿಲ್ಲದುದಾಗಿ, ಒಂದು ದಿನಸ ಕಾಡುಕೋಣನನ್ನು ಕೊಂದು ಶಿನ್ನುತ್ತಿತು... ಮರಕುಟಿಕನ ಹೆಕ್ಕಿಯು ಅದನ್ನು ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡೋಣವೆಂದು ಅದರ ಮೇಲಿನ ಕೊಂಬೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತು ಅದರೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು : 4 ನನಗೆ ಶಕ್ತಿಯಿದ್ದಷ್ಟು ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾನು ನಿನಗೆ ಮಾಡಿದೆ. ನಮಸ್ಕಾರ, ಮೃಗರಾಜ, ಈಗ ನನಗೆ ಏನುದರೂ ದೊರಕುವುದೆ ? ? ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಸಿಂಹೆ ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು: 4 ರಕ್ತವನ್ನು ಊಡುನ ಸದಾ ಜೇಹಟೆಯಾಡುವ, ನನ್ನ ಹಲ್ಲಿನ ನಡುವೆ ಹೋಗಿ ನೀನು ಇನ್ನೂ ಸುಖವಾಗಿ ಬದುಕಿಸುಪುದು ಹೆಚ್ಚು ! ? ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಹಕ್ಕಿಯು ಉಳಿದೆ ಎರಡು ಗಾಹೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿತು : 4 ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಲ್ಲದವನು ಮಾಡಿದುದಕ್ಕೆ ಬವಲುಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಕೃತಜ್ಞಶೆಯಿಲ್ಲದವನನ್ನು ಸೇವಿಸುವುದು ನಿರರ್ಥಕ. ? “4 ಯಾವನಿಗೆ ಮಾಡಿದ ಕಾರ್ಯದಿಂದ ಮಿತ್ರಧರ್ಮ ಲಭಿಕುವು ದಿಲವೋ ಅಂತಹವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಅಸೂಯೆಯಿಲ್ಲದೆ ಕೊಪನವಿಲ್ಲದೆ ಮೆಲ್ಲಮೆಲ್ಲನೆ ಮೂಗವಾಗಬೇಕು. ? ಹೀಗೆಂದು ಹೇಳಿ, ಹೆಕ್ಕಿಯು ಹೋಯಿತು. ಚರ್ಮಶಾಬಕ ಜಾತಕ (ಎ೨೪) ಹಂದ್ಕೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದತ್ತನು. ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ್ಕ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ವ್ಯಾಸಾ ಗಳ ಮನೆಯನ್ನಿ ಹುಟ್ಟಿ ವ್ಯಾಪಾರಮಾಡು ತ್ತಿದ್ದನು. ಆಗ್ಕ ಚರ್ಮ ಹೊದೆದ ಪರಿಸ್ರಾ ಜಕನೊಬ್ಬನು ಭಿಕ್ಷೆಗಾಗಿ ವಾರ ಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಚಾರಮಾಡುತ್ತ, ಟಿಗರುಗಳು ಕಾಳಗವಾಡುವ ಸ್ಟಳಕ್ರೆ ಬಂದನು, ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಟಗರು ಹಿಂದು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಅದು ತನಗೆ ಮರ್ಯಾದೆ ತೋರಿಸುತ್ತಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿದನು. ಹಾಗೆ ೩೯ ತಿಳಿದ್ಕು ಹಿಂದಿರುಗಿ ಹೋಗದೆ. "" ಇಷ್ಟು ಜನರ ನಡುವೆ. ಈ ಟಿಗರು ಒಂದಕ್ರೇ ನನ್ನ ಗುಣ ಗೊತ್ತು '' ಎಂದು ಅದಕ್ಕೆ ಕೈಮುಗಿದು ನಿಂತು, ಆ ವ್ರ ನಾಲ್ಬು ಕಾಲಿನ ಪ್ರಾಣಿಯ ರೂಸ ಸುಂದರವಾಗಿದೆ. ಇದರೆ ನಡತೆ ಏವ್ರಿಯವಾಗಿದೆ. ಇದು ಒಳ್ಳೆಯ ಪ್ರಾಣಿ, ಜಾತಿ ಮಂತ್ರಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಬ್ರುಹ್ಮಣನನ್ನು ಪೂಜಿಸುವ ಈ ಶ್ರೇಷ್ಕ ವಾದ ಟಗರಿಗೆ ಯಶಸ್ಸು ಬರುಪುನು ೫ ಎಂದು ಮೊದಲನೆಯ ಗಾಸಖೆ ಹೇಳಿದನು, ಆಗ ಅಂಗಡಿಯನ್ಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಪುಡಿತ ವ್ಯಾಪಾರಿಯು ಆ ಸರಿ ವ್ರಾಜಕನನ್ನು ತಡೆಯಬೇಕೆಂದು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ಒಂದು ಕ್ಷಣತಾಲ ಕಂಡುದರಿಂದಲೇ ಚತುಷ್ಪಾದ ಗಳಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಸುಸನಿಡೆಜೇಡ ಜೊ:ರುಗಿ ಹೊದೆಯಸಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿ ಅದು ಹಿಂಡು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೊಗುತ್ತದೆ. ಬಅವಾಗಿ ಹೊಡೆಯು ತ್ತದೆ ? ಎಂದು ಎರಡನೆಯ ಗಾಖೆ ಹೇಳಿದನು. ಆ ಪಂಡಿತ ವ್ಯಾಶ:ರಿಯು ಹೀಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುವಾಗಶೇ ಟಗರು ವೇಗದಿಂದ ಬಂದು ಆ ಸನಿಮ್ಮಜತನ ತೊಡೆಗೆ ಹೊಡೆಯಿತು. ಅಲ್ಲಿಯೇ ನೋವನ್ನು ಉ:ಟುಮಾತಿ ಅವನನನ್ನು ಬೀಳಿಸಿತು. ಅವನು ನೋವಿನಿಂದ ನರಳುತ್ತ ಮಲಗಿದನು. ಗುರು ಆ ಕಾರಣವನ್ನು ಪ್ರಕಾಶಸಡಿಸಲು 4 ಮೂಳೆ ಮುರಿಯಿತು, ಭಿಕ್ಸ್ಟಸಾತ್ರೆ ಉರುಳಿತು, ಬುಹ್ಮಣನ ಕೈರ್ಯವೆಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ ಚೊರಾಯಿತು ; ಈಗ ತೋಳು ನೀಡಿ ಗೋಳಾಡು ನು. ಸಹಿದಿರಿ! ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಸಾಯುವನು ! » ಎಂದು ಮೂರನೆಯ ಗಾಖೆ ಹೇಳಿದನು. ಪರಿವ್ರಾ ಜಕನು ; 4 ಪೂಜಿಸಬಾರದವನನ್ನು ಪೂಜಿಸಿದರೆ, ಇಂದು ಮಬುದ್ಧಿಯಿಬ್ಣದೆ ನಾನು ಬಿಗರಿನಿಂದ ಹತನಾದ ಹಾಗೆ, ಹೀಗೆಯೇ ಕೇಡಾಗುನ್ರುದು ?» ಎಂದು ನಾಲ್ಕನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿ ನರಳುತ್ತ ಅಕ್ಲಿಯೇ ಸತ್ತನು. ೫೮೪ ೪೦ ಗ್ರ ತಾ ಗಾರ್ಕಿ, ಇ ದ್‌ೆ ಇಂಡಿ ನಯ | ಒಂದ್ಕೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರದ್ಮೆದತ್ತನು. ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗೆ ಬೋಧಿಸತ್ತನು.. ನವಿಲಿನ ಹೊಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಟ್ಟಿ, ಬೆಳೆಬೆಳೆಯುತ್ತ 7೨ ಸಿಇಭಾಗ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತಿರುಗಾಡುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ದಿಕ್ಚುತೋರಿಸುವ ಕಾಗೆ ಯೊಂದನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ನಾನೆಯಲ್ಲಿ ಬಾವೆರುರಾಸ್ಟ್ರಕ್ಸೆ ಬಂದರು. ಟ್ಮ್ಮ ೪ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲು ಬಾವರುರಾ ಸ್ಟದಲ್ಲ ಹಕ್ಕಿ ಯಿಂಬುಜೀ * ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆ ರಾಸ್ಟ್ರದನರು ನಾವೆಯ ಹ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಕಾಗೆಯನ್ನು ಹ್ರೌಹತ್ತು. * ಹರಕೆ ಸ ಬಣ್ಣ ವನ್ನೂ ಕತ್ಮಿನ ತುದಿಯ ಕೊಳ್ಳುಮುಖ ವನ್ನೂ ಮಣಿಯಗುಂದಡಿನಂತಹ ಸ] ನೋಡಿರಿ 1 ೫ ಎಂದು ಕಾಗೆಯನ್ನೇ ಪ್ರರಂಸಿಸುತ್ತ “ ಆರ್ಯರ, ಈ ಹಕ್ಕಿ ಹ ನಮಗೆ ಕೊಡಿರಿ. ಲ ನಮಗೆ ಇದು ಬೇಕಾಗಿದೆ. ನಿಮುಗೆ ನಿಮ್ಮ ರ ಜೃದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ದೊರಕು ವ್ರದು ” ಎಂದು ಆ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳಿಗೆ ತಕ ಅವರು “ ಹಾಗಾದಕ್ಕೆ, ಬೆಳೆ ಕೊಟು 1 " ಎಂದರು. “ ಒಂದು ಕಾರ್ಷಾಪಣಕ್ಕೆ ಕೊಡಿರಿ ? ಎಂದರು ಕೂಡವೊ ಾಲ್ಲೆವು? ಎಂದರು. ಕ್ರಮವಾಗಿ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿ “ ನೂರು ಹಣಕ್ಕೆ. ಕೊಡಿರಿ ? ಎನ್ನಲು “4 ಐದರಿಂದ ನಮಗೆ ಬಹು ಉಸಕಾರವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೂ ನಿಮ್ಮೊಡನೆ ಸ್ಪೇಹನಾಗಲಿ ಸ ಎಂದು ನೂರು ಕಾರ್ಷಾದಣಗಳನ್ನು ಕೊಂಡ್ಕು ಕಾಗೆಯನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಕಣಸ್ಟಿರು, ಅವರು. ಅದನ್ನು ಕೊಂಡು ಚಿನ್ನದ ಸಂಜರದಲ್ಲಿಟ್ಟು, ನಾನಾ ಪ್ರಕಾರವಾದ ಮಾನು ಮಾಂಸಗಳಿಂದಲೂ ಫಲಾಫಥ ಗ ಬ; ಆದನ್ನು ಉಪಚರಿಸಿದರು. ಬೇಕೆ ಹೆಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಕಾಣದಿದ್ದ ಕಡೆ ಚ (ಸಿ ಹತ್ತು ಅಸದರ್ಮಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಜು ಬಹುನಾದ. ಲಾಭ ತು, ಆ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು, ಇನ್ನೊ ೦ದು ಸಲ ಒಂದು ಮಯೂರ ರಾಜ ನನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಚಿಟಕೆ ಹೊಯ್ದರೆ ಕೇಕೆ ಹಾಕುವುದನ್ನೂ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ ದರೆ ಕುಣಿಯುವುದನ್ನೂ ಅದಕ್ಕೆ ಕಲಿಸಿ ಬಾವೆರುರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೈ ಲಗಿ ಬಂದರು. ಅದ್ಭು ಮಹಾಜನಗಳು ಕೂಡಿಸೇರಲ್ಕು ಕೇಸು ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸಿಂತ್ಕು ರೆಕ್ಕೆಗಳನ್ನು ಅಲುಗಿಸುತ್ತ ಮಧುರಸ್ತರವನ್ನು ಹೊರಡಿಸಿ ಕುಣಿಯಿತು. ಜನರು ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಸಂತೋಷಗೊಂಡು ಆರ್ಯರೆ, ಸೌಭಾಗ್ಯವಂತನೂ ಸುಶಿಕ್ರಿ ತನೂ ಆದ ಈ ಪಕ್ಷಿರಾಜನನ್ನು ನಮಗೆ ಕೊಡಿರಿ ” ಎಂದರು, ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು “ ನಾವು ನೊದಲು ಕಾಗೆ ತಂದೆವು, ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿರಿ. ಈಗ ಈ ಮಯೊೂರರಾಜನನ್ನು ತಂದಿರುವೆವು, ಇದನ್ನೂ ಬೇಡುವಿರಿ. ನಿಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಹೆಕ್ಕಿಯೆಂಬು ದನ್ನು ಕೊಂಡುಬರುವುದಕ್ಕೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ” ಎಂದರು. ಬಾವೆರುರಾಷ್ಟ್ರ ದವರು, “ ಆಗಲಿ, ಆರ್ಯರೈ, ನಿಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೇರೊಂದು ಸಿಕ್ಳುವುದು. ಇದನ್ನು ನಮಗೆ ಕೊಡಿರಿ *” ಎಂದು ಬೆಲೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿ ಸಿ ಸ.ವಿರಕ್ಕೈ ಅದನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡರು. ಆಗ ದನ್ನು ಸಪ್ತರತ್ತಗಳಿಂದ ಚಿತ್ರವಾಗಿ ಮಾಡಿದ ಸಂಜರದಲ್ಲಿಟ್ಟು, ನಿನಾನು. ಮಾಂಸಗಳಿಂದಲೂ ಫಲಾಫಲ ಗಳಿಂದಲೂ ಜೇನು ಅರಳು ಸಕ್ಕರೆಪಾನಕ ಮೊದಲಾದವುಗಳಿಂದಲೂ ಉಪ ಚರಿಸಿದರು. ಮಯಣರರಾಜನಿಗೆ ಅತಿಯಾದ ಲಾಭ ಯಶಸ್ಸು ದೊರಕಿತು. ಅದು ಬಂದ ಕಾಲದಿಂದ ಕಾಗೆಯ ಲಾಭ ಸತ್ಯ್ಯಾರಗಳು ಕಡಮೆ ಯಾದವು.. ಯಾರೂ ಅದನ್ನು ನೋಡಲು ಬಯಸಲಿಲ್ಲ. ಕಾಗೆಯು ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೂ ಉಣ್ಣುವುದಕ್ಕೂ ಏನೂ ಸಿಕ್ಕದೆ ಕಾಕಾ ಎಂದು ಕೂಗುತ್ತ ಹೋಗಿ ಶಿಫ್ರೈಯ ಮೇಲೆ ಇಳಿಯಿತು. “ ತುದಿಜು`ಟ್ಟಿನ್ನ, ಮಂಜುಲವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವ ನವಿಲನ್ನು ಕಾಣದುದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಗೆಯನ್ನು ಮಾಂಸಫಲಗಳಿಂದ ಪೂಜಿಸಿದರು. ಸ್ವರ ಸಂಪತ್ತಿಯಿಂದ ನವಿಲು ಬಾವೆರುಗೆ ಬಂದಾಗೆ ಕಾಗೆಗೆ ಲಾಭ ಸತ್ಯ್ಯಾರಗಳು ಕಡಮೆಯಾದವು. 4 ಧವಮ್ಮ್ಮಿರಾಜನೂ ಬೆಳೆಕುಉಂಟುಮಾಡುವವನೂ ಆದ ಬುದ್ಧನು ಹುಟ್ಟಿ ದವರೆಗೆ ಇತರ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಶ್ರಮಣ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಸ್ವರಸಂಪನ್ಮ್ನನಾದ ಬುದ್ಧನು ಧರ್ಮವನ್ನು ಉಹ ದೇಶಿಸಿದಾಗ ತೈರ್ಥಿಕರ ಲಾಭ ಸತ್ಕ್ಯಾರಗಳು ಕಡಮೆಯಾದವು. ? 0 ೪೨ ಸಂಧಿಭೇದವಕ ಜಾತಕ (೩೪೯) ಹಿಂದ. ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಕ್ಮ್‌ದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಸಶ್ತನು ಅವನ ಮಗನಾಗಿ, 'ತಕ್ಷತಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿದ್ಯೆಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಧರ್ನುದಿಂದ ರಾಜ್ಯ ಗು ಶ್ರದ ನು. (ಜೆ ೨ ತ್ತ 21 `ಛಿ (ಲ ' ಅ ಪ ಳ ಆಗ ಒಬ್ಬ ಗೋಪಾಲಕನು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಗೋಕುಲದ ಗೋಗಳನ್ನು ಕಾಯುತ್ತ, ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗ ಒಂದು ಗರ್ಭಿಣಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸದೆ ಬಟ್ಟುಬಂದನು. ಅದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಸಿಂಹಿಯೊಡನೆ ವಿಶಾ ಸಪುಂಟಾಯಿತು. ಅವು ಎರಡೂ ದೃಢವಾ ಹ ಹದಿಂದ ಒಬ್ಬಾಗಿ ತಿರುಗಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಪು. ಅನಂತರ, ಗೋವು ಕರುವನ್ನೂ ಸಿಹಿ ಸಿಂಹದ ಮರಿಯನ್ನೂ ಪ್ರಸವಿಸಿದವು. ಆ ಎರಡು ಮರಿಗಳೂ ತಮ್ಮ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಬಂದ ಮೈತ್ರಿ ಯಿಂದ ದೃಢಮಿತ್ರರಾಗಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಶಿರುಗಾಡುತ್ತಿದ್ದವು, . ಆಗ ಒಬ್ಬ ವನನಚರನು ಅವುಗಳ ನಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಕಂಡ್ಕು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ವಸ್ತು ಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು ವಾರಣಾಸಿಗೆ ಹೋಗಿ, ರಾಜನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿನು. ರಾಜನು “ದತ್ತ ಅಯ್ಯಾ, ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಆಶ ರರ್ಯವನ್ನು ಕಂಡೆಯಾ 9? ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು, " ದೇವ, ಬೇರೇನೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಸಿಂಹವೂ ಗೂಳಿಯೂ ಒಂದನ್ನೊಂದು ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ಕಂಡ್ಗು ಒಂದಾಗಿ. ತಿರುಗು ವುದನ್ನು ಕಂಡೆ ? ಎಂದನು. ಆಗ ರಾಜನು “ ಅಲ್ಲಿ ಮೂರನೆಯದು ಯಾವುದಾದರೂ ಬಂದಾಗ ತೊಂದರೆಯಾಗುವುದು. ಅಲ್ಲಿ ಮೂರ ನೆಯದನ್ನು ಕಂಡಾಗ ನನಗೆ ತಿಳಿಸು” ಎಂದನು. ನನಚರನು ಒಪ್ಪಿ ಹೋದನು. ವನಚರನು ವಾರಣಾಸಿಗೆ ಹೋಗಲು ಒಂದು ಸೃಗಾಲವು ಸಿಂಹ ಗೂಳಿಗಳ ಸೇವೆಗೆ ಠಿಂತಿತು,. ವನಚರನು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಅದನ್ನು ಕಂಡು, “ ಮೂರನೆಯದು ಉಂಟಾದುದನ್ನು ರಾಜನಿಗೆ ತಿಳಿಸುವೆನು ? ಎಂದು ನಗರಕ್ಕೆ ಹೋದನು. ಸಂಧಿಭೇದ ಜಾತಕ (೩೪೯ ತ್ತೆ 4 (1001169) : 0: ಗಿ. ?€%81೩:017, 3.4, ೫,0. 11.7. (10717188! : 211೭6101, ಡ1(1010ಕ10815ೇ1೪106 10 1118೧0, 17018 ಛಿ ಇತ್ತ ಸ್ಪಗಾಲವು “ಸಿಂಹದ ಮಾಂಸ ಗೂಳಿಯ ಮಾಂಸಗಳನ್ನು ರೆ ನಾನು ಹಿಂದೆ ತಿನ್ನುದಿರುವುದು ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಇವುಗಳ ಟ್ರಿನ್ನು ಒದೆದು ಇವುಗಳ ಮಾಂಸವನ್ನು ಕಿನ್ನುವೆನು ” ಎಂದು ನಿನ್ನನ್ನು ಕುರಿತು ಹೀಗೆ ಹೇಳುವುದು ” ಎಂದು. ಎರಡನ್ನೂ ಸ ಕಃ ಉ್ಚ್ರ್ರಿ ೯೭೨ ( ಎ ೧ ೧0 ಳೆ ದು ಒಂದನ್ನೊಂದರಿಂದ ಒಡೆದು, ಬೇಗ ಜಗಳ ತಂದಿಟ್ಟು, ಅವು ಸಾಯುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ವನಚರನು ವಾರಣಾಸಿಗೆ ಹೋಗಿ " ಅವುಗಳ ನಷುನೆ ಮೂರನೆ ಯದು ಬಂತೈ್ಕು ದೇವ * ಎಂದು ರಾಜನಿಗೆಂದನು.. * ಯಾರದು ? ? “ ಸ್ಫಗಾಲ, ದೇನ, ” ರಾಜನು “ ಅದು ಅವೆರಡನ್ನೂ ಮುರಿದು ಸಾಯಿ ಸುವುದು. ಆವು ಸಾಯುವ ವೇಳೆಗೆ ನಾವು ಸೇರಬಹುದು ” ಎಂದು ಹೇಳಿ, ರಥವನ್ನು ಏರಿ, ವನಚರನು ಶೋರಿಸಿದ ಮಾರ್ಗದಿಂದ ಹೋಗ್ಕಿ ಅವು ಒಂದರೊಡನೊಂದು ಕಲಹನಾಡಿ ಸಾಯುವ ವೇಳೆಗೆ ಸೇರಿದನು. ಸೃಗಾಲವು ತೃಪ್ತಿ ಹರ್ಷಗಳಿಂದ ಒಂದು ಸಲ ಸಿಂಹದ ಮಾಂಸವನ್ನೂ ಒಂದು ಸಲ ಗೂಳಿಯ ಮಾಂಸವನ್ನೂ ತಿನ್ನುತ್ತಿತ್ತು. ಅವು ಎರಡೂ ಸತ್ತುದನ್ನು ಕಂಡು ರಾಜನು ರಥದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಕೊಂಡೇ ಸಾರಥಿಯೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಈ ಗಾಹೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದನು, ೀಗಳಾಗಲಿ ತಿನ್ನುವ ವಸ್ತುಗಳಾಗಲಿ ಈ ಎರಣಕ್ಕೂ ಬೇಧಿಸಿದ 4 ಸಾ”ಥಿ, ಸ್ತ್ರಿ ಸಮಾನವಾಗಿರಲ್ಲಿಐ... ಆದರೂ ಇಪುಗಳ ಒಕ್ಕಟ್ಬಿನ ಸೃಗಾಲ ಹೇಗೆ ಬಿಂತಿಸಿತ್ಕು, ನೋಡು. « ಚಾಡಿಯನ್ನು ಹರಿಶವಾದ ಕತ್ತಿಯಂತೆ ಮಾಂಸದಲ್ಲಿ ಸು ತಿರುಗಿಸಿ ಈ ಅಧನಂಮೃಗವು ಗೊಳಿ ಸಿಂಹಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಿದೆ. 4 ಇಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುವವುಗಳನ್ನು ನೋಡು, ಸಾರಥಿ. ಒಕ್ಕಟ್ಟು ಒಡೆಯುವ ಚಾಡಿಕೋರರ ಮಾತನ್ನು ಗಮನಿಸಿದನರೂ ಹೀಗೆಯೇ ಮುಲಗುವರು. 4 ಸಾರಥಿ, ಒಕ್ಳೆಟ್ಟು ಒದೆಯುವವಗೆ ಮಾತನ್ನು ಗಮನಿಸದವರು ಸ್ಪರ್ಗಕ್ಕೆ ಹೋದವರಂಶೈ, ಸುಖ ಪಡೆಯುವರು, ? ಲ್ಸ [ಕ ೪೪ ರಾಜನು ಈ ಗಾಹೆಗಳಸನ್ನು ಹೇಳಿ, ಸಿಂಹದ ಕೇಸರ ಚರ್ಮ ಉಗುರು ದಾಡೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡು ನಗರಕ್ಕೆ ಹೋದನು,| ಕುಕ್ಚುಟಿ ಜಾತಕ (೩೮೩) ಹಿಂದೆ, ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕೋಳಿಯ ಹೊಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಟ್ಟಿ, ಅನೇಕ ನೂರು ಕೋಳಿಗಳ ಪರಿವಾರದೊಡನೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಬೆಕ್ಳೂ ವಾಸಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಬೋಧಿಸತ್ತನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದ ಕೋಳಿಗಳನ್ನು ಉಪಾಯದಿಂದ ವಂಚಿಸಿ ತಿಂದಿತು. ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಅದರ ಹಡಿತಕ್ರೆ ಸಿಕ್ಕು ಕ್ಕಿರಲಿಲ್ಲ. « ಈ ಕೋಳಿಗೆ ಬಹು ಚಾತುರ್ಯವನವಿದೆ. ನನ್ನ್ನ ಚಾತುರ್ಯವನ್ನೂ ಉಪಾಯ ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನೂ ಇದು ತಿಳಿಯದು. ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯಾಗುವೆ ನೆಂದು ಇದನ್ನು ಪುಸಲಾಯಿಸಿ ನನಗೆ ವಶವಾಗುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಿಂದು ಬಿಡುವೆನು ” ಎಂದು ಆ ಬಿಕ್ಳು ಕೋಳಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಮರದ ಬುಡಕ್ರೆ ಹೋಗಿ, ಮೊದಲು ಅದರ ಬಣ್ಣವನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತ ಮಾತನಾಡಿ ಅದನ್ನು ಬೇಡುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು : ಒಳ್ಳಯ್ಕ ಚಿತ್ರವಾದ ರೆಕ್ಕೆಗಳಿಂದ ಮುಚ್ಚಿದವನೆ ಉದ್ದವಾದ ಜುಟ್ಟಿನ ಹಕ್ಕಿಯ ಮರದ ಕೊಂಬೆಯಿಂದ *ೆಳಗೆ ಇಳಿ. ಬೆಲೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲದೆಯೆ ನಾನು ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯಾಗುನೆನು. ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ, “ ಇದು ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಜ್ಞಾತಿ ಗಳನ್ನೂ ತಿಂದಿತು. ಈಗ ನನ್ನನ್ನೂ ಪುಸಲಾಯಿಸಿ ತಿನ್ನಬಯಸುವುದು. ಇದನ್ನು ತೊಲಗಿಸುವೆನು? ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿ, ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : “ ಫಿನಗೆ ನಾಲ್ಕು ಕಾಲು, ಕಲ್ಯಾಣಿ. ನನಗೆ ಎರಡು ಕಾಲ್ಕು ಮನೋರಮೆ. ಮೃಗಪಕ್ರ್ಷಿಗಳು ಕೂಡುವುದು ತಕ್ಕುದಲ್ಲ. ಜೇರೆ ಗಂಡನನ್ನು ಹುಡುಕು. ?” ಕುಕ್ತುಟಿ ಜಾತಕ (ಎ೮೩) (('೧]11101! : ಗಿ[೦1100100((&! 71/೪೦) 0 11014) ೪% ಆಗ ಅದು " ಇದು ಅತಿ ಚತುರ... ಏನಾದರೂ ಉಪಾಯದಿಂದ ಇದನ್ನು ವಂಚಿಸಿ ತಿನ್ನುವೆನು » ಎಂದು ಚೆಂತಿಸ್ಕಿ ಮೂರನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು : “4 ನಾನು ಕುಮಾರಿ, ಮಧುರವಾಗಿ ಸ್ರಿಯನಾಗಿ ಮಾತನಾಡು ವೆನು ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿ ಸಡೆಯಲು ಅರ್ಹಳಾದವಳು. ನಾನು ಬೇಡವಾದರೆ, ದಾಸಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊ, ಆಗ ಬೋಧಿಸತ್ವನು " ಇದನ್ನು ಹೆಂಗಿಸಿ ಓಡಿಸಬೇಕಾದೀತು ' ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿ, ನಾಲ್ಕನೆಯ ಗಾಖೆ ಹೇಳಿದನು : « ಹಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ತಿಂಡನಳೆ ! ರಕ್ತ ಕುಡಿದನಳೆ ! ಕೋಳಿಮುರಿ ಗಳನ್ನು ಕದ್ದವಳ ! ತಕ್ಕುದಾದ ಬಯಕೆಯಿಂದ ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಗಂಡನನ್ನಾಗಿ ಬಯಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ? ಹೀಗೆ ಅದನ್ನು ಓಡಿಸಲು, ಅದು ಹೋಯಿತು. ಪುನಃ ಆದರ ಕಡೆ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ಕೂಡ ನೋಡಲಾಗದೆ ಹೋಯಿತು. ವರ್ತಕ ಜಾತಕ (೩೯೪) ಒಂದ್ಕೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮೆದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ್ಕ ಬೋಧಿಸತ್ವನು. ವರ್ತಕನಕ್ರಿಯ, ಹೊಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಮುಟ್ಟ, ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒರಟು ಹುಲ್ಲು ಬೀಜಗಳನ್ನು ತ ಸಡೆದು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಆಗ್ಕ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹ! ಅತ್ಯಾಶೆಯ ಕಾಗೆಯು ಆನೆಯ ಹೆಣ ಮುಂತಾದುವನ್ನು ತಿಂದು. ತೃಪ್ತಿ ಸಲಾಗದೆ. 4 ಇದಕ್ಕಿಂತ ಬಹು ಮೇಲಾದು ದನ್ನು ಪಡೆಯುವೆ ಸು ಕಾಡನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಫಲಾಫಲಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುನ ಬೋಧಿಸ ಸತ್ವನನ್ನು ಕಂಡ್ಕು "ಈ ನರ್ತಕದೆ ಶರೀರ ಅತಿ ದಪ್ಪ ನಾಗಿದೆ, ಮಧುರವಾದ ಆಹಾರನನ್ನು ತಿನ್ನುವಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ಇದರ ಆಹಾರವೇನೆಂದು ಕೇಳ, ಅದನ್ನು ನಾನೂ ಶಿಂದು ದಸಪ್ಪನಾಗುವೆನು? ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿ ಬೋಧಿಸ ತ್ವನ ಮೇಲಿನ ಕೊಂಬೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿತು. ಡಿ ಸ ಸ್ಯ ಸ ಟಕ ಇ ಕಾ? ಬೋಧಿಸತ್ತನ್ನು ಅದು ಕೇಳದಿದ್ದರೂ, ಅದಶೂಡನೆ ಉಸಚಾರದೆ ಜ್‌ (ಛು ಆ ಸಕೈ ವ್ರ ವೊದಲ ಗಾಳೆ ಹೇಳಿದನು; ಈ ಮಾನ್ಯ ಸೊಗಸಾದ ಊಳುಗನು ಇ ಸುಪ್ಪಗಳನೂ ತಿನೆಕ್ಸತಿ ಯೆ. ಆದರೂ ಹೀಗೇಕೆ * ಕು ಜು ಹತ ಆ) ಬ್ರ ಬ ಆದರ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಕಾಗೆ ಮೂರು ಗಾಹೆ ೪ « ಶತ್ರು ಗಳ ನಡುವೆ ವಾಸಿಸುತ್ತ, ಅವರೆ ಲನ್ನಪನ್ನು ಹುಡು ಕುಸ್ತಿ . ಎದೆ ತಲ್ಲಣಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಾಗೆಗೆ ದೃಢತೆ ಖ) 4 ಬ್ರ ಜೆ 4 ಸಾಪಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ” ವಕ್ರ ನಣಗಿ ನದೆನೆ ತಾಗೆಗಿಳಿಗೆ ಸದಾ ಲಣವೆ, ಸಿಕವ ಹಿಂಡ ಸಾಲ ತೆ ಅಸರಿಂದ ಬದವಾಗಿದೇ ನೈ ರ್ತಕ. ತೆ « ಓರಬಾಗಿ ಹಸಿಯಲ್ಲವ ಹುಲ್ಲು ಬೀಜಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತೀಯೆ. ಆದರೂ ಅದು ಹೇಗೆ ನೀನು. 'ನಪ್ಪತಾಗಿದ್ದೀಯೆ, ವರ್ಶಕ 17? ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ, ಬೋಧಿಸತ್ತನು ದನ್ಪನಾಗಿರುವದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವನ್ನು ಳಿಸುತ್ತ ಎರಡು ಗಾಹೆ ಹೇದು: 2 6೬ 4 ಅಲ್ಪ ಇಚ್ಛಿ ಯಿಂದ, ಅಲ್ಪ ಚಿಂತೆಯಿಂದ, ದೂರನೋಗೆ ದಿರುನಿಸಯಿಂದ, ಸಿಕ್ಕಿದುದನ್ನು (ತೃಪ್ತಿಯಿಂದ) ತಿನ್ನುವದರಿಂದ ನಾನು ದಪ್ಪ ನಾಗಿದ್ದೆ ನೈ, ಕಾಗೆ. “ ಅಲ್ಪ ಇಜ್ಬ್ಛಿಯಿದ ದ್ಪ್ದು ಅಲ್ರಚಿಂರೆಯಿದ ದ್ದು ಅಳತೆಯನ್ನು ತಿಳಿದವನು ಸಟ 0 ೫ ಅದು ಸುಲಭವಾಗಿ ಹದಡೆಯು ವಂತಹದು, ? ಒಂದ, ವಾರಣ: ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಒಂದು ನದೀತೀರದಲ್ಲಿ ಆ ನವೀಶೀರದಲ್ಲಿ ಮಾಯಾವಿಯೆಂಬ ಸ್ಪಗಾಲನು ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯೊಡನೆ ಒಂದು ಕಡಿ ವಾಸವಾಗಿತ್ತು. ] ಸು ಆ ಶಯನ, ಕ ೫ ಚ ಕ ನ ಇ ಚಿ ಕ ಕ ಸ ( ಆ ತ ಆ ಯೂ ಎ ಬೆಷ್ಟ ಕದ ಸಜಾ ತಿತ್ಸ ` ಸಸಯ ಗು ಇಷ್ಟ ಬಜ ಇ ಚಾ ಸತ ಯ ಇಷು ಹಾ ಜ್ಞ ಸ ಸ ಕ್‌ ಗೆ ಷ್‌ ಜ್‌ ದರ್ಭಪ್ರಷ ಜಾತಕ (೪೦೦) ((೧/77100( : ಗಿ11// ೧1೦೭1081 51/೪೮) ೧! 1701೩) ಲ ಒಂದು ದಿನ ಆ ಸೃಗಾಲಿಯು | ಸ್ಹಾಮಿ, ನನಗೆ ಬಯಕೆಯುಂಬಟಾ ಗಿದೆ... ಹೊಸ ಕೆಂಪುವಿಶಾನಿನ ಮಾಂಸವನ್ನು ತಿನ್ನಲು ನನಗೆ. ಆಸೆ? ಎಂದು ಸೃಗಾಲಕ್ಕೆ ಹೇಳಿತು. ಸೃಗಾಲವು ನೀನೇನೂ ಚಿಂತಿಸಬೇಡ. ನಾನು ತರುತ್ತೇನೆ ” ಎಂದು ನದೀತೀರದಸ್ಲಿ ಚರಿಸುತ್ತ, ಕಾಲಿಗೆ ಬಳ್ಳಿ ಗಳನ್ನು ಬಿಗಿದುಕೊಂಡು ತೀರದಲ್ಲಿಯೇ ಹೋಯಿತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರಚಾರಿ, ಅನುತೀರಚಾರಿ ಎಂಬ ಎರಡು ಉದ್ರಗಳು ಮಿಸಾನು ಹುಡುಕುತ್ತ ತೀರದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದುವು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರಜಾರಿಯು ಒಂದು ದೊಡ್ಮ ಕಂಪುಮಾನನ್ನು ಕಂಡ್ಕು ವೇಗವಾಗಿ ನೀರೊಳಕ್ಕೆ ಹೊಕ್ಕು, ಅದರ ಬಾಲವನ್ನು ಹಿಡಿಯಿತ್ತು. ಆದರೆ ಬಲ ರಾಲಿಯಾದ. ಮಾನು ಅದನ್ನೇ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಯಿತು. ಅದು « ದ್ರ ದೊಡ್ಡ ವಾನು ನಮಗಿಬ್ಬರಿಗೂ ಸಾಕಾಗುವುದು. ನನ್ನ ಸಹಾ ಯಕ್ಸ್‌ ಬಾ ಎಂದು ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ಕೂಗುತ್ತ “ ಭದ್ರ, ಅನುತೀರಚಾರಿ! ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಓಡಿ ಬಾ! ನಾನು ಹಿಡಿದ ಮಾನು ದೊಡ್ಡದು, ನನ್ನನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಎಳೆಯುತ್ತಿದೆ ? ಎಂದು ಮೊದಲನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಆನುತೀರಚಾರಿಯು 4 ನದ್ರ, ಗಂಛಭೀರಚಾರಿ! ಬಲವಾಗಿ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿದಿ. ಗರುಡನು ಹಾವನ್ನು ಹೇಗೋ ಹಾಗೆ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತು ವೆನು. ? ಎಂದು ಎರಡನೆಯ ಗುಹೆ ಹೇಳಿತು. ಆಗ ಅವು ಎರಡೂ ಒಂದಾಗಿ, ಆ ಕೆಂಪುಮಾನನ್ನು ನೆಏದ ಮೇಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು * ನೀನು ಬೆಂಚು ನೀನು ಹಂಚು ” ಎಂದು ಜಗಳ ವಾಡುತ್ತ, ಹಂಚಲಾರದೆ ಕೆಳಗಿಟ್ಟು ಕುಳಿತವು, ಆ ವೇಳೆಗೆ ಸ್ಪಗಾಲನ್ರ ಅಭಿಗೆ ಬಂತು. ಆ ಉದೃಗಳು ಅದನ್ನು ಕಂಡು ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಚ ಅಯ್ಯಾ ದರ್ಭಪುಷ್ಪೆ ! :ನಾವು ಒಬ್ಬಾಗಿ ಈ ಮಿಸಾನು ಹಡಿದೆವು. ಅದನ್ನು ಹೆಂಚಲಾರದೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಿವಾದ ಹುಟ್ಟಿತು. ನೀನು ಸಮವಣಗಿ ಹೆಂಚಿಕೊಡು ? ಎಂದು ಕಳ್ಳಿ ಲ) 4 ಕೇಳು, ದರ್ಭಸಪುಷ್ಟ! ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಿನಾದ ಹುಟ್ಟಿತು. ನಮ್ಮ ಕಲಹವನ್ನು ಶಮನಮಾಡು. ನಮ್ಮ ನಿವಾಡ ಶಾಂತವಾಗಲಿ ? ಎಂದು ಮೂರನೆಯ ಗಾಹೆಯನ್ನು ಹೇಳಿದನು, ಅವುಗಳ ಮಾತು ಕೇಳ್ತಿ ಸ್ಪಗಾಲವು ತನ್ನ ಬಲನನ್ನು ಬೆಳಗುತ್ತ « ನಾನು ಹಿಂದೆ ಧರ್ಮದಿಂದ ಅಸೇಕ ನ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ತೀರಿಸಿ ದ್ದೇನೆ. ನಿಮ್ಮ ಕಲಹವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವೆನಯ್ಯ. ನಿಮ್ಮ ನಿವಾದ ನಿಲ್ಲಲಿ? ಎಂದು ಈ ಗಾಹೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತ ದಂಚೆ, « ಅನುತೀರಚಾರಿಗೆ ಬಾಲ್ಕ ಗಂಭೀರಚಾರಿಗೆ ತಲೆ, ಮಧ್ಯದ ಖಂಡವು ಧರ್ಮಸ್ಥನಿಗೆ ಎಂದು ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು. ಬಗೆ ಆ ಮಾನನ್ನು ಹಂಚ, “ ನೀವು ಜಗಳವಾಡದಿ ಬಾಲನನ್ನೂ ತಲೆಯನ್ನೂ ನಿಸ್ಪಿರಿ ? ಎನ್ನುತ್ತ, ಮಧ್ಯದ ಖಂಡವನ್ನು ಬಾಯಲ್ಲಿ ಕಚ್ಚಿ ಕೂಂಡು, ಅವು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಓಡಿ ಸೆೋೀಯಿತು ಅವು ಸಾನಿರವನ್ನು ಸೋತಂತೆ ಕೆಟ್ಟಿಮುಖ ಮಾಡಿ ಕುಳಿತು, ಆ ಜಗಳವಿಬ್ಬದಿದ್ದಿದ್ದರೆ ನಮಗೆ ಬಹುಕಾಲ ಊಬಜಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು ತಲೆ ಬಾಲಗಳಿಲ್ಲದ ಕೆಂಪುಮಾನನ್ನು ಸ್ಪಗಾಲ ಜೊಂಡಿತು '' ಎಂದು ಆರನೆಯ ಗಾಹೆಯನ್ನು ಹೇಳಿದುನ್ತು. ಸಗಾಲವು " ಈ ದಿನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಕೆಂಪುಮಾನು ತಿನ್ನಿಸುವೆನು ? ಎಂದು ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಅದರ ಬಳಿ ಹೋಯಿತು. ಸೃಗಾಲಿಯು ಆದು ಬರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಸಂತೋಷಪಟ್ಟು, 4 ರಾಜ್ಯ ಸಿಕ್ಸಿದ ಕ್ಲಶ್ರಿಯರಾಜನು ಆನಂದಹಡುನಂತೆೆ ಪತಿಯ ತುಂಬಿದ ಬಾಯನ್ನು ಕಂಡು ನಾನು ಆನಂದಪಡುವೆನು ? ಎಂದು ಈ ಗಾಹೆಯನ್ನು ಹೇಳಿ, 4 ನೆಲದಲ್ಲಿ ನಿಂತವನು ನೀರಿನ ಮಿನನ್ನು ಹೇಗೆ ಹಿಡಿದೆ ? ನಿನಗೆ ಇದು ಹೇಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು--ವಿವರಿಸಯ್ಯ ತ ಎಂದು ಪಡೆದ ಉಪಾಯವನ್ನು ಕೇಳಿ ಈ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು. ೪೯ ಸೃಗಾಲವು ತಾನು ಅದನ್ನು ಸಡೆದ ಉಪಾಯನನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತ 4 ನಿನುದದಿಂದ ನುಶವಾುಗುನರು ; ನಿವಾದದಿಂನ ಹಃ ಹ ನಿನಾದದಿಂದ ಉನ್ರಗಳು ಇದನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡನು ಮಾಯಾವಿ ಔೆಂಸು ಮಾನು ತಿನ್ನು [8 ಎಂದು ಇನ್ನೊಂದು ಗಾಸೆ ಹೇಳಿತು. ದೀವಿ ಜಾತಕ (೪೨೬) ಒಂದೆ, ಬೋಧಿಸತ್ತನು.. ಮಗಧರಾಸ್ಟ್ರದ ಒಂದಾನೊಂದು ಗ್ರಾಮದ ಮಹಾಭೋಗಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ, ನಯಸ್ಸು ಬಂದಧನೇಲೆ ಕಾನುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ರನ ಜ್ಯವನ್ಮು ಪರಿನ್ರಜಿಸ್ಕಿ ಧ್ಯಾನ ಅಭಿ ಜ್ಞಾನಗಳನ್ನು ಪಡೆದ್ಕು. ಬಹುಕಾಲ 'ಓಮವಂತದಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡಿ ಉಪ್ಪು ಹುಳಿಗಳಿಗಾಗಿ ರಾಜಗೃಹೆವನ್ನು ಸೇರಿ, ಗಿರಿವ್ರ ಜದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಡೆಸ ಣಿ ರ್ಣಶಾಲೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ದಾಸ ಸಮಾಡಿದನು. ಆಗ್ಗ ಆಡುಕಾಯುವವರು ಆಡುಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಓಡಾಡಲೆಂದು ರಿ ವ್ರಜದಲ್ಲಿ ಹೊಗಿಸಿ ಶಾವು ಆಟವಾಡುತ್ಮಿದ್ದರು. ಅವರು ಒಂದು ದಿವಸ ಸಂಜೆ ಆಡುಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು ಹೊಗುವಾಗ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣುಡು ದೂರೆ ಓಡುಡುತ್ತ ಆಡುಗಳು ಹೋಗುನುದತ್ತು ಕಾಣಟೆ ಹಿಂದುಳಿಯಿತು. ಅದು ಆಮೇಲೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಒಂದು ಕಿರುಬವು ಕಂಡು " ಇದನ್ನು ತಿನ್ನ್ನ ನಿನ್ನು ನದು ಗಿರಿನ್ರ ಜದ ಬಾಗಿಲಿನವಿ ಫಿಂತಿತ್ತು. ಆಡು ಕೂಡ *ದನ್ನು ನೋಡಿ “ ಇಂದು ನಾನು ಬದುಕುವಂತಿಬ್ಲ. ಏನಾದರೂ ಉಪಾಯದಿಂದ ಇದರೊಡನೆ ಮಧುರವಾಗಿ ಉಪಚು:ರವಾಡ್ಕಿ, ಇದರ ಪೈದಯನನ್ನು ಗ ಖಾ ಸ ಊ ಸ ನು ೫. ಎಂದು ಚಬೌೆಂತಿಪಿ, ಆ ಜ್ಷೇಮವಾಗಿರುವೆಯ, ಮಾವ? ಸುಖವಾಗಿರುವೆಯ?2 ಅಮ್ಮ ನಿನ್ನ ಸುಖ ಕೇಳಿದಳು. ನಾನು ಕೂಡ ನಿನ್ನ ಸುಖ ಬಯಸುತ್ತೇನೆ.? ೫೦ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಸಿರುಬವು " ಈ ಧೂರ್ತೆ ನನ್ನನ್ನು ಮಾವನೆಂದು ಕರೆದು ಹ್‌ ನನ್ನ ಒರಟುತನ ಇದಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿ ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು: 4 ಆಡಿನ ಮರಿ ! ನೀನು ನನ್ನ ಬಾಲ ತುಳಿದು ನೋಯಿಸಿದೆ ಈಗ ಮಾವನೆಂದು ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವೆನೆಂದು ತಿಳಿದೆ ಯೇನು ! » ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ “ ಹಾಗೆ ಹೇಳಬೇಡ್ಕ ಮಾನ ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಆಡು ಮೂರನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು : “ ನೀನು ಪೂರ್ವದ ಕಡೆ ಮುಖಮಾಡಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ನಾನು ನಿನ್ನ ಎದುರಿಗೆ ಬಂದೆ. ನಿನ್ನ ಬಾಲ ಹಿಂದುಗಡೆ ಇದೆ. ನಾನು ಹೇಗೆ ತುಳಿದೆ ೫» ಆಗ ಅದು ಅದನ್ನು ಕುರಿತು “ ಏನೆಂದ್ಕೆ ಆಡಿನಮರಿ ? ನನ್ನ ಬಾಲವು ಇಲ್ಲದ ಸ್ಪಳವಿಲ್ಲ? ಎಂದು ಹೇಳಿ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು ; ಆ ಸಮುದ್ರಗಳೂ ಪರ್ನತಗಳೊೂ ಕೂಡಿದ ನಾಲ್ಕು ದ್ವೀಪಗಳ ವಕೆಗೂ ನನ್ನ ಜಬಾಲನಿದೆ. ನೀನು ಹೇಗೆ ಅದನ್ನು ತುಳಿಯದೆ ಬಿಟ್ಟೀಯ [8 ಆಡಿನಮರಿ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ " ಈ ಪಾಪಿ ಮಧುರವಾದ ಮಾತಿಗೆ ಬಗ್ಗು ವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿತ ಸಾಜ ವರು». ಎಂಡು ಐದನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು : 4 ದುಸ್ಬನ ಬಾಲ ದೀರ್ಫ್ಥವಾದುದೆಂದು ಮೊದಲೇ ತಾಯಿ ತಂದೆಯರೂ ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮಂದಿರೂ ನನಗೆ ಹೇಳಿದ್ದರು. ನಾನು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಬಂದೆ. ? ಆಗ ಅದು “ ನೀನು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಬಂದುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ಹಾಗೆ ಬರುವಾಗ ನನ್ನ ಆಹಾರವನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಿ ಬಂದೆ * ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಆರನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು : ೫೧ “4 ಆಡಿನ ಮರಿ, ನೀನು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಬರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಜಿಂತೆಗಳ ಗುಂಪು ಹಿಡಿತು. ನಿನ್ಸ್ಟ ೦ದ ನನ್ನ ಊಜಟಿ ನಾಶವಾಯ್ತು. ? ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ, ಆಡುಮರಿ ಮರಣಭಯದಿಂದ ಜೆದರ್ಕಿ, ಬೇರ ಇರಣ ತರಲಾರದೈೆ. " ಮಾನ, ಇಂತಹ ಕಟಾ ಕೆಲಸ ಮಾಡ ಬೇಡ. ನನಗೆ ಜೀನ ಕೊಡು *” ಎಂದು ಗೋಳಾಡಿತು. *ಿರುಬ್ಬ ಅದು ಅಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅದರ ಹೆಗಲು ಹಿಡಿದು ಅದನ್ನು ಕೊಂದು ತಿಂದಿತು. ಶಾಸಸನಮು & ಅವುಗಳ ಕಾರೆ ಸವೆಲ್ಲವ ಸನೂ ಶ್ರ ಕಂಡನು, ಪೂತಿಮಾಂಸ ಜಾತಕ (೪೩೭೬) ಬನುನಂತದ ಪಕ್ಕದ ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡಿನ ಪರ್ವತಗುಸೆಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ನೂರು ಕಾಡುಕುರಿಗಳು "ಗ ತಿದ್ದವು. ಅವುಗಳ ವಾಸಸಾ ನಕ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗುಹೆಯಳ್ತಿ ಸ, ಪೂತಿಮಾಂಸನೆಂಬ ಸ್ಫಗಸಲವು ವೇಣಿಕೆಯೆಂಬ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯೊಡನೆ ವಾಸಿಸುತ್ಮಿತ್ತು. ಅದು. ಒಂದು ದಿನ ಹೆಂಡತಿಯೊಡನೆ. ತಿರುಗುತ್ತ ಆ ಕಾಡುಕುರಿಗಳನ್ನು ಸ್ರೂಸು “ ಏನಾದರೂ ಉಸಾಯದಿಂದ ಇವುಗಳ ಮಾಂಸವನ್ನು ತಿನ | ಜೀಕಲ್ಲ |? ಎಂದು ಚಿಂತಿಸ್ಕಿ ಉಪಾಯದಿಂದ. ಒಂದೊಂದು ಕಾಡುಕುರಿಯನ್ನು ಕೊಂದಿತು. ನ ಎರಡೂ ಕಾಡುಕುರಿಯ ಮಾಂಸವನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತ ಬಲವಾದವು, ಮೈ, ತುಂಬಿಕೊಂಡಸು. ಅನುಕ್ರಮವಾಗಿ ಕಾಡುಕು೦ಗಳು ಸ ಟೆ" ನ ಜಡ ಬಂದವು. ಒಂದಡೆ, ನಾರಣಾಸಿಯ,ಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮೆದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿರುವಾಗ್ಕ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಳ-ಾಶೆಯೆಂಬ ಹೆಣ್ಣುಕುರಿ ಬುದ್ಧಿ ನಂತೆ ಜೂ ಉಪಾಯ ಜೂ ಯಾದ ಸಗಾಲನು ₹೯ ಅದನ ನ್ನು ಕ್ಟೋಲಾರದೆ, ದೈ, ಶಾಡುಕುರಿ ಗಳು ಈ ಹೆಣ್ಣು ಕುರಿಯನ್ನು ಏನ ದಿಂದ ತಿನ್ನಬೇಕು! ಇ ನೀನು. ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಹೋಗಿ ಅದರೊಡನೆ. ಸ್ಫೇಹವಾಗು. ನೀನು ಅದರೊಡನೆ ವಿಶ್ಹಾಸ ಚ್‌ ಒಡ ಓಟ [0 ೪ ಲ ಜ್ನ ಲ ೫೨ ವುಂಟುಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗ ನಾನು ಸತ್ತಂತೆ ನಟಿಸಿ ಮಲುಸುವೆನು. ಆಗ ನೀನು ಅದರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ " ಅನ್ನು, ನನ್ನ ಸ್ವಾಮಿ ಸತ್ತನು. ನಾನು ಅನಾಥೆ. ನಿನ್ನ ಹೊರತು ನನಗೆ ಯಾರೂ ಜ್ಞಾಕಿಗಳಿಲ್ಲ. ಬ್ಯಾ ಅತ್ತು ಗೋಳುಡುತ್ತ ಅದರ ಶರೀರಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡೋಣ ' ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಅದನ್ನು ಒಡಗೊಂಡು ಬಂದುಬಿಡು, ಆಗ ನಾನು ಅದರ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಕತ್ತನ್ನು ಕಚ್ಚಿ ಸಾಹಿಸುಳಗೆಕು * ಮಂಡಿತ. ಅದು ಒಳ್ಳೆ ಯದೆಂದು ಒಪ್ಪಿ ಅದರೊಡನೆ ಸಖ್ಯಮಾಡಿ ನಿಶ್ಚಾಸ ಹುಟ್ಟಿ ಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಆ ಕುರಿಯೊಡನೆ ಹಾಗೆಯೆ ಹೇಳಿತು. ಕುರಿಯು “ ಲೇ, ನಿನ್ನ ಸ್ವಾಮಿ ನನ್ನ ಜ್ಞಾತಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತಿಂದಿತು. ಹೆದರುವೆನನ್ಮು, ಬರಲಾರೆ ? ಎಂದಿತು. * ಲೈ ಹೆದರಬೇಡ, ಸತ್ತವನು ಏನು ಮಾಡು ನನು ? ” ಎಂದಿತು. “ ನಿನ್ನ ಗಂಡ ಕ್ರೂರಮನಸ್ಸಿನನನು. ಹೆದರಿಕೆ ಯಾಗುವುದು * ಎಂದು ಹೇಳಿದರೂ ಅದು ಪುನಃ ಪುನಃ ಬೇಡಲು, « ನಜವಾಗಿ ಸತ್ಮಿರಬೇಕು ” ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ ಕುರಿಯು ಅದರೊಡನೆ ತೆರಳಿತು. ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಪುನಃ “ ಏನಾಗುವುದೋ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು ” ಎಂದು ಆಶಂಕೆಯಿ)ಂದೆ ಸೃಗಾಲಿಯನ್ನು ವಮುಂದುನೂತಿ ಕೊಂಡ್ಕು ಸೃಗಾಲವು ಒಹಡಿಯುವುದೋ ಎ-ಬಂತೆ ಹೋಗುಕ್ಮಿತ್ತು. ಸೃಗಾಲವು ಅವುಗಳ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಸದ್ದನ್ನು ಕೇಳ್ಕಿ “ ಬಂತು ಕುರಿ |? ಎಂದು ತಶೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಕಣ್ಣ್ನಗಳನ್ನು ಹೊರಕಿಸಿ ನೋಡಿತು. ಅದು ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಕುರಿ ಕಂಡ್ಕು “ ಈ ಪಾಫಿ ನನ್ನನ್ನು ವಂಚಿಸಿ ಕೊಲ್ಲಬಯಸಿ ಸತ್ರಂತೆ ಕಂಣಿಸಿ ಮಲಗಿಷ್ನೆ? ಎಂದು ಹಿಂದಿರುಗಿ ಓಡು ವುದನ್ನು ಕಂಡು ಸೃಗಾಲಿಯು “ ಎಕೆ ಓಡುವೆ ? ? ಎಂದೆನ್ನಲ್ಕು ಆ ಕಾರಣ ವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಸೆ ಹೇಳಿತು : «4 ಪೂತಿಮಾಂಸನ 'ನೋಡುವಿಕೆಯು ನನಗೆ ರುಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಸ್ನೇಹಿತರಿಂದ ದೂರವಾಗಿಬಿಡಬೇಕು. ? ಅದು ಹೀಗೆಂದು ಹೇಳಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ತನ್ನ ನಾಸಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಯಿತು. ಸ್ವಗಾಲಿಯು ಅದನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲಾರದ್ಕೆ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಕೋಪಗೊಂಡು, ತನ್ನ ಸ್ವಾಮಿಯ ಸಾಮಾಪಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಗೋಳಾಡುಕ್ತ ಕುಳಿತಿತ್ತು. ಆಗ ಸೈಗಾಲವು ಅದನ್ನು ಹೆಂಗಿಸುತ್ತ ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ «4 ಠೂ ವೇಣಿಗೆ ಹುಚ್ಚು. ಪತಿಯೊಡನೆ ಸಖಿಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸಿ ದಳು. ಮೆಕಳೆನಾತೆ ಬಂದು ಹಂದಿ 1ಗಿದತಕ್ಕೆ ಗೋ ತಕ್ಕ ೫ ಅದನ್ನು ಈೇಳಿ ಸ್ಟ ಗನಲಿ ನುೂರನೆ ಯ ಗಾಖೆ ಹೇಳಿತು ಕ 4 ಸತ್ತಂತೆ ಮಾಡಿ ಇಕಾಲದಳ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದ ನೀನೆ ಸ ಬುದ್ದಿ ಶೆಟ್ಟಿ ನನು, ನಿಚಕ್ಸಣತೆಿಲ್ಲನನು. ? « ಹಂಡಿಕನು ಅಕ ಖಣಿ ಕಣ್ಳು ಜಿಸದೆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಏಡು ನನು ಅಕಾಲನನ್ಸಿ ಸಣ್ಮು ಬಿಡುನಷನು ಪೂರಿಮಾಸಿಂನಂತೆ ಗೋಳಾ ಡುನನು. ?» ಇದು ಅಭಿಸಂಬುನ್ಹ್ನಗಾಷ್ಕೆ ರೆ ು3ತೆ ೪ 2 ನಾನು ಪು ಉರಾಯವಿಂದೆ ಕರೆತರುವೆತು. ಅದು ಬಂದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ನೀತು ಅಪ್ರಮತ್ತನಾಗಿ ಅದನ್ನು ಒಬಡಿಯು ವನಾಗು '' ಎಂದ್ಳು ಅದನ ಬಳಿ ಹೋಗಿ «ಲೈ, ನೀನು ಬಂದುದು ಸೆಕಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಯದಕ್ಕೇ ಆಯಿತು. ಥೀನು ಬಂದ ನೇಳೆಯಲ್ಲಿಯೇ ನನ್ನ ಸ್ವಾಮಿಗೆ ಸ್ಮೃತಿ ಬಂತು. ಈಗ ಬದುಕಿದರು. ಬಾ. ಅವನೊಡನೆ ಉಸಚಾರದ ಮಾತನಾಡು '' ಎಂದು ಹೇಳಿ ಐನನೆಯ ಗಾಪೆ ಹೇಳಿತು: 4 ಲೈ ನನಗೆ ಪ್ರಿಯಳಾಗು. ಪ್ರಸನ್ನಳಾಗು. ನನ್ನ ಸ್ವಾಮಿ ಸ್ಮಸ್ಥನಾದನು. ಯನನ್ನು ಕೇಟಿ, ಬು.) ಕುರಿಯ 4" ಈ ಪಾಫಿ ನನ್ನನ್ನು ನಂಚಿಸಬಯಸುವುದು. ಇದ ರೊಡನೆ ಶತ್ರು ನಿನಂಶೆ ಆಚರಿಸುವುದು ಯೋಗ್ಯ ವನಬ್ಬ ಉಪಾಯ ವಾಗಿಯೇ ಇದನ್ನು ಹಂಚಿಸುವರು.'' ಎಂದು ಚಿಂತ ಆರನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು : ಗ ಓ೭೪ ) ೫೪ “4 ನಿನಗೆ ಬ ಗುವೆನು. ನಾನು ಪ್ರಸ ಸನ್ನಳಾಗುನೆನು. ದೊದ್ದ ಪರಿವಾರದೊಡನೆ ಬರುವೆನು. ನನಂಗೆ ಭೋಜನ ಸ 9೫ ಆಗ ಸ್ಫಗಾಲಿ ಅದರ ಪರಿವಾರವನ್ನು ಕುಂತು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತ, 4 ನಾನು ಭೋಜನ ಖನಹಾಡಿಸುವ ನಿನ್ನ ಪರಿವಾರವೆಂಸಹದು ೫ ಅವರೆಲ್ಲರ ಹೆಸರೇನು ೫ ಕೇಳುವೆನು, ಹೇಳು ? ಎಂದು ಏಳನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು. «4 ಮೂಲಿಕ್ಕ ಚತುರಕ್ಷ, ಹಿಂಗಿಕ್ಕ ಜಂಬುಕ ಎಂಬನು ನನ್ನ ಪರಿವಾರ. ಅನ್ರಗಳಿಗೆ ಭೋಜನ ಮೂಡಿಸು ? ಎಂದು ಅದು ಎಂಟನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳುತ ತ ಡೆ! ಒಂದೊಂದಕೂ ಟ್ರಾ ಐನಸಿರಾ ಸಯ ಹೇೀರಿಕ್ಕಿ. ಸತಗ ಎಡರು ಹಿಕ .ಕತಾರಿಿಗಳ ಸರಕಾರ ಬಟಳವು ಇಂಧ] ಚಚ ಕ ೨ ಊಟ ಸಿಕ್ಚ ದಿದ್ಧರೆ ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬ ರನ್ನೂ ಕೊಂದು ಪಿಂ ುವವು * ಎಂದಿತು. ಆದನ್ನು ಕೇಳಿ | ಭಯಗೊಂಡು «6, ಇದು ಅಲಿಗೆ ಬರುವುದು ಸಾಕು... ಉಪಾಯವಾಗಿ ಇದು. ಬಾರದಂತೆ ಮಾಡುವೆನು ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿ ಒಂಬತ್ತ ನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿತು ; 4 ನೀನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದರೆ ನಿನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ನಸ್ತುಗಳು ನಾಶವಾಗುವುನಸು, ನಿನ್ನ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ನುನು ತಿಳಿಸು ತ್ಕೇನೆ. ಇಲ್ಲೇ ಇರು, ಬರಬೇಡ. ? ಹೀಗೆ ಹೇಳ್ಕಿ ಅದು ಮರಣಭಯದಿಂದ ಹೆದರಿ, ವೇಗದಿಂದ ಸ್ವಾಮಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಅದನ್ನೂ ಒಡಗೊಂಡು ಓಡಿತು. ಅವು ಪುನ ಧರ್ಮನನ್ನು ಜನಸಾಮಾನ್ಯಕ್ಕೆ ತಿಳಿಸಿಕೊಡಲು ನೆರವಾದ “ ಜಾತಕ ಕಥೆ * ಗಳಿಂದ ಇನ್ನು ಹತ್ತು ಕತೆಗಳನ್ನು ಆಯ್ದು ಕೆಳಗೆ ಕೆೊಟೈದೆ ಮಾನವನ ಯಾನವೆಬ್ಬ ಗುಣ ರೂಪ ಭೂ ನಾರಿ ನಿಂತದ್ದು ಶೀಲ್ಕ ನಡತ. ಧರ್ನುದಲ್ಲಿ ಶೀಲದ ಅನನ್ನಕತೆಯನ್ನೂ ಆಧಿಕೃ ವನ್ನೂ ಇಲ್ಲಿಯ ಎರಡು ಜಾತಕ ತಿಳಿಸುವುದು, ಸಹೆವಾಸದ ಸ ಗಳನ್ನು ವಿಸರಿಸುವುದು ಇನ್ನೊಂದು. ಹೊಸದರ ಮೋಹದಿಂದ ಹಳೆಯ ಅವಲಂಬನಗಳನ್ನು ತೊರೆದರೆ ಅಗುವ ಘೋರ, ಇನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ, ಮಾತು ಒಳ್ಳೆ ಯದಾಗಿದ್ದರೆ ಮಿಶೆಜವೂ ಒಳ್ಳೆಯದಸಿಗುಪುದೆಂಡು ಇನ್ನೊಂದರ 1 ಕಥೆ 'ಗಳನ್ನು ಬಳಸುನ ಬೌದ್ದರೆ ಗುರುವಾದೆ ಭಗನಂತ ಬಟ ಸಟ ಜು? ನೆಂೆಸದವನು, ಈ « ಧರ್ಮರಾಜ''ನ (ಧದ ರ್ರ ಸೇನಾಪತಿ | ಸಾರಿಪುಕೃನು ನಾಭಿನಂದಾಮಿ ಮರಣಂ, ನಾಭಿ ಸಂದಾನಿ ಜೀವಿತಂ '' ಎನ್ನು ತ್ತಿದ್ದನು. «« ಸನವಿಗೆ ನಾನು ಆನಂದಿಸುವು ದಿಲ್ಲ ಬದುಕಿಗೆ ನಾನು ಆನಂವಿಮವುದಿಲ್ಲ''. ಎಂಬುದು ಗುರು ಕಲಿಸಿ ಕೊಟ್ಟ ಆ ಮಾತಿನ ಅರ್ಥ. ಸಾವು ಸರ್ವರಿಗೂ ಸಿದ್ಧವಾದುದೆಂಬ ಪರ ಮಾರ್ಥನನ್ನು ತಿಳಿದು. ಸಮಚೆತ್ತನೆಯನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೂಳ್ಳ ಬೇಕಂದು ಬೋಧಿಸುವ ಎರಡು ಜಾತಕಗಳೂ ಇಫ್ಲವೆ. ದಯೆಯೇ ಧರ್ಮದ ಮೂಲ. ಬೌದ್ಧರ ಅಹಜಿಂಸೆ'ಯು ಕೇವಲ ಹಿಂಸೆಮಾಡದಿರುವದರಲ್ಲಿಯೇ ಮುಗಿಯುವುದಿಲ್ಲ; * ಹಿಂಸೆ ' ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಪೂರ್ಣ ವಿಪರೀತವಾದ " ಹಿತವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೆಂಬುದೇ * ಅಹಿಂಸೆ ಈ ಹಿತವನ್ನು ಅವರು, ದಯ್ಕೆ ಮೈತ್ರಿ, 120೫ ಅಕ್ಟ್ರೋಧ ಮುಂತಾಗಿ ಕರೆಯುವರು, ಇದೇ ಹಪರಮವೆಂಬುದನ್ನು. 4 ರಾಜೋವಾಡ ಜಾತಕ 1 ೫೬ ರ್ಜಿಸುವುದು. ಈ ತರದೆ ಮೈತ್ರಿಗೆ ಮೂಲನಾದ € ಕಮೆ' ಯೆಂಬ: ಹ ವಿ ಮನೋಗುಣ ಾವನ್ನು ಕ್ಸ್ಪಾ ೦ಶಿವಾದಿ ಜಾತಕ 'ದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು, ಉಳಿದುದು ಇನ್ನೊ ದು ಜಾತಕ್ಕೆ ಕಡೆಯದು ಬುದನು ತನ ಧರ್ಮವನ್ನು ಸನ್ಯಾಸಿಗಳ 110 1 ಮಾತ, ತಿ " ಬಹು 1 ರಿಗಾಗ್ಮಿ ಸಾಮಾನ್ಯರಿಗಾಗಿ ುನೆ.ಮಠ ಹೆಂಡಿ ಆ ಚೆ ೨೦ ಕಡೆಯ ಜಾತಕನು ತಾಯ್ತನದ ಜಿಚ ತಳವನ್ನು ನ ಷಾತ ತ್ರಿ ಸ ಆ ಏಸಿ ರಾಜೋನಾದ ಜಾತಕ (೧೫೧) ಹಿಂದೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಬೋಧಿಸತ್ತ ನು ಅವನ ಅಗ್ರಮಹಿಸಿಯ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಜನ್ಮತಳೆದ ಗರ್ಭಪರಿಹಾರಗಳನ್ನು ಸಡೆದ್ಳು ಎ ಸ್ವಸ್ತವ ನಣಗಿ ತಾಯ ಹೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದನು. ಹೆಸರಿಡುವ ದಿನಷು ಅವನಿಗೆ ಬ್ರಹ್ಮದತ್ತ ಕುಮಾರನೆಂಜೇ ಹೆಸರಿಟ್ಟರು. 1 ಕ್ರಮವಾಗಿ ವಯಸ್ಸು ಪಡೆದು, ಬೆದಿನಾರನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತಕ್ಷತಿಲೆಗೆ ಹೋಗಿ ಕ ಬಂ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಪಡೆದು, ತಂದೆ ಸತ್ತನಂತರ "ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ನೆಲಸ್ಕಿ ಧರ್ಮದಿಂದಲೂ ಸನುಶೆಯಿಂದಲೂ ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದನು, ತನ್ನ ಇಚ್ಚಿಗೆ ಒಳಗಾಗದೆ ತೀರ್ಮಾನ ಕೊಡು ತ್ತಿದ್ದನು, ಅನನು ಹೀಗೆ ಧನ: ಜ್‌ ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿ ರಲು ಅಮಾತ್ಯರು ಕೂಡ ಧರ್ಮದಿಂದಲೇ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ತೀರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ಧರ್ಮ ದಿಂದ ವ್ಯವ ಸರಗಳನ್ನು ಶೀರ್ಮಾನಿಸುತ್ಮಿರಲು ಸುಳ್ಳುವ್ಯನಹಾರ ಮಾಡುವವರೇ ಇಲ್ಲವಾದರು. ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ನಕ ಇಲ್ಲದ್ದ ರಿಂದ ರಾಜಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಸದ್ದ ಡಗಿತು.. ಅಮು ತಾತ್ಯ ರು ಹಗಲೆಲ್ಲ ತೀರ್ಪಿನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ತೀರ್ಪಿಗೆ “ಬರುವವರು ಯಾರನ್ನೂ ಕಾಣದೆ ಹೋಗು ವರು. ನಾ ್ಯಯಸ್ವಾ ನನ ಬಟ್ಟ ಬರಿಯದಾಯಿತು. ೫೭ ಬೋಧಿಶತ್ವನ ನು * ನಾನು ಧರ್ಮದಿಂದೆ ರಾಜ್ಯನಾ ುಳುತ್ತಿರಲು ತೀರ್ಪಿ ` ಾಗಿ ಬಾ ಕ ಸದ್ದು ಅಡಗಿತ್ಕು ನ್ಯಾಯಸ ಸ್ಥಾನ ನವು ಬಟ್ಟಿ ಬರಿಯ ದಾಯತು. ಈಗ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಏರುವ ಅಗುಣಗಳನ್ನು, ಹುಡುಕಬೇಕಲ್ಲ! ಇದು ನನ್ನ ಅಗುಣ ' ಎಂದು ತಿಳಿದು ಅದನ್ನು ಬಟ್ಟು ಗುಣಗಳಲ್ಲಿಯೇ ವರ್ತಿಸು ವೆನು? ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿದರು. ಅಂದಿನಿಂದ “ ನನ್ನ ಅಗುಣಗಳನ್ನುು ಹೇಳುವನನು ಯಾರಾದರೂ ಉಂಟೆ ? ೫? ಎಂದು ಅರಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಸೇರಿ ದನರಫ್ಲಿ ಸುತ್ತಿ ಅಗುಣ ಹೇಳುವವರಾರನ್ನು ಒಳಗೆ ಕಾಣದೆ, ತನ್ನ ಗುಣ ಕಥನವನ್ನೇ ಕೇಳ್ತಿ, “ ಇವರು. ನನ್ನ್ನ ಭಯದಿಂದ ಅಗುಣವನ್ನು ಹೇಳದೆ ಗುಣನನ್ನೇ ಹೇಳುವರು ” ಎಂದು ಅರಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಸೇರಿದವರಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿ, ಅಲ್ಲಿಯೊ ಕಾಣದೆ, ಒಳನಗರವನ್ನು ಸುತ್ತಿದನು ; ಭಗರದ ಹೊರಗೆ ನಾಲ್ಕು ದಿಕ್ಕಿನ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಯ ಗ್ರಾಮಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿದರು. ಅಲ್ಲಿಯೂ ಅಗುಣವಾದಿ ಯಾವನನ್ನೂ ಕಾಣದೆ ತನ ಗುಣಕಥನ ವನ್ನೇ ಕೇಳ್ಳಿ. " ಜನಪದನನ್ನು ತಿರುಗುವೆನು ” ಎಂದು ಅಮಾತ್ಯರಿಗೆ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿ ರಥವನ್ನು ಏರಿ ಸಾರಥಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಒಡಗೊಂಡು ಅಜ್ಜಾ ತವೇಷದಿಂದ ನಗರದಿಂದೆ. ಹೊರಟು ಜನಪದವನ್ನು ಸುತ್ತುತ್ತ ಗಡಿನಾಡಿಗೂ ಹೋಗಿ, ಅಗುಣವಾದಿ ಯಾರನ್ನೂ ಕಾಣದೆ, ಗುಣಕಭನ ವನ್ನೇ ಕೇಳಿ, ಗಡಿನಾದಿನಿಂದ ಮಹಾಮಾಗಣದಲ್ಲಿ ನಗರಾಭಿನುಖ ವಾಗಿಯೇ ತಿರುಗಿದನು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮಭ್ಲಿಕನೆಂಬ ಕೋನಲರಾಜನು ಕೂಡ ಧರ್ಮ ದಿಂದ ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತ, ಅಗುಣ ಣನನ್ನು ಹುಡುಕುನವನಾಗಿ, ಒಳಗೆ ಸೇರಿ ದನರು ಮೊದಲಾದವರಲ್ಲಿ ಅಗುಣವಾದಿಯನ್ನು ಕಾಣದೆ ತನ್ನ ಗುಣ ಕಥನವನ್ನೇ ಕೇಳ್ಕಿ, ಜನಪದವನ್ನು ಸುತ್ತುತ್ತ ಆ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದನು. ಸ ಯ ಒಂದು ತಗ್ಗಾದ ಶಕಟಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಎದುರಾದರು. ರಥವನ್ನು ದಾಓ ಓಸುವುದಕ್ಕ ಅಲ್ಲಿ ಸ್ಟ ಛವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಮಲ್ಲಿಕರಾಜನ ಸಾರಥಿಯು ವಾರಣಾಸಿರಾಜನ ಸಾರಥಿ ೫೮ ಯನ್ನು ಕುರಿತು 4 ನಿನ್ನ್ನ ರಥವನ್ನು ಆಜೆ. ತೆಗೆ” ಎಂದನು. ಅವನು ಕೂಡ “ ಹೇ ಸಾರಥಿ, ನಿನ್ನ ರಥವನ್ನು ಆಚೆ ತೆಗೆ... ಈ ರಥದಲ್ಲಿ ವಾರ ಣಾಸಿರಾ ೨ಜ್ಯದ ಸ್ವಾ ನುಯಾದೆ ಬ್ರಹ್ಮದತ್ತ ಮಹಾರಾಜನು ಕುಳಿತಿರು ಜಟ ಸ. ಡು ಇನ್ನೊಬ್ಬನು ಕೂಡ “ಹೇ ಸಾರಥಿ, ಈ ರಥದಲ್ಲಿ ಕೋಸಲರಾಜ್ಯದ ಸಾ ೬ ೫8 ಮಲ್ಲಿಕ -ಮಹಾರಾಜನು ಕುಳಿತಿರು ವನು. ನಿನ್ನ್ನ ಕ ಆಜೆ ತೆಗೆದ್ಕು ನಮ್ಮ ರಾಜನ ರಥಕ್ಕೆ ಅನಕಾರ ನೊಡು ೫ ೫1 ವಾರಣಾಸಿರಾಜನ ಸಾರಥಿಯು “ ಇವನು ಕೂಡ ರಾಜನೇ. . ಏನು ಮಾಡತಕ ಕ್ಸುದು?? ಎಂದು ಚಿಂತಿಸ್ಕಿ. 4 ಇದಕ್ಕೆ ಉಪಾಯವುಂಟು : ವಯಸ್ಸನ್ನು ಕೇಳಿ, ಚಿಕ್ಕವನ ರಥವನ್ನು ತೆಗೆಸ್ಕಿ ವಯಸ್ಸಾದವನಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಡಿಸುವೆನು ? ಎಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿ, ಆ ಸಾರಥಿಯಿಂದ ಕೋಸಲರಾಜನ ವಯಸ್ಸು ಕೇಳ್ಳಿ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಒಂದೇ ವಯಸ್ಸೆಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದು ರಾಜ್ಯದ ಪರಿಮಾಣ್ಕ ಬಲ್ಕ ಧನ ಯಶಸ್ಸು, ಜಾತಿ, ಗೋತ್ರ, ಶುಲ್ಕ ಪ್ರದೇರಗಳೇನೆಂದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ, 4 ಇಬ್ಬರೂ ೩೦೦ ಯೋಜನಗಳ ರಾಜ್ಯದ ಸ್ಪಾನಿಗಳು... ಸಮಾನ ಬಲ್ಯ, ಧನ್ನ ಯಶಸ್ಸು, ಜಾತ್ಕಿ ಗೋತ್ರ, ಕುಲ, ಪ್ರದೇಶವುಳ್ಳ ವರು | ಎಂದು ತಿಳಿದು 4 ಹೆಚ್ಚು ಶೀಲವಿರುವವನಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಡಿಸುವೆನು '' ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿ, ಆ ಸಾರಥಿಯನ್ನು ನಿಮ್ಮ ರಾಜನ ಶೀಲಾಚಾರವೆಂತ ಹದು? '' ಎಂದು ಕೇಳಿದನು. ಅವನು € ಇದು ಇದು ನಮ್ಮ ರಾಜನ ಶೀಲಾಚಾರ '' ಎಂದು ತನ್ನ ರಾಜನ ಅಗುಣಗಳನ್ನೇ ಗುಣವಾಗಿ ಶೋರಿ ಸುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : “ ದೃಢವನ್ನು ದೃಢತೆಯಿಂದಲೂ ಮೃದುವಾದುದನ್ನು ಮೃದುತ್ಸ ದಿಂದಲೂ ಮಲ್ಲಿಕನು ಬೀಳಿಸುವನು. ಸಾಧುವಾಮವದನ್ನು ಸಾಧುತ್ಯ ದಿಂದಲೂ ಅಸಾಧುವಾದುದನ್ನು ಅಸಾಧುವಾದುದರಿಂದಲೂ ಜಯಿಸು ವನು. ನಮ್ಮ ರಾಜನು ಇಂಶಹವನು. ದಾರಿಯಿಂದ ರಥವನ್ನು ಆಚೆ ಎಳೆ. ಸಾರಥಿ. ಆಗ ವಾರಣಾಸಿರಾಜನ ಸಾರಥಿಯು 6 ನಿಮ್ಮ ರಾಜನ ಗುಣ ಕಥನ ಅಆಖುಿತೆ ?'' ಎಂದು ಕೇಳಿ, «6 ಹೌದು ಎನ್ನಲ್ಕು "" ಇವೇ ೫೯ ಗುಣಿಗಳಾದರೆ ಇವನೆ. ಅಗುಣಗಳು ಎಂತಹವು | '' ಎಂದು ಹೇಳ್ತಿ « ಇವು ಅಗುಣಗಳೇ ಆಗಲ್ವ, ನಿಮ್ಮ ರಾಜನ ಗುಣಗಳೆಂತಹವು 1 '' ಎಂದೆನ್ನಲು "" ಹಾಗಾದಕೆ ಕೇಳು '' ಎಂದು ಎರಡನೆ ಯು ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು; “ಕ್ರೋಧನನ್ನು ಅಕ್ರೋಧದಿಂದ ಜಯಿಸುವನು. ಅಸಾಧು ನಾದುದನ್ನು ಸಾಧುವಾದುದರಿಂದ ಇಜಯಿಸುವನು, ದಾನದಿಂದ ಕ್ರಸಣನನ್ನೂ ಸತ್ಯದಿಂದ ಸುಳ್ಳಾಡುವನನನ್ನೂ ಜಯಿಸುವನು. ನನ್ಮು ರಾಜನು ಇಂಥಹನನು. ದಾರಿಯಿಂದ ರಥವನ್ನು ಆಚೆ ಎಕ್ಕೆ ಸಾರಥಿ,” ಹೀಗೆನ್ರಲು, ಮಲ್ಲಿಕರಾಜನೂ ಸಾರಥಿಯೂ ಇಬ್ಬರೂ ರೈ/ದಿಂದ ಇಳಿದು ಕುದು ರೆಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ, ರಥನನ್ನು ಹಿಂದೊಯ್ದು, ವಾರಣಾಸಿ ರಾಜನಿಗೆ ದಾರಿ ಕೊಟ್ಟಿರು. ವಾರಣಾಸಿರಾಜನು. ಮಲ್ಬ್ಚಿಕರಾಜನಿಗೆ «4 ಇದು. ಇದನ್ನು ಮಾಡುವುದು ಸಲುವುದು '' ಎಂದು ಬುದ್ಧಿವಾದ ಕೊಟ್ಟು, ಈತ 1 ಹೋಗಿ, ದಾನಾದಿ ಪ್ರಣ್ಯ ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ವಿ ತ್ಯಾಂತ್ಕ ದಲ್ಲಿ ಸ್ವರ್ಗಪದಗಳನ್ನು ಸೂಕೈ ಸಿದನು. ಮಲ್ಲಿಕರಾಜನು ಕೂಡೆ ಅನನ ಬುದ್ದಿ ಮಿ ಕೊಂಡು ಜನಸದನನ್ನು ಬಳಸ್ಕಿ ತನ್ನ ಅಗುಣ ಗಳನ್ನು ಜೇಳುವನನನ್ನು ಕಾಣದೆಯೇ ಸ್ವನಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ, ದಾನಾದಿ ಪುಣ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ "ಚೀವಿತಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಸ್ವರ್ಗಪದವನ್ನು ಪೂರೈಸಿದನು. ಗಿರಿಸಂತ ಜಾತಕ (೧೬೪) ಹಿಂದೆ. ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ಯಾಮ: ರಾಜನೆಂಬುನನು ರಾಜ್ಯವಾಳು ತ್ತಿದ್ದನು... ಆಗ ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಅನಾತ್ಯಕುಲನಲ್ಲಿ ಹುಚ್ಚಿ, ವಯಸ್ಸು ಬರಲು. ಅವನಿಗೆ ಅರ್ಥಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಅನುಶಾಸನೆ.. ಮಾಡುವವ ನಾದನು, ರಾಜನಿಗೆ ಪಾಂಡವವೆಂಬ ಮಂಗಳಾಶ್ವವಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಗಿರಿದಂತ ನೆಂಬ ಕುದುರೆ ಕಟ್ಟುವನನು ; ಅನನು ಕುಂಟ, ಕುದುರೆಯು ಬಾಯಿ ಹೆಗ್ಗವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅವನು ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಂಡ್ಕು ನ ಹದಿ ನನಗೆ ಹೀಗೆ ಕಲಿಸುವನು ? ಎಂದು ಎಣೆಸ್ಕಿ, ಅವನಂತೆ ಕಲಿತು ಕುಂಟಾ ಯಿತು... ಅದರ ಕುಂಟತನವನ್ನು ರಾಜನಿಗೆ ಶಿಲಿಸಿದರು. ಜನು ವೈದ್ಯರನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದನು... ಅನರು ಹೋಗಿ ಶುದುಶೆಯ ಮೈಯಲ್ಲಿ ರೋಗ ಕಾಣದೆ “ ರೋಗವನ್ನು ಕಾಣೆವ್ರ ” ಎಂದು ರಾಜನಸ್ತಿ ಹೇಳಿದರು. ರಾಜನು “ ಹೋಗು ಗೆಳೆಯ್ಕು, ಅದರ ಕಾರಣವನ್ನು ತಿಳಿ ? ಎಂದು ಬೋಧಿಸತ್ವನನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದನು. ಅನನು ಹೋಗಿ ಕುಂಟಾದ ಕುದುರೆ ಕಟ್ಟುವವನ ಜೊತೆಯಿಂದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಕುಂಬಿತನವೆಂದು ತಿಳಿದು, ರಾಜನಿಗೆ ಆ. ಅರ್ಥನನ್ನು ತಿಳಿಸಿ, * ಸಂಸರ್ಗದೋಹವೆಂಬುದರಿಂದ ಹೀಗಾಗು ವುದು” ಎಂದು ಶೋರಿಸಲು ಮೊದಲ ಗಾಸೆ ಹೇಳಿದನು : 4 ಶೆಟ್ಟಿ ಗಿರಿದಂತನಿಂದ ಶ್ಯಾಮನ ಕುದುಕೆಯಾದ ಹಾಂಡವವ್ರು ಹಳೆಯ ಸಹಜತೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅವನನ್ನೇ ಅನುಕರಿಸುವುದು. 3 ಆಗ ರಾಜನು “ ಇದಕ್ಕೆ ಮಾಡತಕ್ತುಡೇನು, ಗೆಳೆಯ ? ” ಎಂದು ಅವನನ್ನು ಕೇಳಿದರು. ಬೋಧಿಸತ್ವನು «€ ಸುಂದರನಾದ ಕುದುರೆಕಟ್ಟು ವವನು ದೊರೆತರೆ ಹಿಂದಿನಂತೆಯೇ ಆಗುವುದು '' ಎನ್ನುತ್ತ ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : 4 ಅನುರೂಪನೂ ಸುಂದರನೂ ಆದ ಪುರುಷನು ಅದರೆ ಮುಖ ವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕುದುರೆಗಳ ನಡುವೆ ತಿರುಗಿಸಿದತ್ತ, ಬೇಗನೆ ಕುಂಟಿ ತನವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅವನನ್ನೇ ಅನುಕರಿಸುವುದು. ? ಜನು. ಹಾಗೆಯೆ. ಮಾಡಿಸಿದನು. ಕುದುರೆಯು ಮೊದಲಿ ನಂತಾಯಿತು. ರಾಜನು ತಿರ್ಯಕ್ಕುಗಳ ಆಶಯವನ್ನೂ ಇನನು ತಿಳಿ ಯುನನು'' ಎಂದು ತುಪ್ಪಚಿತ್ತನಾಗಿ ಬೋಧಿಸತ್ತನಿಗೆ ಮಹೆತ್ತಾದ ಯಶಸ್ಸನು ಕೊಟ್ಟಿನು. ಸಾಧುಶೀಲ ಜಾತಕ (೨೦೦) ಒಂದ್ಕೆ. ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮೆದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿರಲು, ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಬ್ರಾ ಹ್ಮಣಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ, ವಯಸ್ಸಾಗಲು ಶಕ್ಷಶಿಲೆ ಹದಿ ಯಕ್ಲಿ ಶಿಲ್ಪಗಳನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿ ಬಂದ್ಳು ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧನಾದ ಆಚಾರ್ಯನಾದನು, ೧ ಸಾ ಎ ಣಿ. ಬ್‌ ನೀ ಇ ೦ ಂ ಆಗ ಒಬ್ಬ ಬ್ರಾದ್ಮಣನಿಗೆ ನ ಲ್ವರು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿದ್ದರು, ಅವ ರನ್ನು ನಾಲ್ವರು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದರು. ಬ್ರಾ ಹ್ಮೆಣನು « ಯಾರಿಗೆ ಕೊಡ ತಶ್ಚುದು ?? ಎಂದು ಪಿಳಿಯನ್ಕ « ಆಚಾರ್ಯನನ್ನು ಕೇಳಿ ಕೊಡಲು ತಕ್ತವನಿಗೆ ಕೊಡುವೆರು ” ಎದು ಅನನ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಅದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : “4 ಒಬ್ಬ ನು ಬೆಜುನ್ನ ಒಬ್ಬ ನು ವಯಸಾ ದವನು ಒಬ್ಬ ನ ಜಾತಿ ಒಳ್ಳೆಯವ,” ಒಬ್ಬ ನ ಶೀನಠಿ ಒಳ್ಳೆ ಯಮ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ನಿನ್ನನ್ನು ಜೇರುತ್ತೇನೆ ; ಇನತನ ಯಣರನ್ನು ಆರಿಸಲಿ ೫ » ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಆಚಾರೃನು ು «€ ರೂಸ-ುಸದ ಮೊದಲಾದವು ಕಂಡು ಬಂದರೂ ಶೀಲವಿಸ ದವನು ಹೀಸ ಸಲ್ಪಡುವನ್ನು... ಅದರಿಂದ ಅವನು ಅಳತೆಯಿಲ್ಲದ:ನನು. ಶೀಲನಿರುವಿಶೆಯು ನನಗೆ ರುಚಿಸುವುದು '' ಎಂದು ಅದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟ ಪಡಿಸಲು ಎರಡನೆಯ ಗಾಖೆ ಹೇಳಿದನು : 6 4 ಗೊಸ ಒಳ್ಳೆಯದು ಹಾಗೆ ಕೇ ವಯಸ್ಸೂ ಒಳ್ಳೆಯಮು. ಜಾತಿ ಯಲ್ಲಿಯೂ ಒಗೆ ೧ರ ಸುಂ ಅಸತೆಶೀಲವೇ ನನಗೆ ಸುಚಿ ಿಸುವುತು.? ಹ್ಮ ಹೇ ಅವನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಶೀಲನಂಶಸಿಗೆ ಮಗಳಂದಿ ರನ್ನು ತಯದ ಕ್ರಾಂತಿವಾದಿ ಜಾತಕ (2೩೧ಪ೩ಿ) ಹಿಂದೆ, ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಕಲಾಬು ಎಂಬ ಕಾಶಿರಾಜನು ರಾಜ್ಯ ವಾಳುತ್ತಿದ್ದನು. . ಆಗ ಬೋಧಿಸತ್ಪನು ಎಂಬತ್ತು ಕೋಟ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹೆಟ್ಟಿ, ಆ 18 ಕುಮಾರನೆಂಬ 1 ಬ್ರ ವಯಸ್ಸಾಗಲು ತಕ್ಷ ಶಿಳೆಯಲ್ಲಿ ಸರ್ವಶಿಲ್ಪ ಗಳನ್ನೂ ಕೈನರನೂಡಿ ಕೊಂಡು ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಸ್ಪಾಪಿಸಿ, ಚ 03 ಸತ್ತನಂತರ ಧನ ರಾಶಿಯನ್ನು ಅನಲೋಕಿಸ್ಕಿ, «( ಈ ಧನನನು ಗಳು ತೆಗೆದುಕೂಳ್ಳದೆಯೆ ಹೋದರು ನಾನು ಇದನ್ನು ಶೆಗೆದುಕೊ ಹೋಗಬೇಕಬ್ಲವೆ | '' ಎಂದು ಆ ಧನನೆಲ ರನ್ನೂ ದಾನಶ್ಶೆ ಅದ ಯಾರೋ ಅವರಿಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿ ಡುನಕೊಟ್ಟು, ಹಿಸುವಂತನನ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಪರಿವ್ರಜಿಸ, ಫಲಾಫಲಗಳಿಂದ ಕಾಲಯಾನನೆ. ಮಾಡುತ್ತ ಬಹುಕಾಲ ವಾಸಿಸ್ಕಿ, ಉಪ್ಪು ಹುಳಿಗಳಿಗಾಗಿ ಜನರ ದಾರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕ್ರಮವಾಗಿ ವಾರಣಾಸಿಯನ್ನು ಸೇರಿ, ರಾಜೋಸಷ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿ ಮರುದಿವಸ ನಗರದಲ್ಲಿ ಭಿಕ್ಷೆಗಾಗಿ ತಿರುಗುತ್ತ ಸೇನಾಸತಿಯ ಮನೆ ಬಾಗಿಲನ್ಚು ಸೇರಿದನು. ಸೇನಾಪಸಯು ಅವನ ನಡೆನಳಿಗೆ ಪ್ರಸನ್ನ ನಾಗಿ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಕರೆತಂದು ತನಗೆ. ಸಿದ ವುಟದ್ದ ಊಟನನರ ಉಣಿಸಿ, ಅಲ್ಲಿಯೇ ರಾಜೋದ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸು-ಂಶೆ ಮೂದಿದನು. ಆಗ ಇಂದು ದಿನಸ. ಕಲಾಬುರಾಜನು ಸುರಾಮದಮತ್ತನಾಗಿ ನಟರ ಪರಿವಾರದೊಡನೆ. ಮಹಾಯರದಿಂದ ಉದ್ಗ್ದಾನಕ್ಕೆ.. ಹೋಗಿ, ಮಂಗಳ ಶಿಲಾಪಸ್ಟಿದಲ್ಲಿ ಹಾಸಿಗೆ ಹಾಸಿಸ್ಕಿ ಒಬ ಯ ತೊಡೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದನು. ಗೀತ ವಂದಿತ ನ್ಭತ್ತ, ಫವ್ರಿಯಳಾದ ಸ್ಪ ಟ್‌ ಗಳಲ್ಲಿ ಚತುರರಾದ ನಾಟಕ ಯರು ಗೀತಾದಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿ ಸಿದರು. ದೇವರಾಜನಾದ ರಕೃ್ರನಂತೆ ಅವಧಿಗೆ ಮಹಾಸಂಪದವಾಯಿತು. ರಾಜನು ನಿದ್ರೆ ಹೋದನು. ಆಗ ಆ ಸ್ತ್ರೀಯರು ಳಳ ಯಾರಿಗಾಗಿ ನಾವು ಗೀತಾದಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸುವೆವೋ ಅವನು ನಿದ್ರೆ ಹೋದನು. ನಮಗೆ ಗೀತಾದಿಗಳೇಕೆ ?'' ಎಂದು ವೀಣಾದಿ ತೂರ್ಯಗಳನ್ನು ಸ! ಬಿಟ್ಟು, ಉದ್ಯಾನವನ್ನು ತಿರುಗುತ್ತ, ಪುಷ್ಪ ಫಲ ಪಬ್ಲವಗಳಿಗೆ ಮನಸ್ಸು ಕೂಟ್ಟು ಉದ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಆಭಿರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಆ ಉದ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೊಬಿಟ್ಟ ಶಾಲ ವೃಕ್ಷದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಪ್ರವ್ರ ಜ್ಯದ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತ ಮದಿಸಿದ ೬೦ ವಾರಣನರದಂತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದನು. ಆಗ ಆ ಸ್ತ್ರೀಯರು ತಿರುಗುತ್ತ ಬಂದು ಅವನನ್ನು ಕಂಡ್ಕು "6 ಬನ್ನ ಅತೈಯರೆೆ ಪ್ರ ನೃಕ್ಷಮೂಲದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ ಪ್ರವ್ರಜಿತನಿಂದ, ರಾಜನು ಏಳುವವತೆಗೈೆ ಅವನ ಬಳಿ ಏನಾದರೂ ಕೇಳುತ್ತ ಕುಳಿತಿರುವ ? ಎಂದು ಹೋಗಿ ವಂದಿಸ್ಕಿ ಬಳಸಿ ಕುಳಿತ್ತು " ನಮಗೆ ಹೇಳತಕ್ಕುದಾದ ಏನನ್ನೂದರೂ ಹೇಳಿರಿ '' ಎಂದರು. ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಅವರಿಗೆ ಧರ್ಮವನ್ನು ಹೇಳದನು, ಆಗಆ ಆ ಸ್ತ್ರೀಯು ೨ ೨ಲುಗಾಡಿ ರಾಜನನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿದಳು. ರಾಜನು ಎಚ್ಚತ್ತು ಅವರನ್ನು ಕಾಣದೆ. "4 ಚಂಡಾಲಿಯರು ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರು ? '' ಎಂದನು. ಆ ಸ್ತ್ರೀ, «« ಅನರು ಹೋಗಿ, ಮಹಾರಾಜ್ಕ ಒಬ್ಬ ತಾಸಸ ನನ್ನು ಬಳಸಿ ಕುಳಿತಿರುವರು '' ಎಂದೆಳು. ರಾಜನು ಕುಪಿತನಾಗಿ ಬಡ ನನ್ನು ಹಿಡಿದ್ಕು «" ಆ ಕುಟಿಲ ಜಟಲನಿಗೆ ಕಲಿಸುತ್ತೇನೆ '' ಎಂದು ವೇಗ ದಿಂದ ಹೊರಟನು. ಆಗ ಆ ಸ್ತ್ರೀಯನು ರಾಜನು ಕ್ಷುದ್ರನಾಗಿ ಬರುವು ದನ್ನು ಕಂಡರು, ಅವರಲ್ಲಿ ಅನನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ವಲ್ರಭೆಯಾದವಳು ಹೋಗಿ ರಾಜನ ಕೈಯಿಂದ ಖಡ್ಗ ನನ್ನು ತ ರಾಜನನ್ನು ಶಾಂತ ಮಾಡಿದಳು. ೆ (ಭೈ ಎ ಚ ಅವನು ಬಂದು ಭೋದಿಸತ್ತನ ಬಳಿ ನಿಂತ್ಕು, " ನೀನು ಹೇಳುವು ಜೇನು, ಶ್ರಮಣ ? '' ಎಂದು ಕೇಳದನು. 3) "" ನಾನು ಶ್ಪಾಂತಿನಾದಿ, ಮಹಾರಾಜ. «« ಪ್ರ ಕ್ರಾಂತಿಯೆಂಬುದೇನು ಸಟೆ «« ಸೋಪಗೊಂಡನರಲ್ಲಿ ಹೊಡೆಡನರಲ್ಲಿ ಚೈದವರಲ್ಲಿ ಕೋಪಸ ಗೊಳ್ಳ ನಿರುವುದು. ಡೆ ರಾಜನು "" ಹಾಗಾದರೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಕ್ರಾಂತಿಯಿರುವುದನ್ನು ನೋಡು ವೆನು '' ಎಂದು ಜೋರಘಾತಕನನ್ನು ಕರೆಕಳುಹಿದನು. ಅವನು ತನ್ನ ಕೆಲಸದ ಕೊಡಲಿಯನ್ನೂ ಮುಳ್ಳಿನ ಕಶೆಯನ್ನೂ ಕೊಂಡು ಜಹ ಹಲ ನಸನನಾಗಿ ರಕ್ತಮಾಲಸಥರನಾಗಿ ಬಂದು ರಂಜನಿಗೆ ವಂದಿಸ್ಕಿ "" ಏನು ಮಾಡಲಿ 9? '' ಎಂದನು. '«ಪ್ರೂ ಕಳ್ಳೆ ಕೆಟ್ಟ ತಾಪಸನನ್ನು ಬಡಿದೆಳೆದು, ನೆಲಕ್ಕೆ ಬೀಳಿಸಿ ಮುಳ್ಳಿನ ಕತೆಯನ್ನು ಬದು ಗ ಬಂದೆ 453 ಕಡ್ಕೆ ನಾಲ್ಕೂ ಕಡ್ಕೆ ಎರಡು ಸಾವಿರ ಪ್ರಹಾರಗಳನ್ನು ಕೊಡು. ' ಅವನು ಹಾಗೆಯೆ. ವಮೌಡಿದನು. ಬೋಧಿಸತ್ಕನ ಹೆೊೊರೆಚರ್ನು ಹರಿಯಿತ್ತ್ಕು ಒಳಚರ್ನ್ಮು ಹರಿಯಿತ್ಕು ಮಾಂಸ ಹರಿಖಿತ್ತು ರಕ್ತ ಸುರಿ ಪುನಃ ರಾಜನು ಏನು ನೀನು ಹೇಳುವುದು, ಬತುತ ಕದನು, *ಸಪ್ರಾಸ್‌ು ಕ್ಸಾಂ. ಹಾಡಿ ಹುಹಾಕಾಟ ತಾ ತೆ ನನ್ನ ಚರ್ಮದೊಳೆ ಗಿರುವುದೆಂದು ತಿಳಿದಿಸನೆಯಾ ) ಕಾ ತ್ಪಂತಿ ನನ ಸರ ಸ ನಿನಗೆ ಕಾಣಲಾಗದಂತೆ ನನ್ನ ಹೈಡ ಸುಡೊಳಗೆ ಕಾಂತಿ ಪ್ತ ಪ್ರಶಿಷ್ಠಿತವಾಗಿದೆ ಮಹಾರಾಜ.” ಪುನಃ ಜೋರಘಾತಕನು “ ಏನು ಮಾಡಲಿ ? ? ಎಂದು ಕೇಳಿದನು 4 ಈ ಕೂಟಿಜಟಿಲನ ಎರಡೂ ಕ್ರಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸು.? ಅನನು ಕೊಡಲಿ ಬಡಿದು ಕೈಗಳನ್ನು ಮರದೆ ತುಂಡಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟು ಕತ್ತರಿಸಿದನು. ಆಗ ರಾಜನು “* ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸು * ಎಂದನು, ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದನು. ಕೈಕಾಲುಗಳ ತುದಿಯಿಂದ ಮುರಿದ ಮಡಕೆ ಯಿಂದ ಬರುವ ಲಾಕ್ಟಾರಸದಂತೆ ರಕ್ತ ಸುರಿಯಿತು. ಪುನಃ ರಾಜನು )) ನೀನು ಹೇಳುವುದೇನು 9 » ಎಂದು ಕೇಳಿದನು. ಪಾನು ಕ್ಪಾಂತಿವಾದಿ, ಮಹಾರಾಜ. ನನ್ನ ಕ್ಸ್‌ ಕಾಲುಗಳ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕ್ಲಾ ಪ್ಲಾಂತಿಯಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿದಿರುವೆಯ ? ಅದು ಅಲ್ಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕಾ. ೦ತಿಯು ಜಸ 0 ಶ್ರತಿಷ್ಠಿ ರವಾ ಗಿದೆ ೫ ಎಂದನು. ೬೨% ರಾಜನು. "4" ಇವನ ಕಿವಿಮೂಗುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸು '' ಎಂದನು. ನ್ಸ್ಸ ಆನನು ಕೆವಿಮೂಗುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದರು. ಸಕಲಶರೀರವೂ ರಕ್ತ ಸ ಮಯವಾಯಿತು. ಪುನಃ ಅವನನನ್ನು «« ಯಾವ ವಾದಿ ಸೀನು? '' ಎಂದು ರಾಜನು ಜೇಳಿದನು. ನ್ವ ಸಂ ಕ್ಸಾಂತಿವಾದಿಯೆಂಬನನು, ಮಹಾರಾಜ, ನನ್ನ ಕ್ಟಾಂತಿ ಕಿವಿ ಮೂಗುಗಳ ತುದಿಯಲ್ಲಿ 04 ನನ್ನ ಕ್ಪಾಂತಿಯು ಆಳವಾಗಿ ಹೃದಯದೊಳಗೆ ಪ್ರ ಪ್ರತಿಷ್ಕಿ ತವಾಗಿದೆ. ಅಂ ಬತ ಜು 13 ನಿನ್ನ್ನ ಕಾಂತಿಯನ್ನು ನೀನೇ ಎತ್ತಿ ಜೊಂಡು ಬಿದ್ದುಕೊ '' ಎಂದು ಬೋಧಿಶತ್ತನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಕಾಲಿನಿಂದ ಒದ್ದು ಹೊರಟನು. ಅವನು ಹೋಗಲು ಸೇನಾಪತಿಯು ಬೋಧಿಸಶ್ವನ ಶರೀರದೆ ರಕ್ತವನ್ನು ಒರಸಿ ಕ ಕಾಲು ಸೆವಿಮೂಗುಗಳ ಶುದಿಗ” ಬಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿ, ಜೋಕ್ಯಿಸತ್ವನನ್ನು 1 ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿ, ವಂದಿಸ್ಕಿ ಒಂದು ಶಡೆ ೫. ಚ ಭನ್ತೇ, ನೀನ ೋಸಿಸುವುದಾದರ, ನಗೆ ಚಾಸಔಿತೆ ರಾಜನ ಮೇಶೆ ಕೋಪಿಸಿತೊ. ಬೇರೆಯವರ ಮೇಶೆ ಬೇಡ '' ಎಂದು ಬೇಡುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು ; « ಮಹಾನೀರೆ ನಿನ್ನ ಕೈಕಾಲು ಕಿನಿ ಮೂಗುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ದನನ ಮೇಲೆ ಕೋಪಿಸು. ನಿದಕ್ಕಾ ಗಿರಾಜ ಸ ವನ್ನು ಕಮಾಡೆಟೇಷ ೫ ಅದನ್ನು 5 ಕೇಳಿ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ೩. ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : « ನನ್ನ ಶೈಕಾಲು ಕಿವಿ ಮೂಗುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದ ರಾಜನು ಚಿರಕಾಲ ಜೀವಿಸಿ, ನನ್ನ ಂಶಹನರು ಕೋಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ೫ ರಾಜನು ಉದ್ಯಾನದಿಂದ ಹೊರಡುವಾಗ್ಯ ಬೋಧಿಸತ್ತನ ದೃಷ್ಠಿ ನಥವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೇ ಇಪ್ಪತ್ತನಾಲ್ಕು ಲಕ್ಷ ಯೋಜನಗಳ ದನ ಗೃನಿರುವ ಈ ಮಹಾಸೃಥ್ವಿಯು ಬಲವಾದ ದಸ್ಸ ಬಟ್ಟೆ ೦ ೬೬ ಯಂತೆ ಸೀಳಿತು; ಅನೀಚೀನರಕದಿಂದ ಜ್ಟಾಲೆ ಹೊರಟು, ಶುಲನನ್ನಿ ಕೊಟ್ಟಿ ರಕ್ತಕಂಬಳದಿಂದ ಮುಚ್ಚುವಂತೆ ರಾಜನನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡ ತ) ಅವನು ಉದ್ಯಾನದ್ವಾರದಲ್ಲಿಯೇ ಪೃಥ್ವಿಯನ್ನು ಪ್ರನೇ೨ಸಿ ಅನೀಚೀ ಮಹಾಸಿರಯದಲ್ಲಿ ನೆಲಸಿದನು. ಬೋಧಿಸತ್ತನು.. ಆ ದಿನಸವೇ ಕಾಲನಾದನು, ರಾಜಪುರುಷರೂ ನಾಗರಿಕರೂ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಗಂಧಮಾಲಾಧೂಪಗಳನ್ನು ತಂದು ಬೋಧಿಸತ್ತನ ಕ ೩ ಇಲ್ಲಿ ಹ ಶರೀರಕೃತ್ಯವನ್ನು ನಾಡಿದರು, ಕೆಲವರು 4" ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಪುನಃ ಒಮನಂತಕ್ಕೆ ಹೋದನು '' ಎಂದರು, ಅದು ನಡೆದುದಲ್ಲ. “ ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಾಂತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಗುವ ಶ್ರಮುಣನಿದ್ದನು. ಅವನ ಕ್ಸಾಂತಿಗಾಗಿಯೇ ಕಾಶಿರುಜನು ಅವನನ್ನು ಕೊನ್ಲಿಸಿದನು 4 ಅವನ ಪರುಷವಾದ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಕಟುವಾದ ನಿಷುಕವಾಯಿತು. ಅದನ್ನು ಕಾಶಿರಾಜನು ನಿರಯವನ್ಲಿ ಸಂದ ಆಸುಭನಿಸುನನು. ? ಇನು ಎರಡೂ ಅಭಿಸಂಬುದ್ಧ ಗಾಹೆಗಳು. ಮಾಂಸ ಜಾತಕ (೩೧೫) ಹಿಂದೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿರಲ್ಕು, ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಒಬ್ಬ ಶ್ರೇಷ್ಠಿಯ ಮಗನಾದನು, ಆಗ ಒಂದು ದಿವಸ ಒಬ್ಬ ಜಿಂಕೆಯಬೇಡನು ಬಹಳ ಮಾಂಸವನ್ನು ಹಡೆದು ಬಂಡಿಯನ್ನು ತುಂಬಿ, " ಇದನ್ನು ಮಾರುವೆನು '' ಎಂದು ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದನು. ಆಗ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಾಲ್ವರು ಶ್ರೇಷ್ಠಿ ಪುತ್ರರು ನಗರದಿಂದ ಹೊರಹೊರಟು ಒಂದಾನೊಂದು ದಾರಿ ಕವಲೊಡೆಯುನಲ್ಲಿ ನಿನೋ ಕಂಡು ಕೇಳಿದುದನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ೬೮ ಶ್ರೇಟ್ಟಿಪ್ಪ ತ್ರನು ಮಾಂಸದ ಬಂಡಿ ಕಂಡು " ಈ ಬೇಡನಿಂದ ಮಾಂಸಖಂಡ ನನ್ನು ತರುನೆನು * ಎಂದನು ಅನನು ಅವನ ಬಳಿ ಸಾರಿ " ಏ ಬೇಡ್ಕ ನನಗೆ ಮಾಂಸಖಂಡ ಕೆಡು” ಸೈ ಬೇಡನು. * ಪರರನ್ನು ಏನಾದರೂ ಬೇಡುವನರು ಫ್ರಿಯವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಬೇಕು. ಗೀನು ಹೇಳಿದ ಮಾತಿಗೆ ಅನುರೂಪವಾದ ಮಾಂಸ ಖಂಡ ಸಿಶ್ಸುಸ್ರಮ? ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : 4 ಅಯ್ಯ, ನೀನು ಯಾಚಕನಾಗಿರುವೆ. ನಿನ್ನ್ನ ಮಾತು ಒರಟು ತನದ ನಿನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಸಮನಾಗಿ ಒರಟಾದುದನ್ನೆ ಕೊಡುವೆನಯ್ಯ ? ಆಗ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಶ್ರೇಷ್ಠಿ ಪುತ್ರನು ಅವನನ್ನು ಏನೆಂದು ಬೇಡಿದೆ ? ? ಎಂದು ಕೇಳಿದನು. “ ಏಎಂದು ? ಎಂದನು. ಅನನು * ನಾನು ಅವನ ನನ್ನು ಬೇಡುನೆನು ? ಎನ್ನುತ್ತ ಹೋಗಿ 4 ಅಣ್ಣ, ನರಗೆ ಮಾಂಸಖಂಡ ನೊಡು ? ಎಂದೆನು. ಅನನು * ನಿನ್ನ ವಾತಿಗೆ ಅನುರೂಪವಾದುದು ಸಿಕ್ಳುವುದು” ಎಂದು ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : 4 ಸೋದರನನ್ನು ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯರ ಅಂಗೆಗಳೆನ್ನುವರು. ಅಂಗಕ್ಕ್‌ ಸದೃಶವಾದ ಮಾತಿನಿಂದ ಅಂಗವನ್ನು "ನಗೆ ಕೊಡುವೆ ನಯ್ಯ ? ಹೀಗೆಂದು ಹೇಳಿ ಅಂಗಮಾಂಸನನ್ನು ಎಶ್ತಿ ಕೊಟ್ಟನು, ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಶ್ರೇಷ್ಠಿ ಪುತ್ರನು ಏನೆಂದು ಬೇಡಿದೆ ? * ಎಂದು ಕೇಳಿ ದನು. 4 ಅಣ್ಣ ಎಂದು? ಎನ್ನಲು “ ನಾನೂ ಅವನನ್ನು ಬೇಡುವೆನು? ಎಂದು ಅವನು ಹೋಗ್ಕಿ. “ ಅಪ್ಪ ನನಗೆ ಮಾಂಸಖಂಡ ಕೊಡು ? ಎಂದನು. ಬೇಡನು * ನಿನಗೆ ನಿನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ತಕ್ರಂ ತಹುದು ಸಿಕ್ಕುವುದು ಬ ಎನ್ನುತ್ತ ಮೂರನೆಯ ಗಾಥೆ ಹೇಳಿದನು ॥ “ ಮಗನು « ಅಪ್ಪ? ಎಂದರೆ ತಂದೆಯ ಹೈೃವಯ ಕಂಪಿಸು ಪ್ರದ. ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಸಮನಾದ ಮಾತಿನಿಂದ ಹೈದಯವನ್ನು ನಿನಗೆ ಕೊಡುವೆನಯ್ಯ ? ಒಲಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೈದಯೆಮಾಂಸದೊಡನೆ ಮಧುರಮಾಂಸನನ್ನೂ ಎತ್ತಿ ಕೊಟ್ಟಿನು. ಆಗ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಶ್ರೇಷ್ಠಿ ಪುತ್ರನು “ ಏನೆಂದುಬೇಡಿಸೆ ? ” ಎಂದು ಕೇಳಿದನು... 4 ಅಸ್ಸ ಎಂದು? ಎನ್ನಲು “ ನಾನೂ ಬೇಡುವೆನು? ಎಂದು ಅವನು ಹೋಗಿ * ಗೆಳೆಯ್ಕು. ನನಗೆ ಮಾಂಸಖಂಡ ಕೊಡು ? ಎಂದನು. ಬೇಡನು. "" ನಿನ್ನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಅನುರೂಪವಾಗಿ ಸಿಕ್ಚುವುದು ಎಂದು ನಾಲ್ಕನೆಯ ಗಾಖೆ ಹೇಳಿದನು : « ಸಖರಿಲ್ಲದ ಗ್ರಾಮ ಅರಣ್ಯನಿದ್ದಂತೆ. ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಸದೃಶನಾದ ಮಾತಿನಿಂದ ನಿನಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೊಡುವೆನಯ್ಯ ? ಎಂದು ಹೇಳಿ, 4 ಬಾರಯ್ಯ, ಈ ಎಲ್ಲ ಮಾಂಸದ ಬಂಡಿಯನ್ನು ನಿನ್ರ ಮನೆಗೆ :ಸರನೆತು. ?' ಎಂದನು. ಶ್ರೇಷ್ಟಿ ಪುತ್ರನು ಅವನ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಹೊಡೆಯಿಸಿಕೊಂಡು ತನ್ನ ಮರೆಗೆ ಹೋಗ್ಕಿ ಮಾಂಸನನ್ನು ಇಸ್ಕಿ ಬೇಡನಿಗೆ ಸತ್ಕಾರ ಸನ್ಮಾನಗಳನ್ನು ಮಾಡ್ಕ, ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆಕಳುಹ್ಕಿ ಬೇಡರ ಕೆಲಸದಿಂದ ಅನರನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ, ತನ ಕುಟುಂಬದ ನಡುವೆ. ವಾಸಮಾಡಿಸ್ಕಿ, ಅವನೊಡನೆ ಸ್ನೇಹವನ್ನು ಮುರಿಯದೆ ಜೀವ ನಿರುವವರೆಗೆ ಒಬ್ಬಾಗಿ ವಾಸಿಸಿದನು. ಸುಜಾತ ಜಾತಕ (2೫೨) ಹಿಂದ್ಕೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಜೋಧಿಸತ್ತನು ಒಂದು ಕುಟುಂಬದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದನು. ಸುಜಾತ ಕುಮಾರನೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಹೆಸರಿಟ್ಟರು. ಅವನಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಲು ಅವನ ಪಹಿತಾಮಹನು ಕಾಲವಾದನು, ಆಗ ಅವನ ತಂದೆಯು ತನ್ನ ತಂದೆ. ಸತ್ತಂದಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಶೋಕಕ್ಕೆ ವಶನಾಗಿ, ಸುಡುಗಾಡಿನಿಂದ ಮೂಳೆಗಳನ್ನು ತಂದ್ಳು ತನ್ನೆ ಆರಾಮದಲ್ಲಿ (೮೦77೫810136 : ೯೦0೫೦1೦010೩1 57೪೮) ೦೯ 1೧61೩) ೬೯ ಮಣ್ಣಿನ ಸ್ತೂಸನನ್ನು ಮಾಡಿ, ಅಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಹೊಳ್ಳೆ ಹೋದ ಸೋದಾಗ ಸ್ತೂಪವನ್ನು ಪುಷ್ಪಗಳಿಂದ ಸೂಜಿಸಿ, ನೆನೆನೆನೆದು. ಗೋಳಾಡುನನು. ಸಾ ನಮಾಡಕು, ರೇಸಿಸಿಕೊಳ್ಳನು, ಉಣ ನನು ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗನ:. ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಬೋಧಿಸತ್ತನ ನು (1 ನನ್ನ್ನ ಚನಿಯ ಆರ್ಯ ನು ಸತ್ತ ಕಾಲದಿಂದ ಹಿಡಿದು _ಶೋಕಕೆ, ಸ ತ್ನ ಸೌ ಜಃ ನನ್ನ ಇ. ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇನನಿಗೆ ತಿಳಿಸಲಾರರು. ಒಂದಾನೊಂದು ಉಸಾಮಯ ದಿಂದ ಕೋಕನಿಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡುವೆನು ” ಎಂದ್ಳು ನಗರದ ಹೊರಗೆ ಒಂದು ಸತ್ತ ಎತ್ತನ್ನು ಕಂಡ್ಕು ಹುಲ್ಲು ಥೀರನ್ನು ತಂದು ಅದರ ಎಿದುರಿಗಿಟ್ಟು, ತಿನ್ನು, ತಿನ್ನು, ಕುಡಿ, ಕುಡಿ, '' ಎಂದು ಹೇಳಿದನು. ಬಂದುಬಂದವರು ಅವನನ್ನು ಕಂಡು, “ ಅಯ್ಯಾ ಸುಜಾತ್ಕ ಏಕೆ ಹುಚ್ಚನಾಗಿರುವೆ ? ಸತ್ತ ಎತ್ತಿಗೆ ಹುಬ್ಬು ನೀರು ಕೊಡುನೆ ? ? ಎಂದು ಕೇಳಿ ದರು. ಅವನು ಏನೂ ಪ್ರತಿ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಅನರು ಅನನ ತಂಡೆಯ ಬಳಿ _ ಹೋಗ್ಕಿ « ನಿನ್ನ ಮಗ ಹುಚ್ಚೆ ನಾದನು, ಸತ್ತ ಎತ್ತಿಗೆ ಹುಲ್ಲು ನೀರು ಕೊಡುವನು ''. ಎಂದರು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ. ಆ ಶುಟುಂಬಿಕನ ನಿತೃಶೋಕ ಮರೆಯಾಗಿ ಪುಶ್ರಶೋಕ ಸಿಂತಿತು. ಅನನು ಬೇಗ ಹೋಗಿ «« ಅಪ್ಪ ಸುಜಾತ, ನೀನು ಸಂಡಿತ. ಸತ್ತ ಎತ್ತಿಗೆ ಹುಲು ನೀರು ಕೊಡುನೆೈ, ಏಕೆ” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತ ಎರಡನೆಯ ಗಾಖೆ ಹೇಳಿದನು : 4 ಬೇಗಬೇಗನೆ ಹಸುರು ಹುಲ್ಲು ಕುಯಿದು ತಂದು ಸತ್ತ್ವ ಮುದಿ ಎತ್ತನ್ನು ಕುರಿಶು « ತಿನ್ನು ತಿನ್ನು ” ಎಂದೇಕೆ ಗೋಳಾಡುವೆ ೫? ? « ಸತ್ತ್ವ ಎತ್ತು ಅನ್ನ ನೀರಿನಿಂದ ಏಳುನುದಿಲ್ಲ. ಬುದ್ಧಿ ಯಿಲ್ಲದ ನೀನು ತುಚ್ಛವಾಗಿ ಗೋಂಳಾಡುವೆ ! ೫ ಆಗ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಎರಡು ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : « ಇದರ ತಲೆ ಸ್ರೆಕಾಲುಗಳೂ ಬಾಲವೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇವೆ. ಕಿನಿಗಳೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇವೆ. ಎತ್ತು ಏಲುಪುದೆಂದು ಎಣಿಸುತ್ತೇನೆ. 4 ಆದರೆ ಅಜ್ಜ ನ ತಲೆಯಾನಲಿ ಕ ತ್ರ ಕಾಲುಗಳಾಗಲಿ ಕಾಣಾಪು. ಮಣ್ಣು ಗುದ್ದೆ ಯಮೇಲೆ ಅಳುವ ನೀನೇ ಮುದ್ಧಿ ಯಿಲ್ಲದವನು, ? ೭೦ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಬೋಧಿಸತ್ವನ ತಂಜೆಯು “ ನನ್ನ ಮಗ ಪಂ ಡಿತ. ಇಹಲೋಕ ಸರಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಡತಕ್ಕು ದನ್ನು ಸ ಬತ್ತು ನನಗೆ ತಿಳಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರ ಕಾರ್ಯ | ತು ಚಿಂತಿಸಿ, “ ಅಸ್ಸ, ಪಂಡಿತನಾದ ೫ " ಸರ್ವಸಂಸ್ಥ್ಯಾರಗಳೂ ಅನಿತ್ಯ ಎಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಇಂದಿನಿಂದ. ನಾನು ಶೋಕಸಡುವುದಿಲ್ಲ.. ತಂದೆಯ ಶೋಕವನ್ನು ಕಳೆಯುವವನು ನಿನ್ನಂತಹೆ ಮಗನಾಗಿರಬೇಕು ” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತ, ಮಗನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಿದನು : “ಸದಾ ತುಪ್ಪ ತಳಿದ ಉರಿಯುವ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ನೀರಿನಿಂದ ಆರಿಸಿದಂತೆ ನನ್ನ ನೋವೆಲ್ಲನನ್ನೂ ಅರಿಸಿದಸು. ` 4 ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೆಲಸಿದ್ದ ಶಲ್ಯನನ್ನು ಹೊರೆದೆಗೆದನು. ಶೋಕ ಸರೀತನಾದ ನನ್ನ ವಿಶ ಶೋಕವನ್ನು ಕಳೆದನು. « ನಾನು ಶಲ್ಯಕಿಶ್ಶವನಾದೆ, ಶೋಸಣಿ ನನಾದೆ. ಮಗ ನಿನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ನುಸು ಶೋಕಿಸುವು ದಿಲ್ಲ, ರೋದಿಸುವುದಿಲ್ಲ. «4 ಶಹೀಗೈೆ ಅನುಕಂಪಪಸ್ರಳ್ಳೆ ಸ್ರ ಸ್ಹ ವಂತರು ಸುಜಾಶನು ಶಂದೆ ಯನ್ನು ಹೇಗೋ ಯಂಗೆ ಶೋಕದಿಂದ ನಂಂದಿರುಗಿನು ನರು. ? ಒಂದೆ, ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬೃರ್ನ್‌ದತ್ತನು ರಾಜ 4 ಬ ಗ್ಗ ಕ ಟ್ಟ ಉಕ ಬೋಧಿಸತ್ನನು ವಾರಣಾಸಿಯ ದಾರದ ಗ್ರಾಮದ ಪಬ್ರಾಮ್ಮಣ ಕುಲದಲ್ಲಿ ವ ದ ಒಂ ತ್ರ ಣಿ ಕುಟುಂಬನನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ಕೃಷಿಕರ್ಮದಿಂದ ಜೀವಿಸುಗಿ ಸದ್ದನು. ಅನನಿಗೆ ಇಬ್ಬರು. ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿದ್ದರು. ಅವನು ವಯಸ್ಸು ಬಂದ ಮಗನಿಗೆ. ಸಮಾನಕುಲದಿಂದ ಕುಮಾರಿತೆಯನ್ನು ತಂದನು. ಹೀಗೆ ಅವರು, ದಾಸಿಯೊಡನೈೆ ಆರು ಜನವಾದರು : ಬೋಧಿಶತ್ತ, ಹೆಂಡತಿ ಮಗ್ಗ ಮಗಳ್ಳು ಸೊಸೆ ಮತ್ತು ದಾಸಿ. ಅವರು ಒಗ್ಗಟ್ಟಾಗಿ ಸಮ್ಮೋದ ೨ ಅರಾ ಗಿ ೩) ಜ್ರ ದಿಂದ ಪ್ರಿಯವಾಗಿ ಒಟ್ಟಿಗಿದ್ದರು. ಬೋಧಿಸತಕ್ತನು " ನೀವು ಪಡೆದಂತೆ ಉರುಗ ಜಾತಕ (೩೫೪) ((0[?1111! : 1೮1೩೦1೧1೧೩! ಜಟ೯೪೮)/ ೦! 1001೬) ದಾನ ಕೊಡಿರಿ ಶೀಲವನ್ನು ರಕ್ಕಿಸಿರಿ. ಉಸವಾಸಕರ್ಮು ಮಾಡಿರಿ, ಮರಣವನ್ನು ನೆನೆದು ನಿಮ್ಮ ಸಾಯುನಿಕಯನ ಗಿ ಗಮಸಿಸಿರಿ. ಜಿ(ವಿಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಮರಣ ನಿತ್ಯ ಜೀವಿತ ಅಥಿತ್ಯ.. ಸರ್ವ ಸಂಸ್ಥಾರಗಳೂ ಅನಿತ್ಯವಾದವು. .. ಕ್ಷಯವಾಗುವುದು ಅವುಗಳ ಧರ್ಮ, ರಾತ್ರಿ ಹಗಲು ಅಪ್ರಮತಕ್ತರಾಗಿರಿ'' ಎಂದು ಉಳಿದ ಐನರಿಗೆ ಬುದ್ದಿವಾದ ಕೊಡುವನು. ವರು ಒಳ್ಳೆ ಯದಿಂದು ಆ ಬುನ್ನಿವಾದನನ್ನು ಒನ್ಸಿ ಅಪ್ರಮತ್ತರಾಗಿ ಇವಿ ಮರಣದ ನೆನಃ ನನ್ನು ಬೆಳೆಸ ಸುತ್ತಿದ್ದರು. (0 ಈ - ಆಗ ಒಂದು ದಿವಸ ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಮಗನೊಡನೆ ಹೊಲಕ್ಟೆ ಹೋಗಿ ಕೃಷಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಮಗನು ಕಚಡವನ್ನು ಒಟ್ಟುಮಾಡಿ ಉರಿಸಿದನು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹುತ್ತದಲ್ಲಿ ಹಾನಿತ್ತು. ಹೊಗೆ. ಅದರ. ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಯಿಸಿತು. ಅದು. ಕೋಪಸವನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದ್ಳು “ ಇವನಿಂದ * ಎುದು ನಾಲ್ಕು ಹೆಲ್ಲುಗಳನ್ನೂ ಊರಿ ಅವನನ್ನು ಕಚೈತು ಅವನು ಸತ್ತುಬಿನ್ನನು. ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಅನನು ಸತ್ತು ಬಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ಎತ್ತುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಂದು, ಅನನು ಸತ್ತು ದನ್ನು ತಿಳಿದು, '೨ನನನ್ನು ಎತ್ತಿ ಒಂದು ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿ ಮೈಮುಚ್ಛಿ, ಅಳಲಿಲ್ಬು ಗೋಳಾಡಲಿನ್ಲ.. *ಒಡೆಯುವುದೇ ಧರ್ಮು ವಾದುದು ಒಡೆಯುವುದು. ಮರಣಧಥರ್ಮುವಾದುದು ಮ್ಫ ತವಾಯಿ:ತು, ಸರ್ವ ಸಂಸ್ಕ್ರ್ಯಾರಗಳೂ ಅನಿತ್ತ್ನ, ಮರಣ: ನಾಗತಕ್ಟವು | 8 ಅನಿತ್ಯ ಭಾವವನ್ನೇ ಗಮಸಿಸಿ ಕೈೆಹಿನೂಡಿದ( ನು. . ತನ್ನ ಹೊಲದ ಸಮಾಸದಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಸಕ್ಕದನನನ್ನು ಕಂಡ್ಕು * ಸ ಮಸೆಗೆ ಹೋಗುವೆಯ ? ” ಎಂದು ಶಕೇಳ್ಳಿ «ಖೌದು' ಎನ್ನಲು 4 ಡಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ " ಇಂದು ಒಂದಿನಂತೆ ಇಬ್ಬರಿಗೆ ಆಹಾರ ತರದೆ ಒಬ್ಬ ನಿಗೇ ಆಹಾರ ತಾ. ವೊದಲು ಒಬ್ಬ ಳೇ ದಾಸಿ ಆಹಾರ ತರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಶ್ರಪಕ್ತ್ರು ನಾಲ್ಯರು ಜನರು ತುದ್ಧವ ತ್ತ ತಾಳಿ ಕ್ಸ್ರಯಲ್ಲಿ ಗಂಧ ಹೂ ೦೨ ನ ಟ ಗಿ ಗೆ ಹಡಿದು ಬರಲಿ' ಎಂದು ಬ್ವದ್ಮಣಿಗೆ ತಿಳಿಸು? ಎಂದನು. ಅವನು ಒಳ್ಳೆ ಯದೆಂದು ಬಾ ್ರ್ರಹ್ಮೆಣಿಗೆ ಕಾನೇ ಹೇಳಿದನು. ಶಿ 4 ಈ ಶಾಸನ ಕೊಟ್ಟಿ ನರಾರಯ್ಯ ೫ ತೆ. ಜಟೆ ಎಚ ಲ ೫» ಅವಳು " ನನ್ನ ಮಗ ಸತ್ತ ' ಎಂದು ಶಿಳಿದಳು. ಅವಳು ಕಂಥಿಸಲೂ ಇಲ. ಹೀಗೆ ಸುಭಾನಿಶಚಿಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಶುದ್ಧ ನಸ್ತ್ರನನ್ನು ತಾಳಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಗಂಧ ಹೊ ಹಿಡಿದು ಅಹಾರನ ನನ್ನು ತಿನೆಯುಸಕೊಂಡು ಉಳಿದವರೊಡಕರೆ ಹೊಲಕ್ಟ್‌. ಬಂದಳು. ಒಬ್ಬರಾದರೂ ಅಳಲಿಲ್ಲ, ಗೋಳಾಡಲಿಲ್ಲ. ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಹುಗನು ಮಲಗಿದ್ದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತು. ಶಿಂದನು. ಊಟವಾದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲರೂ ಕಬ್ಬ ಗೆಯನ್ನು ಎಕ್ಕಿ ಅದನ್ನು ಚಿತೆಯ ಮೇಲೇರಿಸಿ ಗಂಧ ಪುವಪ್ಪಗಳಿಂದ ಪುಜಿಸಿ ಸುಟ್ಟಿರು. ಯಾ2ಗೂ ಒಂದು ಹನಿ ಕಣ್ಣೀರೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಮುರಣದ ಸ ತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿ ದನರು, ವರೆ ಶೀಲದ ಶೇಜಸ್ಸಿನಿಂದ ಶತ್ರಸೆ ಆಸನ ಬಿಸಿಯಾಯಿತು. ನನ್ನನ್ನು ಈ ಸಾನದಿಂದೆ ಕದಲಿಸಬಯಸುವವನರಾರು ? ? ಎಂದು ನೋಡಿಕೊಂಡು, ಅವರ ಗುಣಶೇಜದಿಂದೆ ಬಿಸಿಯಾಯಿಶೆಂದು ಕಿಳಿದ್ಳು ಪ್ರಸನ್ನಮಾನಸನಾಗಿ, “ ನಾನು ಇವರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಸಿಂಹನಾದವನ್ನು ಕೂಗಿಸಿ, ಕಿಗೆ ಜನರ ಮನೆಯನೆ ಜ್ನ ಸಪ್ತನತೃ ಗಳಿಂದ ಪೂರ್ಣ ಈ ಏರುವುದು ಸಬುಪ್ರದು' ಎಂದು ವನೈಗವಾಗಿ ಅಗೆ ಹೋಗ್ಶ್ಮಿ ಸುಡುಗಾಡಿನ ನಕ್ಸ ದಲಿ ನಿಂತು, “" ನಿನು ವಾಡ.ದಿು ? * ಎಂದನು. ಚ ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಸುಡುವೆನ್ರು, ಸುಮಿ * ೦) “ ನೀವು ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ನ್ನ್ನ ಸುಡುತ್ತಿದ್ದ. ಒಂದು ಮ್ಹಗವನರ ಬೇಯಿಸುವಿರೆಂದು ಕಾಣು ತ್ತ? | 4 ಜಾ ಎಳೆ ವಸದಲೆ ಇ ಇ್‌ ಹ ಹಾಗಲ್ಲ ಗ ಖು. ಮನುಷ್ಯನನ್ನೇ ಸುಡುವೆನು. ?) 4 ಹಾಗಾದರೆ ಪ ನೈರಿಯಾದನನಾಗಿರ ಬೇಕು. ಚ ತ್ರಾಸ ತ ಆಗ ಬೋದಧಿಸ ಸತ್ತನು ಇವನು ನನ್ನ್ನ ಬರಸಪುತ್ರ ಸ್ವಾಮಿ ; ೭೩. " ಹಾಗಾದರೆ ನಿನಗೆ ಅಸ್ರಿಯಪುತ್ರನಾಗಿರಬೇಕು. ? “ ಅತಿ ಸ್ರಿಯಪುತ್ರ, ಸ್ನಾಮಿ. ” ಹಾಗಾದರೆ ಅಳುವುದಿಲ್ಲವೇಕೆ ? ? ಅವನು ಅಳದಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : 4 ಭೋಗಗಳು ಮುಗಿದವನು, ಸಾಯುವಾಗ, ಹಾವು ಹಳೆಯ ಚರ್ಮವನ್ನು ಹೇಗೋ ಹಾಗೆ, ಶರೀರವನ್ನು ಬಿಡುವನು. “ ಸುಬ್ಬಿ ನನನ್ನು ಜ್ಞ್ಞಾತಿಗಳ ಗೋಳು ಮುಚ್ಟಿದು. ಅದರಿಂದ ನಾನು ಶೋಕಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನು ತನ್ನ ಗತಿಗೆ ಹೋದ. ? ಶಕ್ರನು ಬೋಧಿಸತ್ತ್ವನ ಮಾತು ಕೇಳಿ. " ಅವನು ನಿನಗೇನಾಗ ಬೇಕು ? ” ಎಂದು ಬ್ರ್ರಾಹ್ಮಣಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದನು, “ ಹೆತ್ತು ತಿಂಗಳು ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಪಾಡ್ಕಿ ಮೊಲೆಹಾಲು ಕುಡಿಸ್ಕಿ ಕೈ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ನಡಸಿ, ಬೆಳೆಸಿದ ನನ್ನ ಮಗ್ಗ ಸ್ವಾಮಿ. ? ಠಿ ಅನ್ಮು ತಂದೆಯು ಗಂಡಸಾದ್ದರಿಂದೆ ಅಳುವುದಿಲ್ಲ... ತಾಯ ಹೈದಯವೆಂಬುದು ಮೃದುನಾದುದು,/. ಸೀನೇಕೆ ಅಳುವುದಿಲ್ಲ? ಅವಳು ತಾನು ಅಳದಿರಲು ಕಾರಣ ಹೇಳುತ್ತ 4 ಕರೆಯಿಸಿಕೊಳ್ಳೆದೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ, ಅಪ್ಪಣೆಯಿಲ್ಲದೆ ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೋದ ಹೇಗೆ ಬಂದನೋ ಹಾಗೆ ಹೋದ. ಇದಕ್ಕೇಕೆ ಗೋಳಾಟ? 4 ಸುಟ್ಟ ವನನ್ನು ಜ್ಞಾತಿಗಳ ಗೋಳು ಮುಟ್ಟಿದು. ಅದರಿಂದ ನಾನು ಶೋಕಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನು ತನ್ನ ಗತಿಗೆ ಹೋದ. ” ಎಂದು ಎರಡು ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದಳು. ಶಕ್ರನು ಬ್ರಾಹ್ಮೆಣಿಯ ಮಾತು ಕೇಳಿ, ತಂಗಿಯನ್ನು “ ಅಮ್ಮ, ನಿನಗೇನಾಗಬೇಕು, ಅವನು ? ? ಎಂದು ಕೇಳಿದನು. " ನನ್ನ ಅಣ್ಣ, ಸ್ವಾಮಿ, ” 10 ೭೪ “ ಅಮ್ಮ, ತಂಗಿಯೆಂಬನಳು ಅಣೃನಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಸೆತ್ರಳ್ಳಪಳು, ನೀನೇಕೆ ಅಳುವುದಿಲ 9?” ಅನಳು ಕೂಡ ತಾನು ಅಳನಿರಲು ಕಾರಣ ತಿಳಿಸುತ್ತ 4 ಅತ್ತರೆ ಕೃಶವಾಗುವೆನು. ಅದರಿಂನ ನನಗೇನು ಫಲ? ಜ್ಹುತಿನಿತ್ರ ಸುಹೃದ:ಸುರಿಗೆ ನನ್ನಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ದುಃಖವಾಗುನ್ರುತು. 4 ಸುಟ್ಟಿ ನನನ್ನು ಜ್ಹ್ಹುತಿಗಳ ಗೊಳು ಮುಚಟ್ಟಿದು. ಅದರಿಂದ ನಾನು ಶೋಕಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನು ತನ್ನ ಗತಿಗೆ ಹೋದ, ಎಂದು ಎರಡು ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದಳು. ರಕ್ರನು ತಂಗಿಯ ಮಾತು ಶೇಶ್ವ್ಜಿ ತ ಅನನು ನಿನಗೇ ನಾಗಬೇಕು ? ? ಎಂದು ಹೆಂಡಸಯನ್ನು ಕೇಳಿದನು “ಸನ್ನ ಹಸ್ಚಿ ಸ್ವಾಮಿ. ? ಶಯೆಂಬನಳು ಗಂಡ ಸತ್ತರೆ ಅನುಭೆಯಾದ ವಿಧವೆಯಾಗು ನೀ ನೇಕೆ ಅಳುವುದಿನು ಗ ಅವಳು ಕೂಡ ತಾನು ಅಳವಿರುನ ಕಾನಣನನ್ನು ಹೇಳುತ್ತ « ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಚಂದ್ರನಿಗಾಗಿ ಮಕ್ಕಳು ಅಳುವಂತೆಯೇ ಸತ್ತವರಿಗಾಗಿ ಶೋಕಿಸುವವರ ಸಂಪತ್ತು ಕೂಡೆ. 4 ಸುಬ್ಬಿ ನನನ್ನು ಜ್ಹುತಿಗಳ ಗೋರಿ ನುಬ್ಟ್ಬಿದು. ಅದರಿಂದ ನಾನು ಶೋಶಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನು ಸಸ್ನಗತಿಗೆ ಹೋದ. ೫ ಎಂದು ಎರಡು ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದಸು. ಶಕ್ರನು ಹೆಂಡತಿಯ ನಾತುತೇಳ್ಳ, “" ಅಮ್ಮ, ಥಿನಗೇನಾಗಬೇಕ್ಕು ಇತು 2? ಎಕರ ದಾಸಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದನು. 4 ನನ್ನ ಆರ್ಯ, ಸ್ವಾಮಿ, | “ ನಿನ್ನನ್ನು ಇವನು `ಬೀಡಿಸಿ, ಬಾಧಿಸಿ, ಗೋಳು ಹುಯಿದಿರಬೇಕು. ಅದರಿಂದ « ! ಸತ್ತನು ಒಳ್ಳೆಯದು ' ಎಂದು ನೀನು ಅಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲವೆ ? ? ಸ (( ಸಚ ೩ ೦ " ಸ್ವಾಮಿ, ಹಾಗೆನ್ನ ಬೇಡ, ಇವನು ಪುತ್ರ ಸ್ಟ ಕ್ಸಾೂತಿ ಮ್ಳ ಶ್ರಿ 145 ಸಂಪನ್ನನಾಗಿದ್ದ ನು. ಡಿ ಲ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿದ ನುಗನುತೆದ್ಪ ಸಕ್ರಿ? “ ಹಾಗಾಡತೆ ನೀನು ಏಕೆ ಅಳುವುದಿಲ್ಲ? ” ಅನಳು ಕೂಡ ಅಳದಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ತಿಳಿಮತ ಸ ಆ 4 ಉಗೆನ ನೀರುಗಡಿಗೆಯನ್ನು ಪುನಃ ಕೂಡಿಸಲಾರರು. ಸತ್ತ ವರಿಗಾಗಿ ಅಲುನನ ಸಂಪತ್ಮೂ ಹಾಗೆಯೇ. 4 ಸುಬ್ಬಿ ನನನ್ನು ಜ್ಞ್ವಾ ತಿಗಳ ಗೋಳು ಮುಜ್ಚಿದು. ಅದರಿಂದ ನಾನು ಕೋಳಿಸ ತುದಿಲ್ಲ. ನನು ತನ್ನ ಗತಿಗೆ ಹೊದ. | ಎಂದು ಎರಡು ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದಳು. ಶಶ್ರನು ಎಲ್ಲರ ಧರ್ಮಕತೆಯನ್ನೂ ಕೇಳಿ ಪ್ರಸನ್ನ ನಾಗಿ « ಸ್ಪೀವ್ರೆ ಅಸ್ರನುಸ್ತರಾ ಮರಣದ ಸ್ಮ ಯನ್ನು ಭಾವಿಸಿದವರು. ನೀವು ಬ ತ ತ ಕ ಬಜ ಜ.0 ನಾನು ದೇವರಾಜ ನಾದ ಶತೃ, ನಾನು ನಿನ್ಮು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಪ್ತರತ್ಮಗಳಿಗೆ ಪರಿಮಿತಿಯಿನ್ಲ ದಂತೆ ಮಾಡುವೆನು. ನೀತ್ರ ದಾನ ಕೊಡಿರಿ, ಶೀಲನನ್ನು ಕಾಪಾಡಿರಿ ಉಪನಾಸವನ್ನು ನಣಡಿರಿ, ಅಪ್ಪನತ್ತರಾಗಿರಿ ” ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಬುದ್ದಿ ದಾಗ ಕೊಟ್ಟು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸರಿಮಿತಿಯಿಲ್ಲದೆ ಧನ ತುಂಬಿ ಹೋದರು, ಡ್‌್‌ ಲ ನಸ ಎತ್ತದ ಹಂಡೆ ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮೆದತ್ತನು. ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿ ರಲ್ಕು ಬೋಧಿಸತ್ತನು ಬ ಇಟ ಜು ಪಯೊಳ! ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ, ವನಯಸ್ಸುಗಲು ತಕ್ಷಶಿ ಶಿಯನ್ಸಿ' ಶಿಲ್ಪಗಳನ್ನು "ಶತ | ಗಾಗ ಬಡ ದೆ ಇತ್ತ ಎಲ್ಲೆ ಇಲೆ ಹವ ಜಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಅನಂತರ ಬುಸಿಪ್ರವ. ಬ್ಯಣಯ್ಯ ಲ) ವೃಜಿಸಿ ಒಂದು ಪದ್ಮಸರಸ್ಸಿನ ಜು ವಾಸಿಸುತ್ತ ಒಂದು ಈ ಸರಸ್ಸಿಗೆ ಇಳಿದು ಚಿನ್ನೂ ಗಿ ಜ್‌ ದ್ಶೈಃ ನ್ನು ಅಘ್ರುಣಸುತ್ತ ನಿಂತನ ೭೬ ಆಗ. ದೇನಕನ್ಸಿಕೆಯೊಬ್ಬಳು.. ಮಗದ. ಪೊಟರೆಯಲ್ಲಿ ಥಿಂತು ಅವನನ್ನು ಬೆದರಿಸುತ್ತ ಮೊದಲ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದಳು : “ ನೀನು ಮೂಸುವ ಜಲಜನನ್ನು ನಿನಗೆ ಯಾರೂ ಕೊಬ್ಬುದಿಲ್ಲ ಇದು ಒಂದು ತೆರದ ಕಳ್ಳತನ ಮಾರಿಷ, ನಿನು ವಾಸನೆಗಳ್ಳೆ. ಆಗ ಬೋಧಿಶತ್ತನು ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : ಆ ನಾನು ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವುದಿಲ್ಲ, ಮುರಿಯುನುದಿಲ್ಲ. ದೂರ ದಿಂದ ಹೂನನನ್ನು ಮೂಸುನೆನು. ನನ್ನನ್ನು ಏಕಾಗಿ ವಾಸನೆಗಳ್ಳ ನೆನ್ನುವೆ? ? ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಪುರುಷನು ಆ ಸರಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತಾವರೆದಂಟು ಗಳಿಗಾಗಿ ಅಗೆದು ಪುಂಡರೀಕಗಳನ್ನು ಮುರಿಯುತ್ತಿದ್ದನು. ಬೋಧಿ ಸತ್ತನು ಅವನನನ್ನು ಕಂಡು " ದೂರ ರಿಂತು ಮೂಸುನನನ್ನು ಕಳ್ಳ ನೆಂದೆಯೆಲ್ಲ! ಈ ಮನುಷ್ಯನಿಗೇಕೆ ಹೇಳುವುನಿಲ್ಲ? ? ಎಂದು ಅನಳೊ ಡನೆ ನುಡಿಯುತ್ತ ಮೂರನೆಯ ಗಾಹೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದನು : «4 ತಾವರೆ ದಂಟುಗಳನ್ನು ಅಗೆದು ಹೂಗಳನ್ನು ಮುರಿದು ಕರ್ಕಶ ಕಾರ್ಯಮಾಡುನ ಇವನನ್ನು ಏಕೆ ಮಾತನಾಡಿಸುನುದಿಲ್ಲ 1? ಆಗ ಅವನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸದಿರಲು ಕಾರಣ ನನ್ನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತ ದೇವತೆಯು ನಾರ್ಕೈದನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದಳು : 4 ಕರ್ಕಶ ಕೆಲಸಮಾಡುವವನು ದಾದಿಯ ಬ್ಛೈಿಯಂತೆ ಹೊಲ ಸಾದವನು, ಅವನೊಡನೆ ನನಗೆ ಮಾತಿಲ್ಲ, ನಿನಗೆ ಹೇಳುವುದು ಅರ್ಹವೆಂಬೆನು. 4 ಕೊಳೆಯಿಲ್ಲದ ಪುರುಷನಲ್ಲಿ, ಸದಾ ಶುಚಿ ಯನ್ನು ಹುಡುಕು ವನನಲ್ಲಿ, ಕೂದಲು ತುದಿಯಷ್ಟು ಪಾಸ ಕೂಡ ದೊಡ್ಡ ನೋಡದ ಷ್ಟಾಗಿ ಕಾಣುವುದು. ? ಹೀಗೆ ಅನಳು ಬೆದರಿಸಲು ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಬೆದರಿ ಆರನೆಯ ಗಾಜೆ ಹೇಳಿದನು : ೭೩೭ “ ಯಕ್ಷಣೆ, ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಚೆನಾಗಿ ಬಣ್ಣೆ. ನಿನಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅನುಕಂಪವುಂಟುಿ. ಇಂತಹದನ್ನು ಪುನಃ ಕಂಡರೆ ಹೋಗಲಾಡಿಸು. ಆಗ ದೇವತೆಯು ೨ವನಿಗೆ ಏಳನೆಯ ಗ:ಹೆ ಹೇಳಿದಳು : “4 ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿನ್ನ ಭೃತ್ಯಳೆಲ್ಲ. ಸುಗತಿಗೆ ಹೋಗುವುದು ಯಾವುದರಿಂದ ಎಂದು ನೀನೇ ತಿಳಿದುಕೊ, ಭಿಶ್ಷು. ? ಹೀಗೆ ಅವಳು ಅನನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ನಾದ ಕೊಟ್ಟು ತನ್ನ ವಿಮಾನನನ್ನು ಹೊಕ್ಕಳು. ಬೋಧಿಸತ್ವನು ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಜನಿಯಿಸಿಕೊಂಡು ಬ್ರಹ್ಮೆ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದನು. ಧೂಮಕಾರಿ ಜಾತಕ (೪೧೩) ಹಂದ್ಕೆ ಕುರುರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಇಂದ್ರಸ್ರಸ್ಪನಗರದಕ್ಲಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ ಗೋತ್ರದ ಧನಂಜಯನೆಂಬ ಕೌರವ್ಯರಾಜನು ರಾಜ್ಯನಾಳುತ್ತಿದ್ದನು. ಅಗ, ಬೋಧಿಸತ್ತನು. ಅವನ ಪುರೋಸಿತಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ, ವಯಸ್ಸು ಗಲು ತಕ್ಷಶಿಲೆಯಲ್ಲಿ ಸರ್ನಶಿಲ್ಪಗಳನ್ನೂ ಕೈವಶಮಾಡಿಕೊಂಡ್ಕು ಇಂದ್ರ ಪ್ರಸ್ಥಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಂಡಿ ಸತ್ತನಂತರ ಪುರೋಹಿತಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪಡೆದು ರಾಜನಿಗೆ ಅರ್ಥ ಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಅನುಶಾಸನೆ. ಮಾಡುವನನಾದನು. ವಿಧೂರಪಂಡಿತನೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಹೆಸರಾಯಿತು. ಆಗ, ಧನಂಜಯರಾಜನು ಹಳೆಯ ಯೋಧರನ್ನು ಲೆಕ್ಕಕ್ರೆ ತಾರದೆ ಹೊಸಹೊಸ ಜನರನ್ನೇ ಕೂಡಿಸಿಕೊಂಡನು.. ಅನನು ಗಡಿನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ, * ಹೊಸಬರಿಗೆ ಗೊತ್ತು ?, "“ ಹೆಳಬಏರಿಗೆ ಗೊತ್ತು ” ಎಂದು ಹೆಳೆಯನರಾಗಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದವರಾಗಲಿ ಯುದ್ಧ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ... ರಾಜನು ಸೋತು ಇಂದ್ರಸ್ತಸ್ಥಕ್ರೈ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬಂದ್ಳು « ಹೊಸಬರನ್ನು ಕೂಡಿಸಿಕೊಂಡುದರಿಂದ ನಾನು ಸೋತೆ * ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿದನು. ಅವನು ಒಂದು ದಿನ “ ಏನು ? ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದನರನ್ನು ಕೂಡಿಸಿ ಎ] ಸೋತನು ನಾನು ಮಾತ್ರವೋ ? ಅಥವಾ ಹಿಂಜಿ ಸೋತ ರಾಜರ ರೂ ಉಂಟೊ ? ವಿಧೂರಪಂಡಿತನನ್ನು ಕೇಳುವೆನು ? ಎಂದು ಚೆಂ ಅವನು ರಾಜಸೇವೆಗೆ ಬಂದು ಕುಳಿತಾಗ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದನು. ಅವನು ಅದನ್ನು ಕೇಳಲು ಕಾರಣನನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತ. ಗು! ಅರ್ಥಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು. «4 ಭರ್ಮಕಾಮನಾದ ಯುಧಿಷ್ಟಿರರಾಜ ನನು ನಿದಮೂರನನ್ನು ದನು : « ಬಹುವಾಗಿ ಶೋಕಿಸುನವನ ಸ್ಟ ಬಲ್ಲೆಯ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಎಂದು. ೫ ೨ ಛ್‌ ಬ ದರ್‌ ಆ ಸ ಕೇಳಿ: ಬೋಧಿಸತ್ತನು ೫ರ: ಸು ( ಎಡಿ ರ್‌ಂ ದು ಹಾ ಹಾ ಜೆಂತವದು ಹಿಂದೆ ಭಿಸವುಕಿಯೂಟ ಚಚಾಲ ಬಚುರ್ಟಿಣ: ೨. ೧24 2 ಹ ಹ ಎ ಇ ವ ಅಜ ಮುೂಥವನ್ನು ಒಡಗೊಂಡು ಅರಣ ದಲ್ಲಿ ವೃಜನಾಡಿ ಅಲ್ಲಿ ತ್ಮ ಟ್‌ ವ ಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಬೆಂಕಿ ಹೊಗೆಗಳನ್ನು ಮಾಡ ೨ಜಯೂಥನನ್ನು ಜಾ ಡಾ ಓ ಒಂ ನಾಗಿ ೫:ಸಾಡುತ್ತ, ಹಾಲು ಮೊದಲಾದುನನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತ ವಾಸಿಸಿದ ಅನನು, ಅನ್ಲಿಗೆ ಒಂದು ಸಲ ಬಂದ ಸುವರ್ಣ್ಗಿ ವರ್ಣದ ಶರಭಗಳ ಕಂಡು... ಅವುಗಳವಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹಮಾಡಿ, ಅಜಗಳನ ಸತ್ತಾರವನ್ನು ಶರಭಗಳಿಗೆ ಮಾಡಿ, ಶ:ತಾಲದ್ಲು ನಂತಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಅಜಗಳು ನಸಸವನ.ಗಲ್ಮು ಶರಭಗಳನ್ನು ಕಾ£ ಕ ಕಸೋಕದಿಂದ ಸಾಂಡುರೋಗಿಯಾಗಿ ಸತ್ರ ನು. ಅವನು ಆಗಂತುಕರ ಕೂಡಿಸಿಕೊಂಡು ನಿನಗೆ ನೂರರಷ್ಟು, ಸಾವಿರದನ್ನು, ಶೋಕಸನ ಕೋಟರೆನ್ಕ ನಿನಾಶವಾದನು ? ಎಂದು. ಈ ಉದಾಹರಣೆಯ ತಂದು ತೋರಿಸಲು ಹೀಗೆಂದನು : ಬ್ರಹ್ಮ ತೇಜಸ್ಸಿನ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಾದ ವಾಸಿಸ ಎನು ಅಜಯ. ಜೂ ನದಲ್ಲಿ ನಂಸಮಾಡುತ್ತ, ರಾಶ್ರಿಹಗಲು "ಮರೆಯದೆ ಹೆ. ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನು. 4 ಅವನ ಆ ಹೊಗೆಯ ವಾಸನೆಯಿಂದ್ಕ ಸ ಕಚ್ಚು ತ್ರ ಶರಭಗಳು ಧೂಮಕಾರಿಯ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ಷ_ಾವಾಸ ಜ್ನ ಬಂದಷ್ಟು. ೬ 4 ಶರಭೆಗೆಳೆಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಿಟ್ಟು ಅಜಗಳನ್ನು ಅವನು ನೆನೆಯಲಿಲ್ಲ. ಅವ್ರ ಬಂದು ಹೋಸುವುತು ಅವರಿಂದ ಆ ಅಜಗಳು ವಿನಾಶವಾದುನ್ರ. “ ಶರತ್ಕು ಲದಪ್ಲಿ, ಶರಭಗಳು ವನಸ_ ಸೊಳ್ಳೆ ಗಳು ಹೋಗಲು ಗಿರಿದುರ್ಗಗಳನ್ನೂ ಹರಿನ ನದಿಗಳನ್ನೂ ಪ್ರನೇ ಶಿಸಿಡುವು. “ಶ್ರನಭೆಗಳು ಸೋಷುಸನ್ಕೂ ಅಜಗಳು ನಾಶವುಮುದನ್ನೂ ಕಂಡು ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಕೃರನಾಗಿ ನಿನಣ ನಾಗಿ ಚತರ ಾನಳಭತ್ಟಚೊರಾರತ 4 ಶಿಂಗೆ ತನ್ನವರನ್ನು ನಿರಾತರಿಸಿ ಆಗಂತಕರನ್ನು ಥ್ರ ಯುನ ದರೆ, ಅನನು ಬ್ರುಕ್ಮು ಣ ಧೂನುಸಾರಿಯಿಂತೆ ಬಹು ಜೀ ಚಕಕ ತ್ರಿ ಹೀಗೆ ಮಹಾಸತ್ವನು ರಾಜನನ್ನು ಸಂತೈಸಲು ಹೇಳಿದನು. ಅವನು ಸೂಡ ಸಂತ್ರೈ ಸಲ ಸ ಶಿವನಿಗೆ ಸ ತು 'ಸನ್ನ್ನನಾಗಿ ಬಹು ಧನವನ್ನು ಕೂಟ್ಟಿನು. ಅಂದಿನಿಂದ ತನ್ನ ನ್ನೇ ಕೂಡಿಸಿಕೊಂಡು ದಾನಾವಿ ಪುಣ್ಯಗಳ) ಮಾಡ್ಕ ಸ ಸ್ವರ್ಗ ಇ! ಣನಾದನ್ನು ಕಾತ್ಯಾಯನಿ ಜಾತಕ (೪೧೭) ಹಿಂದೆ, ವಾರಣಾಸಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ ಒದತ್ತನು ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿರಲು, ಆಚಾರಸಂಪನ್ನನಾದ ಕುಲಪುತ್ತನೊಬ್ಬನು. ತಂದೆ ಸಾಯಲು ತಾಸಮನ್ನು ಕಾಸಾಡುತ್ತ, ಮುಖ ತೊಳೆಯುವುದು, ಹಲ್ಲುಜ್ಜುವ ಕಡ್ಡಿ ಕೊಡುವುದ್ದು ಸ್ಪಾನಕ್ರೆ ನೀರು ಕೊಡುವುದು ಕಾಲು ತೊಳೆಯುವುದು ಮೊದಲಾದ ಸೇವಾಕರ್ಮಗಳಿಂದಲೂ ಗಂಜಿ ಅನ್ನ ಮೊದಲಾದುವುಗಳಿಂದಲೂ ತಾಯಿ ಯನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದನು, ಆಗ ತಾಯಿಯು " ಅಸ್ಪ, ಗೃಪವಾಸಿಗಳ ಇತರ ಕೃತ್ಯಗಳುಂಬೆ, ಒಂದು ಸಮಜಾತಕಕುಲದಿಂದ ಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಗ್ರಹಿಸು... ಆವಳು ನನ್ನನ್ನು ಪೋಷಿಸುವಳು. . ನೀನೂ ನಿನ್ನ್ನ ಕಲಸ ಮಾಡಬಹುವು ' ಎಂದಳು. € ಅಮ್ಮ , ನಾನು ನನ್ನ ಹತಸುಖಗಳಿಗಾಗಿ ನಿನ್ನ ಸೇವೆ ಮಾಡು ನೆನು. ಬೇರೆ ಯಾರು ಟೀಗೆ. ಸೇವೆ ಮಾಡಿಯಾನು 9 ' " ಕುಲನರ್ಧನಕರ್ಮುವೆಂಬುದನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಬಸ್ಪ. ೮೦ " ನನಗೆ ಮನೆಯ ವಾಸ ಗುರಿಯಲ್ಲ. ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಸೇವಿಸಿ ನಿನ್ನನ್ನು ದಹಿಸಿದನಂತರ ಪರಿವ್ರಜಿಸುವೆನು. ? ಅನನ ತಾಯಿಯು ಪುನಃ ಪುನಃ ಬೇಡಿದರು ಕೂಡ್ಕ, ಅವನು ಒಪ್ಸದಿದ್ದರು ಕೂಡ್ಕ ಅವನ ಇಚ್ಛೆ ಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೆ ಸಮಜಾತಕ 1 ಹೆ:ಡುಗಿಯನ್ನು ತಂದಳು, ಆಸು ತಾಯಿಯನ್ನು ನಿರೋಧಿ ಸದೆ ಅವಳೊಡನೆ 010 ಅವಳು ಕೂಡ. * ನನ್ನ ಸ್ವಾಮಿ ನುಹತ್ತಾದ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ತಾಯನ್ನು ಸೇನಿಸುವರು... ನಾನೂ ಅವಳನ್ನು ಸೇವಿಸುವೆನು * ಎಂದು ಚೆಂತಿಸಿ ಸತ್ಛ್ಯಾರದಿಂದ ಸೆ ಸೇವಿಸಿದಳು. ಅನನು " ಇವಳು ತನ್ನ ತಾಯನ್ನು ಸತ್ಫಾರನಿಂದ ಸೇವಿಸುವಳು * ಎಂದ್ಕು ಅಂದಿನಿಂದ ಸಿಕ್ಸಿಸಿಕ್ಸಿದ ರುಚಿತಿಂಡಿಗಳನ್ನು ಅನಳಿಗೆ ಕೊಡುವನು. ಅವಳು ಅನಂತರ *« ಇವನು ಸಿಕ್ಕಿಸಿಕ್ಕಿದ ರುಚಿತಿಂಡಿಗಳನ್ನು ನನಗೇ ಕೊಡುವನು. ತಾಯನ್ನು ತೊಲಗಿಸಲು ಇವನು ಬಯಶುತ್ತಿರ ಬೇಕು. ಶನಳನ್ನು. ತೊಲಗಿಸುವ ಉಪಾಯ ಮಾಡುವೆನು ? ಎಂದ್ಕು ಸರಿಯಾಗಿ. ತಿಳಿಯದೈ, ಒಂದು ದಿನಸ * ಸ್ವಾಮಿ, ನೀನು ಹೊರಗೆ ಹೋಗಲು ನಿನ್ನ ತಾಯಿ. ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟುಗುವಳು » ಎಂದಳು. ಆವನು ಸುನು ಒನಿದ್ದನು. 4 ಪ್ರ ಮುದುಕಿಯನ್ನು ಕೆರಳಿಸಿ ಮಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕೂಲವಾಗಿ ಚಕ ? ಎಂದ್ಳು ಅಂದಿನಿಂದ ಗಂಜಿ ಕೊಡುವಾಗ ಅತ್ಯುಷ್ಣ ವಾಗಿಯೋ ಅತಿಶೀತವಾಗಿಯೋ, ಅತಿ ಉಸ್ಸುಗಿಯೋ ಉಪ್ಪಿಲ್ಲ ದೆಯೋ ಕೊಡುವಳು, “ ಅಮ್ಮ ಅತಿ ಬಿಸ್ಕಿ ಅಕಿ ಉಪ್ಪು ” ಎಂದರೆ, ಪೂರಾ ತಣ್ಣೀರು ಸುರಿಯುವಳು. ಪುನಃ “ ಅತಿ ತಣ್ಣಗೆ ಉಸ್ಪೇ ಇಲ್ಲ” ಎಂದರೆ “ ಈಗತಾನೆ « ಶತಿ ಬಿಸಿ ಅತಿ ಉಪ್ಪು' ಎಂದೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಯಾರು ಸಂತೋಷಷಡಿಸಬಲ್ಲರು ? ಎಂದು ಮಹಾಶಬ್ದ ಮಾಡುವಳು. ಸ್ನನದ ನೀರನ್ನು ಕೂಡ ಅತಿ ಉಷ್ಣಮಾಡಿ ಬೆನ್ನಮೇಲೆ ಚೆಲ್ಬುವಳು, “ ಅಮ್ಮ, ಬೆನ್ನು ಸುಡುತ್ತದೆ ” ಎಂದರೆ, ಪೂರ ತಣ್ಣೀರು ಜೆಲ್ಲುವಳು, “ಅತ್ರಿ ತಣ್ಣಗಾಯಿತನ್ಮ ? ಎಂದರೆ, " ಈಗ ಶಾನೆ ಅತಿ ಬಿಸಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಪುನ8 ಅತಿ ಶೀತನೆಂದು ಕೂಗುವೆ. ಈ ಅನಮಾನ ಯಾರು ಲಗಿ ಸಹಿಸಬಲ್ಲರು ! ? ಎಂದು ಪಕ್ಕದನರಿಗೆ ಹೇಳುನಳು.. * ಅನ್ನು ನನ್ನ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಹು ತಿಗಣೆ ” ಎಂದಕ್ಕೆ ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ಕೊಂಡುಹೋಗಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ಬಡಿದು “ ಒದರಿದ್ದೇನೆ ? ಎಂದು ತಂದು ತಿಳಿಸುವಳ್ಳು ಮುದುಕಿಯ ಮೊದಲಿಗಿಂತ ಎರಡರಷ್ಟು ತಿಗಣೆ ಗಳಿಂದ ಕಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟು, ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ಕುಳಿತುಕೊಂಡೇ ಕಳೆದ್ಕು “ ಅನ್ನು ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ತಿಗಣೆ ಕಚ್ಚಿತು ಎನ್ನುವಳು. ಇತರಳು. “ ನಿಕ್ಸೈ ನಿನ್ನ ಹಾಸಿಗೆ ಒದರಿದೆ, ಮೊನ್ನೆ ಒದರಿದೆ. ಇವಳ ಕೆಲಸನನ್ನೆಲ್ಲ ನೀಸಬಲ್ಲವ ರಾರು? ? ಎಂದು ಪ್ರತಿಹೇಳ್ಕಿ, " ಈಗ ಮಗನನ್ನು ಬೇಸರಗೊಳಿಸುನೆನು ? ಎಂದು ಅಲ್ಲಲ್ಲೆ ಶ್ಲೇಷ್ಮ ಶಿಂಬಳ ನರೆಗೂದಲುಗಳನ್ನು ಚೆಲ್ಲಿ, “ ಯಾರು ಮನೆಯೆಲ್ಲನನ್ನು ಅಶುಚಿಮಾಡುವನರು 9? ” ಎಂದಕ್ಕೆ. ನಿನ್ನ ತಾಯಿ ಹೀಗೆ ಮಾಡುವಳು. ಮಾಡಬೇಡವೆಂದರೆ ಜಗಳವಾಡುವಳು. ನಾನು ಇಂತಹ ಮಾಟಗಾತಿಯೊಡನೆ ಒಂದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡಲಾರೆ. ಇವಳನ್ನಾಗಲಿ ನನ್ನನ್ಸಾಗಲಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡಗೊಡಿಸು ? ಎಂದಳು... ಅನನು ಅವಳ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡು * ತಾಯಿಯದೆ ದೋಷ ? ಎಂದ್ಕು “ ಅಮ್ಮ , ನೀನು ನಿತ್ಯ ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಹಮಾಡುವೆ, ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಬೇರೆ ಮನಸ್ಸು ಬಂದ ಕಡೆ ವಾಸಿಸು ” ಎಂದು ತಾಯಿ ಗೆಂದನು. ಅವಳು “ಒಳ್ಳೆಯದು ? ಎಂದು ಅಳುತ್ತ ಹೊರಟು ಒಂದು ಮಿತ್ರಕುಲವನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿ ಕೂಲಿ ಮಾಡಿ ದುಃಖದಿಂದ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅತ್ತೆ ಹೊರಟಿನಂತರ ಸೊಸೆಗೆ ಗರ್ಭವಾಯಿತು. ಅವಳು “ ನಿನ್ನ ಮಾಟಗಾತಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಗರ್ಭವನ್ನೂ ಪಡೆಯಲಿಲ್ಲ... ಈಗ ಹಪಡೆದೆನು ” ಎಂದು ಗಂಡನಿಗೂ ನೆರೆಯನರಿಗೂ ಹೇಳುತ್ತ ಹೊರಟಳು. ಅನಂತರ ಮಗನು ಹುಟ್ಟಿಲ್ಕು “ ನಿನ್ನ ತಾಯಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದುದರಿಂದ ಮಗನನ್ನು ಪಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಹಡೆಡೆನು. ಇದರಿಂದ ಅವಳ ಮಾಟವನ್ನು ತಿಳಿ ” ಎಂದಳು, ತಾಯಿ. “ ನನ್ನನ್ನು ಹೊರೆಗೊಗೆದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮಗನನ್ನು ಹಡೆ ದರು “ ಎಂದು ಕೇಳ್ಳಿ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಧರ್ಮ ಸತ್ರೇ ಹೋಗಿರಬೇಕು, ಸ] ಳ೨ ಧರ್ಮ ಸಾಯದಿದ್ದರೆ ತಾಯನ್ನು ಬಡಿದೋಡಿಸಿದವರು ಪುತ್ರನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಸುಖವಾಗಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ... ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಹಿಂಡ ಕೊಡುವೆನು ? ಎಂದು ಅವಳು ಒಂದು ದಿವಸ ಎಳ್ಳುಹಿಟ್ಟಿನ್ನೂ ಆಕ್ಸಿಯನ್ನೂ ಅಡಿಗೆ ತಪ್ಪಲೆಯನ್ನೂ ಸೌಟನ್ನೂ ಕೊಂಡು ಹೆಸಿ ಶ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮೂರು ಮನುಷ್ಯರ ತಲೆಗಳಿಂದ ಒಲೆಮಾಡಿ ಬೆಂಕಿ ಉರಿಯಿಸಿ ನೀರಿಗಿಳಿದು ತಲೆಗೆ ಸ್ನಾನಮಾಡಿ, ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ತೊಳೆದು. ಒಲೆಯಿರು ವಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ತಲೆಗೂದಲನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ತೊಳೆಯ ತೊಡಗಿದಳು. ಆಗ ಬೋಧಿಸ ತೃನು ದೇವರಾಜನಾದ ಶಕ್ರನಾಗಿದ್ದನು. ಬೋಧಿ ಸತ್ತನು ಅಪ್ರಮತ್ತ ನಾಗಿದ್ದನು. ಅನನು ಆ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಲೋಕವನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸುತ್ತ ಅವಳು ದುಃಖಗೊಂಡು * ಧರ್ಮ ಸಕ್ಮಿತು* ಎಂದು ಕೊಂಡು ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ನಿಂಡ ಕೊಡನಯಸುನುದನ್ನು ಕಂಡ್ಕು “" ಇಂದು ನನ್ನ ಬಲನನ್ನು ಕಾಣಿಸುವೆ ನೆತು ? ಎಂದು ಬ್ರಾಹ್ಮ ಇವೇಸದಿಂದ ಮಹಾಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಜಃ ಅವಳನು 1 ಮಾರ್ಗ ದಿಂದ ದಾಹಿ ಅವಳ ಬಳಿ ನಿಂತ್ಕು “ ಅಮ್ಮ, ಶ ರೃಶಾನದಲ್ಲಿ ಆಹಾರವನ್ನು ಬೇಯಿಸುವುದೆಂಬುದಿಲ್ಲ. ನೀನು ಈ ಪಕ್ತ ಎ ತಿಲೋದನದಿಂದ ಏನು ಮಾಡುವೆ ? ” ಎಂದು ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಗರಿ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : 4 ಕಾತ್ಯಾಯನಿ, ಬಿಳಿಯ ಬಚ್ಚಿ ಯುಟ್ಟು ಶುಜಿಯಾಗಿ ಒದ್ದೆ ಕೂದಲಿನಲ್ಲಿ ಮಡಕೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸುತ್ತ ವ ಶಹಿಟ್ಟಿ ನ್ನೂ ಅಕ್ಕಿ ಯನ್ನೂ ತೊಳೆಯುವೆ ಯೇಕೆ ? ಯಾರಿಗಾಗಿ ಈ 'ಫಲೋದನ ಈಸ ಅವಳು ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತ ಎರಡನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದಳು ; 4 ಬ್ರಾಹ್ಮ ಣ್ಯ ತಿಲೋದನನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೇಯಿಸುವುದು ಊಟಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲ. ಧರ್ಮ ಸತ್ತಿತು. ಅವಕ್ಕೆ ನುನು ಶ್ಮಶಾನ ಮಧ್ಯ ದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ದ ಅನ್ನವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ.” ಆಗ ಶಕ್ರ ನು ಮೂರನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : ೮೩ “4 ಯೋಚಿಸಿ ಕೆಲಸಮಾಡು, ಕಾತ್ಯಾಯನಿ. ಧರ್ಮ ಸತ್ತಿತೆಂದು ನಿನಗೆ ಹೇಳಿದನರಾರು ? ಸುವಿರ ಕಣ್ಣುಳ್ಳ ಅತುಲಾನುಭಾವನಾಡ ಶ್ರೇಸ್ಮ ಧರ್ಮನ್ರು ಎಂದಿಗೂ ಸಾಯದು. ಅನನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅವಳು ಎರಡು ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದಳು 4 ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ನನಗೆ ದೈಢವಾದ ಪ್ರಮಾಣನ್ರಂಟು. ಧರ್ಮ ಸತ್ತಿತು. ನನಗೆ ಸಂದೇಹನಿಲ್ಲ. ಯಾರು ಯಾರು ಹಾಸಿಗಳಾಗುವರೊಃ ಅವರವರು ಸುಖಿಗಳಾಗುವರು. « ನನ್ನ ಸೊಸೆ ಬಂಜೆಯಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ಬಡಿಸು, ಮಗನನ್ನು ಹೆತ್ತಳು. ಅನಳು ಸರ್ವಕುಲದ ಒಡತಿ, ನಾನು ಏಕಾಕಿನಿ ಯಾಗಿ ತೊರೆಯಲ್ಬಟ್ಟಿ ವಳು. ಆಗ ಶಕೃನು ಆರನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : 4 ನಾನು ಬದುಕಿದ್ದೇನೆ, ನಾನು ಸತ್ತಿಲ್ಲ ನಿನಗಾಗಿಯೇ ಇಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಯಾರು ನಿನ್ನಸ್ಸ್ನು ಬಡಿದು ಮಗನನ್ನು ಹೆತ್ತಳೋ ಅವಳನ್ನು ಮಗನೊಡನೆ ಭಸ್ಮಮಾಡುವೆನು. ? ಇತರಳು ಅವನನ್ನು ಕೇಳಿ “ ಛೈ ಏನು ಮಾತನಾಡುನೆ. ನನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗ ಸಾಯದಂತೆ ಮಾಡುವೆನು ? ಎಂದು ಏಳನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿ ದಳು; «ಇದು ನಿನಗೆ ಒಪ್ಪಿದರೆ, ದೇವರಾಜ, ನೀನು ನನಗಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಬಂದುದಾದರೆ, ನಾನೂ ಮಗನೂ ಸೊಸೆಯೂ ಮೊನ್ಮುಗನೂ ಸೆಮ್ಮೋದದಿಂದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವುದಾಗಲಿ. ? ಆಗ ಶಕ್ರನು ಅವಳಿಗೆ ಎಂಟನೆಯ ಗಾಹೆ ಹೇಳಿದನು : “4 ಫಿನಗೆ ಇದು ರುಜಿಸುವುದುು, ಕಾತ್ಯಾಯನಿ. ಹತಳಾದರೂ ನೀನು ಧರ್ಮವನ್ನು ಬಿಡವೊಲ್ಲೆ. ನೀನೂ ಮಗನೂ ಸೊಸೆಯೂ ಮೊಮ್ಮಗನೂ ಸಮ್ಮೋದದಿಂದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾಸಮಾಡಿರಿ. » ಹೀಗೆಂದು ಹೇಳಿ ಶಕ್ರನು ವಸ್ತ್ರಾಲಂಕಾರಗಳನ್ನು ತಾಳ್ಕಿ, ತನ್ನ ಅನುಭಾವದಿಂದ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸಿಂತ್ಕು “ ಕಾತ್ಯುಯಶ್ರಿ ನೀನು ಹೆದರ ೮೪ ಬೇಡ. ನಿನ್ನ ಮಗನೂ ಸೊಸೆಯೂ ನನ್ನ ಅನುಭಾವದಿಂದ ಬಂದು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮಿಸಲ್ಪಟ್ಟು, ನಿನ್ನನ್ನು ಒಡಗೊಂಡು ಹೋಗುವರು. ಅಪ್ರಮತ್ತಳಾಗಿ ವಾಸಿಸು * ಎಂದು ಹೇಳಿ ತನ್ನ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋದನು. ಅವರು ಕೂಡ ಶಕ್ರನ ಅನುಭಾವದಿಂದ ಅವಳ ಗುಣಗಳನ್ನು ನೆನೆ ಜಯ ಟ್ಟ ನಮ್ಮ ತಾಯಿಯೆಲ್ಲಿ? ? ಎಂದು ಗ್ರಾಮಗಳಲ್ಲಿ ಜನರನ್ನು ಕೇಳುತ್ತ, “ ಶೃಶಾನದ ಕಡೆ ಹೋದಳು ? ಎಂದುದನ್ನು ಕೇಳ್ಳಿ “ ಅಮ್ಮ ಅಮ್ಮ । ” ಎಂದು ಶ್ಮಶಾನದ ದಾರಿಯನ್ನು ನಡೆದು, ಅವಳನ್ನು ಕಂಡದೊ ಡನೆ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದು, “ ಅಮ್ಮ ನನ್ಮು ದೋಷವನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು ? ಎಂದೆ: ಕ್ಷನಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರು. ಅವಳೂ ಮೊನ್ಮುಗನನ್ನು ಕರಕೊಂಡಳು. ಹೀಗೆ ಸಮ್ಮೋದದಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೊಗಿ ಅಂದಿನಿಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ವಾಸಿಸಿ ದರು 4 ಆ ಕಾತ್ಯಾಯನಿಯು ಸೊಸೆಯೊಡನೆ ಸಮ್ಮೋದದಿಂದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿದಳು. ಶಕ್ರನಿಂದ ಒಪ್ಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟು ಮಗನೂ ನೊಮ್ಮಗನೂ ಅವಳ ಸೇವೆ ಮಾಡಿದರು ? ಇದು ಅಭಿಸಂಬುದ್ಧ ಗಾಹೆ.